Piet schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 22:33:


Het hoefbeen is gekanteld omdat behandeling niet snel genoeg is ingezet. Het was zondag en de DA wilde niet komen. Toen er 's maandags eentje kwam had die een heel ander idee dan ik. Pas toen ben ik haar toch maar op vochtig zand gaan zetten en pijnstillers gaan geven. Het hoefbeen is toen waarschijnlijk al gekanteld geweest. Echter het is binnen de perken gebleven; het hoefbeen had nog veel verder kunnen gaan, tot door de zool heen. Ik hoor tenminste meer dat een fikse bevangenheid fout afloopt als dat het goed komt.

Dus ik ben van mening dat het natte zand erger heeft voorkomen. Ik zal nooit te weten komen of dit waar is in dit geval. Als het nog eens zou gebeuren, zou ik haar weer in nat zand zetten want ik vind het nl. nog altijd wel logisch. Wel moet je tegelijkertijd natuurlijk ook iets aan die bevangenheid doen (voer veranderen oa en beweging).

De huifbedpony was weer een ander verhaal. Zij had een braam aan het hoefbeen. Het hoefbeen was tevens door de jaren heen (door slecht bekappen) in de hoef gezakt. Het is uiteindelijk niet gekanteld. Misschien ook mede door het zand?

In het stadium van acute bevangenheid viel er weinig te bekappen. Ze had wel toen hoefschoenen aan met zeer zachte zolen waar ze net als in het zand in "wegzakte". Daar liep ze mee rond, of ze stond in het natte zand. Ze is genezen ook, maar ik weet ook hierbij niet of het resultaat hetzelfde zou zijn geweest als wanneer ze niet in het zand had gestaan.

Boeken ... ik heb er ook zoveel ... daarbij heb ik enorm veel medische stukken uit tijdschriften als in de strengen, hoefslag, bit, enz. verzameld. Ik heb in de tijd toen Isa bevangen was zo veel gelezen, en kwam vaak dat natte zand tegen dat ik dit maar als "waar" ben gaan aannemen.

Maar nogmaals, ik denk dat die persoon die hier over bevangenheid begon, niet aan bevangenheid moet denken, maar aan iets anders. Bij bevangenheid loopt een paard nl. echt heel slecht op harde bodem. Daaraan herken je het als eerste. Aan het "op eieren" lopen.

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou ik de
hoeven zelf bij"

Isapaardje schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 23:11:


Dit ben ik met je eens.


Hoe hoger de hielen hoe meer druk er op de punt van het hoefbeen komt te staan, hoe dieper het in de zool zal zakken, tot perforatie aan toe. Het zijn juist de inzichten van de laatste jaren die het mogelijk maken een paard te redden en ervoor te zorgen dat bevangenheid geen reden voor het slachthuis meer is.

Ik weet niet of je wel eens een doorgezaagde hoef van een echt bevangen paard gezien hebt?
Dan zie je dat de hoefwand tot in de kroonrand los is van het hoefbeen en dat dit pas weeer vastgroeit als er nieuwe hoorn van bovenaf gevormd wordt.
Je kunt aan de voet niet anders doen dan te kijken hoe je het afwikkelen van de voet voor het paard zo gemakkelijk mogelijk kan maken en hopen dat de dierenarts de reactie op de bevangenheid van de voeten zo snel mogelijk stopt.
Omdat het dier zoveel mogelijk zijn benen vooruit zal strekken, om de voorvoet te ontlasten,komt de meeste druk op de hielen en voorkomt het paard zelf al zoveel mogelijk tegendruk aan de tonen. Zorgen dat onder die tonen op de een of andere maniet bultjes nat zand zitten zal alleen maar pijnlijker zijn.


Paard was dus niet bevangen, maar de witte lijn zal nog zover hebben vastgezeten dat het hoefbeen niet kon kantelen. Gewoon verwaarlozing door onwetendheid dus.

Nu kan ik je niet volgen, was het paard nu wel of niet bevangen?
Elk paard wat goed bekapt wordt en wanneer bevangenheid niet ontstaat door een chronische afwijking kan genezen.


Geen idee, zoals Martien het vertelde dat het paard allerlei narigheid te eten kreeg zou bevangenheid goed kunnen, maar in principe kan er van alles aan de hand zijn. Zeker omdat het paard steeds slechter ging lopen de laatste paar weken.
Ik hoop dat hij snel schrijft wat de dierenarts gezegd heeft.


Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 8:50:

Dit hoeft niet altijd. Isabella heeft nooit in deze stand gestaan terwijl ze wel degelijk vrij ernstig bevangen is geweest.


Ik geloof dat mijn "bultje" zand niet goed is begrepen of ik heb het niet goed uitgelegd.

Probeer het wat anders uit te leggen dan.

Als je op het strand loopt met blote voeten dan voelt het losse zand wat "moeizaam" aan, je zakt erin weg en het is zwaar lopen. Kom je dan op het stuk strand wat nat is van de branding, dan loopt dit een stuk prettiger. Alle "kuiltjes" van je eigen voet worden goed ondersteund en dit voelt prettig aan.

Zo vergelijk ik het bij een paard met zere voeten. Je zorgt dat hij ook op zo'n soort stevige bodem komt te staan van nat/vochtig zand. Het zand zal dan de afdruk van de hoef volgen. Je ziet in het zand ook als het goed is een afdruk van de hoef. De holling van de zool wordt mooi opgevuld en daar waar dat niet kan (in de toon) geeft het alleen een stevige druk, maar omdat het zand nat is is het een prettig gevoel en koelt het tevens de onderkant van de hoef (iets wat je met gewoon afspuiten niet zal lukken als het paard blijft staan waar hij staat en dus met droge warme zolen staat).
Ook sneeuw geeft als het ware een mooie afdruk, volgt de vorm van de hoef en zou dus ook ideaal zijn, maar aangezien de meeste paarden in voorjaar/zomer bevangen raken, is er dan geen sneeuw en moet je het doen met zand.

Is het zo beter uitgelegd dan?


Paard was juist super bevangen. Een braam aan het hoefbeen is een van de ernstigste vormen van bevangenheid, evenals de sinker die ze heeft. Ik gaf bovenstaand alleen maar aan dat dit kwam door de verkeerde manier van bekappen, niet door voeding, maar bevangen was het wel.
Als daarbij haar hoefbeen nog zou gaan kantelen, was het beestje echt wel als verloren beschouwd geweest.
Zij was aan 4 hoeven bevangen overigens. En of ze goed bekapt is geweest daar zet ik een heel klein beetje mijn vraagtekens bij (ik zou zelf een fiksere afronding in de toon hebben gemaakt, maar wel is het zo dat je met die vergroeiing rekening moest houden).
Kijk zelf maar op www.home.versatel.nl/remcodo/wendy-hb.html om dit te beoordelen.
Maar hoe dan ook, het beestje loopt weer heel aardig rond op haar hoefjes.


Ja dus.


Ze is dus bevangen door chronische afwijking ... is wel genezen voor het werk ze moet doen, maar niet meer geschikt als rij- en echt menpaard.


Ja ik ben ook benieuwd. Spierreuma is nl. heel makkelijk met bevangenheid te verwarren. Maar er zijn 2 hele grote verschillen. Ten eerste zijn de hoeven niet extreem warm (en gevoelig bij visiteertang) en ten tweede is het paard duidelijker kreupel op zachte bodem dan op harde bodem. Vandaar dat ik dus dacht aan spieren bij zijn paard.

Groeten,
Ingrid

Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 9:48:

Ja , maar wil niet zeggen dat ik het er nu wel mee eens ben.
Nat zand kan prettiger zijn omdat het koelt, maar het verhaal dat je van nat zand door de tegendruk die je geeft een beenkanteling kunt voorkomen wil er bij mij niet in.
Ik denk dat het hoefbeen, als ik zo naar de foto's kijk, door de hoge hielen en de slechte witte lijn allang veel te veel met de punt naar beneden hing en dat het hoefbeen getracht heeft dit zelf te herstellen, door aan de punt weer horizontaal te gaan groeien.
Bovendien denk ik dat het paard op de toon landde. Door de enorme steunsels en de naar later bleek kneuzingen hieronder kan het niet anders dan dat het paard daar ook pijn van had.
Wat ik ervan denk is dat het dier gewoon kreupel van de pijn is geworden door de enorm slecht verzorgde hoeven en dat de medicijnen van de veearts later gezorgd hebben voor de bevangenheid aan vier benen, zoals je zegt.
(waar niet veel voor nodig was , omdat het hoefbeen al lange tijd doorgezakt was, anders kan er geen nieuwe horizontale groei op het hoefbeen zitten)
Een verklaring voor chronische bevangenheid, heb ik misschien over het hoofd gezien, maar nog niet gelezen.

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 10:49:

Hoeft ook niet :)


Misschien dat je zoiets kunt vergelijken met kokers aan de voeten/benen van gehandicapte kinderen. Bij het huifbed rijden veel kinderen die die kokers aan hebben ... dit is om te voorkomen dat ze misvormde voetjes krijgen. Bij het merendeel werkt het, maar bij sommigen ontstaan in de loop der jaren toch afwijkende voeten. Spierkracht is sterk en dat hou je niet altijd tegen met "tegendruk"; zal met zo'n hoefbeen niet anders zijn.

Als je een bevangen paard alleen maar op natzand zet en verder noch voeding, noch andere dingen gaat aanpassen, dan zal het hoefbeen heus wel gaan kantelen ... Dat hou je met zand alleen inderdaad niet tegen. Maar als extra hulpmiddels is het in mijn ogen nog altijd wel aan te raden. Ben ook tenminste nog steeds niet overtuigd dat het zand ook geen nut heeft.


Ja dat denken wij niet alleen, dat is bijna wel zeker zo. Ze had echt veel te lange hielen, liep dus letterlijk op de punt van haar hoefbeen dat daardoor is vergroeid en verzakt. Echter dit zijn ook symptomen van een ernstige bevangenheid. Dus vandaar dat de DA het een chronische bevangenheid noemde. Of dit nu komt door "verwaarlozing van de hoeven" of door verkeerde voeding dat is dan in mijn ogen om het even. Ze komt er nooit meer vanaf en is dus in feite "chronisch" bevangen.


Ja ook waar. Het was eerst heel licht en werd steeds erger. Zonder aanwijsbare oorzaak. Toen dus X-foto's gemaakt en daarna hoefschoenen laten aanmeten, omdat ze wel mee moest blijven lopen onder het huifbed (we hebben wat pony's te kort helaas).

Echter tijdens de heen- of terugreis is ze wagenziek geworden en heeft hierdoor een longontsteking opgelopen. De medicijnen die ze daarvoor kreeg, hebben de bevangenheid doen aanwakkeren.


Op de site van Wendy bedoel je?

Maar de hoeven van de pony zien er nu niet onaardig meer uit. Echter ze blijft wat stijfjes lopen. Niet helemaal 100% eigenlijk. Maar het wordt ook niet erger. Ze loopt eens per week onder het huifbed alleen in stap en verder staat ze lekker buiten op de wei in de kudde te niksen. Manegelessen en ritten voor de wagen zijn voor haar verleden tijd.

Bevangenheid is overigens een heel complexe ziekte. Zeker als er complicaties zijn gekomen aan het hoefbeen, zoals zo'n braam.
Maar in alle gevallen geldt, zo goed mogelijk bekappen, het hoefbeen zoveel mogelijk volgen en evenwijdig proberen te houden aan de bodem, wat dus betekend dat je de hielen zo laag mogelijk moet gaan maken.

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 8:50:


Piet daar komt ie.

Ik zal trachten in het kort de symptomen en de omstandigheden kort weer te geven.

Weide kaal, te weinig hooi, teveel krachtvoer.
De nieuwe hoef is nu zover aangegroeid dat de laatste 1,5 cm, dus datgene wat nog uit moet groeien en bekapt gaat worden, de vorm heeft van een kleine eendesnavel.
Model van de hoef is prima. De straal is dubbel zo breed geworden. Temperatuur e.d van de benen en de hoef kan eigenlijk niet beter. Rafael Antheus zou zeggen: ze moeten nog warmer, maar dat terzijde.
Datgene wat nieuw is aan de hoef ziet aan de buitenkant prima uit, geen groeven, geen verkleuringen o.i.d.

Alles begon met een Twister die dof van vacht was, en niet lekker erbij stond. Dat zag je gewoon aan het paard.
We zijn gaan bekappen zoals we altijd hebben gedaan, zonder haar lager op de hielen te zetten. Ze moest nog 2 cm aan de voorhand. Na de bekapping was het meteen strompelen. Vervolgens ging het weer iets beter, en daarna alleen maar slechter. We zitten nu in de fase waar we om de 3 dagen de hielen voorbenen, steeds minder dan een halve mm lager zetten. Dan weten we dat ze de volegende dag spierpij heeft in haar schouderpartij, dat kun je ook zien wanneer ik haar controleer door lichte druk uit te oefenen en tijdens de handmatige rek en strekoefeningen.
Alleen vanaf die slechte dag weigerde ze echter fatsoenlijk af te rollen ondanks een goeie mustang rol. ze ging echt op haar hielen lopen alsof ze over gloeiend houtskool liep.
Zelfs op de wei was het strompelen, ik haalde de klei er onderuit en ze liep beter. Op het harde (vlak en glad) redelijk. Door het zand slecht. Door water, ja hoor....normaal er omheen nu niet.

Mijn eerste gedachte was kanteling hoefbeen. DA is gekomen. Conclusie: gevoelige zolen.

Van de week stond ze me dus schraag in de rijbak en verzette geen stap meer. De standhouding laat je concluderen dat ze neigt naar hoefbevangenheid, of het heeft. Spierpijn, nee. Dan gaat ze zo niet staan. Ze heeft al 3 jaar om de dag spierpijn, maar dat is een heel ander verhaal.

Nu vandaag is het redelijk, ze loopt nog steeds op eieren dat wel. Ze staat op gras hooi en stro en dat blijft zo totdat ze ooit dood gaat.

Als de hoeven straks een halve cm verder bekapt zijn dan zien we vanzelf misschien wat er fout is geweest.

Martien.

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 14:03:

Dus niet bevangen als ik het goed begrijp.

Een paard met maandagsziekte staat overigens ook heel vreemd en is niet te verplaatsen.

Gevoelige zolen zou kunnen, maar ook die komen niet zomaar ineens uit het "niets"; slechte bekapping (in de zool snijden) of te lang doorlopen over harde bodem is meestal een oorzaak.

Succes met het vinden naar de oorzaak, maar ik zou zeker voor nu hoefschoenen aanraden als je het paard pijnloos wilt laten lopen.

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 14:03:

Ik zou als ze het kan, zonder dat ze pijn heeft of kreupel loopt zoveel mogelijk onbelast op vlak asfalt lopen. Langzaam opbouwen natuurlijk. Ik weet ook niet of je dat misschien al doet.
De werking van het hoefmechanisme is daar het grootst, dus ook de doorbloeding het beste en daaruit volgt dat dan ook de regeneratie het snelst zal zijn.
Er moet toch een oorzaak zijn voor die gevoelige zolen?
Ik zou willen weten waar nu het hoefbeen zit, dus een foto laten maken.
Voor de conclusie die de DA trekt hoef je niet bepaald al die jaren gestudeerd te hebben he?

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 15:31:

Wat wil je hier nu eigenlijk mee zeggen?

Niemand hier kwam op het idee om op gevoelige zolen te wijzen, dus kennelijk was er wel een "geleerde" voor nodig.

Maar ik vind het wel een wat erg simpele conclusie, daar niet van. Ik zou niet alleen willen adviseren om X-foto's te maken, maar zeker ook een bloedonderzoek te laten uitvoeren.

Zeker ook omdat jij (Martien) schreef dat het paard om de dag spierpijn heeft. Dat is ook niet normaal. Laat het spierbeeld, de nieren en de lever eens onderzoeken. Tevens worden dingen als bloedlichaampjes dan bepaald e.d. zodat men kan zien of er ergens een ontsteking zit ja of te nee.

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 15:31:


Hai Piet.

We lopen op de laatste 3 weken vooral op asfalt, en 1,5 uur wandelen gaat prima. Wij passen ons aan aan haar snelheid,gewilligheid etc.
Geloof me, dat als het echt moeilijk wordt dan gaan haar ogen op slot. Ik noem dat zo omdat ze dan eigenlijk, zelf het licht uit maakt en zich verbijt. Dat is het moment om een pauze te maken en de kortste en voor haar gemakkelijkste weg terug te lopen.

Die foto maken zou ik ook willen,maar tot een DA haal ik niet met haar, en de foto's die hij maakt zijn kwalitatief niet al te best.

Ik krijg tuttebel namelijk de trailer niet op.

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhh, nu niet aankomen met desensibil............blabla. Ik weet het, alleen de doos van pandora, die in haar hoofd zit mag NU nog niet open. 20 dingen tegelijk kan ik niet aan, ook Vero Maes niet. Vier knelpuntjes wel.

Ik heb namelijk een introvert paard. Heel veel in zichzelf gekeerd. Ze heeft nog al een verleden, is niet mishandeld in de zin van continu gewelddadig gedrag, maar sinds een paar weken is het kopschuw gedrag er helemaal uit. Dit heeft me 3 jaar gekost. De beloning is heel groot

Jacqueline komt net binnen. 50 % beter dan gisteren, het was nu geen treuzelen maar lekker doorstappen. Over steentjes gevoellig maar gewoon over het asfalt prima.

Maandagziekte is het niet hoor, want het gebeurde niet op maandag, het was op een woensdag
En hoefschoenen, vergeet het maar, of iemand moet mij maandelijks € 250 sponseren, want dat heeft geen nut. De hoeven nemen nu haar natuurlijke spreiding aan en dat wil ik niet belemmeren. Hoeven zo klein als die van een shet, dat heb je met veel quarters.

Ik blijf toch het gevoel houden dat voeding de boosdoener was en er een hoefkanteling gaande was.

Goh, Jacqueline zegt zojuist: die Piet zit ook de hele dag op PN, wat doet ie eigenlijk voor de kost.... hihi.
Ik zeg: waarschijnlijk evenveel als ik

Maar ik ben blij dat ik jouw hiero heb, en Pien en nog een aantal luitjes.

Gr. Martien.

Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 17:38:


Nee nee, nu ben je heelaas in de ruimte aan het ........Je weet totaal niet waarom ze spierpijn heeft. En spierpijn is helemaal niet erg, er is namelijk geen sprake van verzuring, het heeft alles te maken met algehele stijfheid.

In samenwerking met een hele goeie osteopate hebben we er samen voor gezorgd dat mijn paard zich weer zelf met haar hoofd op haar kont kan krabben. Een jaar geleden kwam ze nog niet aan haar schouder.

En wat je dan stapje voor stapje doet is het oprekken van de spiertonus, deze past zich vervolgens aan en dat oprekken veroorzaakt een bepaalde gevoeligheid. Dat kun je simpelweg constateren door de volgende dag na de rek en strekoefeningen simpelweg zachtjes met je vingertoppen over bepaalde spieraanhechtingen te strelen. Dan zie je aan de lichaamstaal, het orenspel en de spanning op de oogbal, met het yam yam gebeuren, wat je paard beleeft dat moment.

Er zijn ook mensen die een paard rijdend gymnastiseren, welnu als je dat op een verantwoorde en gezonde manier wilt doen, dan moet je toch verrekte goed kunnen rijden, plus je paard AANVOELEN en de lichaamsignalen van je paard juist kunnen interpreteren.

Ik doe dat manueel, ze ze laat het graag over zich heen komen, want ze gaat er alleen maar op vooruit.

Hoefschoenen doe je niet 24 uur per dag om maar alleen dan wanneer het noodzakelijk is. Dus van belemmeren is geen sprake.
De hoef gaat wel veranderen, maar niet zo snel dat je iedere maand nieuwe schoenen nodig hebt.

De hoeven van mijn shet zijn ook erg veranderd en nu na dik 1,5 jaar moet ik inderdaad zeggen dat ze toe is aan nieuwe schoenen omdat deze echt te moeilijk aan gaan. En dan nog betreft het alleen haar voorschoenen, dus maar 110 euro. Maar goed, als je schoenen niet ziet zitten, dan doe je het lekker niet; ik heb geen aandelen in de schoenen, heb er alleen enorm veel plezier van

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 17:58:



Stop dan es met dat parelli joh :)


Gelukkig, het lijkt mee te vallen dan.

>
Piet vindt dat ie zat gesjouwd heeft in z'n leven en dat het nu tijd is voor de meer gezellige dingen, maar af en toe begint het hier verdacht veel op werken te lijken :)


Tof, dank je.

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 18:10:

Sorry, ik dacht dat jij het zelf ook niet wist. Ik lees alleen de hoofdkoppen hier en dan vnl. dat wat met hoefschoenen en bevangenheid te maken heeft. Dus ik zal omtrent dit paard wel wat gemist hebben.

Het gymnastiseren kun je inderdaad ook ernaast. TTouch is ook erg leuk om te doen, maar misschien doe je dat al.

Toch kan een vorm van spierpijn of het nu door verzuring komt of niet, ook uiteindelijk zijn weerslag vinden in de hoeven en omgekeerd.

Aan een hoefbeenskanteling denk ik niet direct, zeker niet als het nu al weer goed gaat. Echter een lichte bevangenheid is best mogelijk, maar volgens mij staat een paard niet direct dan in de typische bevangenstand, maar ook hier geldt dat het ene paard een groter watje is dan het andere haha

Groeten,
Ingrid

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou ik de
hoeven zelf bij"