jose schreef op zaterdag 25 februari 2006, 11:58:


Natuurlijk dat snap ik helemaal.
Je hebt gewoon je eigen mening en dat staat nog steeds
ook al heb je vele andere argumenten gehoord.
prima toch niets mis mee.

De hoo goed inoefenen en voorkomen dat je paard op hol slaat,
dat zijn de eerste en belangrijkste zaken.
Ik heb de ORS ook niet geoefend, en heb het ook niet nodig.
N een op hol slaan, ga ik een stapje terug, na de hoo en het voorkomen.

Michiel

Frans Veldman schreef op zaterdag 25 februari 2006, 14:03:


Nou liever niet ik ben erg gesteld op rustig rijgedrag.

Precies dat moeilijke stoppen is José haar bezwaar.
Stel nu eens dat 7 van de 10 op hol geslagen paarden, die ORS niet goed aangeleerd krijgen. Dit kan een bestaand praktijk cijfer zijn, niet de bedoeling, maar wellicht wel realiteit. Dan heeft José gelijk met haar bezwaren, dat 7 van de 10 paarden, zware belastingen te verduren kunnen krijgen. Beter dan onder de trein natuurlijk, alleen met het aanbieden van die ORS, wordt het gebruikt, al die keren gewoon in het bos, etc. Met "moet je het maar goed aanleren", daar kom je re niet mee. Feit is dat te veel mensen het niet goed aanleren, hoe hard je dat ook roept.

En ja dit zijn vermoedens van me, ik hoop er dan ook naast te zitten.
En dat er met weinig training iedereen een goede ORS en dus zonder fysieke inbuiging kan stoppen.

Michiel

jose schreef op zaterdag 25 februari 2006, 17:32:


Het lichaam volgt de geest, oftewel fysiologische reactie's zijn er altijd, op elke prikkel van buiten. Een oor volgt een geluid en "onmerkbaar" is het gehele paardenlijf open voor die kant. Hoe subtiel en mooi!

En met het grove ORS stopt het paard eerst voordat het inbuigt?
Onmogelijk natuurlijk, de Mate van inbuiging daar hebben we het over. Of dat die gevaarlijke klappen geeft of dat dit reuze overdreven is?

Ik weet het niet hoor, hierin ben ik neutraal.
Michiel

Spirithorses schreef op zaterdag 25 februari 2006, 21:53:


Mooi verhaal en dat Diezel zo snel kon zijn, wonderlijk ja.

Dat voorkomen komt hierna natuurlijk, en hiervoor.
Ik denk dat je al veel 'voorkoom dingen" gevonden hebt en al
lang en breed toepast. Dat bedoel ik.

Michiel

Spirithorses schreef op zondag 26 februari 2006, 13:30:


Staat op zijn site ergens. Ik ben ook al aan het vlechten geslagen
Met 3 dubbele sisal touwtjes (6 dus) heb ik nu een aardig stijve ring gevlochten. Morgen er zacht tape (tennisracket tape) om heen wikkelen, dank voor de tip HC.


Aan een gesloten halsring kun je een halstertouw klikken.
Het voordeel van een vaste ingevlochten lus zie ik niet zo,
een over de ring glijdend halstertouw zorgt er toch voor dat
de ring niet zelf hoeft te draaien over de nek ? Of zie ik iets over het hoofd?

Michiel

marielle schreef op zondag 26 februari 2006, 13:42:


We praten hier altijd over zacht en vriendelijk blijven.
En aangevallen worden, heeft op dat moment iets anders nodig.
Ik hoop ook ervarings verhalen te lezen hier.

Slechts enkele keren heb ik meegemaakt dat ons lespaard (notabene) mij omver wou lopen. Mij groot genoeg maken zorgde er dan voor dat hij met een boogje om me heen ging. Om groot genoeg te worden helpen brede armen, schreeuwen en indien nog nodig een draaiend halstertouw.

Als test hoe veel gezag je hebt bij je paard, kun je ook een berg hooi gaan verdedigen. No way dat je paard bij jouw hooi kan komen. Dit gebeurd in de kudde regelmatig waarbij een oor genoeg zegt. Wij zullen wat groter moeten zijn, als er een probleem op dit punt is.

Hierna is het weer zachtheid en een goede band opbouwen waardoor je de echte door haar gekozen leider kunt worden.

Parelli gaan doen kan ook helpen, echter niet voor elk paard.
Als parelli een dominatie gevecht wordt, dan lijkt me dat niet best voor de relatie opbouw.

Michiel

jose schreef op zondag 26 februari 2006, 13:43:


Mooie brief JannaJosé

Er is geen verschil met een paardengroep en het forum hier.
Verschillende karakters en dat stijgert wel eens, je hebt alva's die
anderen een hengst geven en ook stoer het voortouw nemen. Je hebt zachte paarden die overal vriendelijk tussen door lopen en anderen tot vriend zijn. Je hebt de gekozen leiders die dingen doen en zeggen waar anderen mee geholpen zijn. Je hebt de nukige paarden die altijd vooraan willen staan als er ergens voordeel te halen valt en anderen weg snauwen, en daarvoor ook goed werk willen verzetten.

Ik sta niet naar de paarden te kijken en wil dat er een aantal moeten veranderen. Zal niet gaan lukken, ook bij mensen niet. Wel is de sfeer ook vaak goed hier en in de wei. Meestal wel eigenlijk, die gevechten blijven gewoon wat langer in het geheugen zitten.

Michiel

Waldo50 schreef op zondag 26 februari 2006, 23:14:


Jur slijt ook scheef af, alleen na 5 weken waren de spijker gaten er al uitgegroeid. Hij staat dan ook overdag op stenen waardoor alles harder groeit (en ook meer slijt) dan in de wei. Ik hou zijn voorvoeten wel rond en zonder probleem. Zolang je geen extra gevoeligheid merkt kan het rondmaken denk ik wel. En die steentjes is dat niet op de kwartierplek? Waardoor je de hoefwand daar hol kunt snijden?

Michiel

Huertecilla schreef op zondag 26 februari 2006, 15:18:


Ja heb ik gedaan, staat veel in, vooral over hoe goed paarden reageren op een halsring. Springen beter, lopen fysiek beter, verzamelen beter, en reageren beter op vragen van de ruiter. Nou snap ik waarom je rijdt met een halsring

Tennisracket tape heb ik vervangen door hockey stick tape, omdat die geheel plakt, 2 rolletjes a 2,50 zijn mijn kosten, mooie ring geworden met dat gevlochten sisaltouw.

Michiel

Paarden reageren gewoon goed op bitloos. Je kunt die gemakkelijke ritten waarbij je niet bang bent dat er iets mis gaat, doen met een rijhalster. En daarin merken dat het best gaat.

Wat gebeurd er immers nu? Als je paard ergens onrustig van word, dan ga je misschien harder trekken aan het bit. Daar wordt je paard nog onrustiger van, en dus moeilijker te sturen. Met een rijhalster is er zowiezo minder pijn bij harder trekken en dus meer rust waardoor het veiliger is.

Michiel

Monique Meijer schreef op dinsdag 28 februari 2006, 16:58:


Het net zo als stoppen met roken
Sommigen stoppen direct en anderen lukt het om
geleidelijk te stoppen.

Wat telt is het eind resultaat.
Ik denk dat dit verschil alleen met de ruiter te maken heeft,
niet met het paard. Het lichaam wil stoppen, de
roker bepaald of dit vanaf vandaag is of geleidelijk.

Beetje zwart/wit?
Natuurlijk is er een gewenning aan een nieuw hulpmiddel.
Het paard kent het halster al zijn hele leven,
nu alleen nog onder zadel, een half uurtje gewenning is
meer dan genoeg, om van onwennigheid naar meer plezier
over te schakelen.

Voor elk paard?
Misschien niet voor elke ruiter.

Michiel

Sadler-Altena schreef op woensdag 1 maart 2006, 14:49:


Ik neem aan dat het ook scheef afgesleten is.
Als je nu de hoef mooi rond maakt dan heeft je paard meer vrijheid
van afwikkelen. Hij zal het meestal scheef doen, maar verplicht is dit niet.
Laat je de hoef scheef, dan worden alle variaties van afwikkelen bemoeilijkt. Daarom maak ik het rond, voor de vrijheid van afwikkelen.

Michiel

Piet schreef op dinsdag 28 februari 2006, 23:05:


Helemaal mee eens !
Michiel

Niki schreef op woensdag 1 maart 2006, 21:39:


De essentie van aanleuning is mi een luisterend paard dat bereid is onmiddelijk mee te gaan met de beweging. Aanleuning doet een paard dus met heel zijn wezen, niet alleen via de teugels.

Bij dressuur in de bak is er een onafgeleide constant op elkaar gerichtheid. Bij buitenritten is het paard vooral gericht op zijn omgeving en daar ontstaat een geheel andere vorm van aanleuning. De paradox daar is, dat hoe minder we vragen hoe groter de luister allertheid is en hoe groter de bereidheid en snelheid van reageren op aanwijzingen. Snap je, een paard zou verloren raken in de bak als je haar reed op de buiten manier. En als je een paard buiten rijd op de bak manier dan stoor je haar constant in haar natuurlijke aandacht. De aanleuning op de vrije losse buiten manier is echter wel super goed! Jij als rijder bent immers duizend maal interessanter dan verre geluiden, een beweging op afstand, of de geuren van een bospad.

Michiel

jose schreef op donderdag 2 maart 2006, 19:28:


Je kan natuurlijk helemaal gelijk hebben, ik ken je paard niet. Afgeleid zijn, bestaat echter niet in mijn manier van rijden. Waar zou je paard van afgeleid moeten zijn? Dit kan alleen als jij vindt dat haar aandacht ergens anders moet zijn, dan het is. En als je op die manier rijdt, dan heeft je paard geen rust, het kan niet zichzelf zijn en de schrikachtigheid kan best daardoor toenemen. Wat weer tot gevolg heeft dat ze op je wil gaan leunen.

Als mijn paard ergens aandacht voor heeft, dan leid ik hem niet af, neem er de tijd voor en vraag pas weer wat als hij daar ook aan toe is. Dat is mijn aanleuning, mijn bereidheid te luisteren naar hem en snel te reageren op zijn impulsen. En dan wordt het wederzijds.

Hoe beter we elkaar leren kennen (2 maand nu) des te beter kan ik toerijden naar, of stilstaan bij, wat hij leuk vindt. Bij een ervaren paard dat in vol vertrouwen zijn eigen pad kiest is dit niet nodig die doet dit uit zichzelf al. Overigens we wandelen de laatste tijd alleen maar, de osteopaat komt een weekje eerder gelukkig, komende dinsdag.

Michiel