trea hoex schreef op woensdag 14 juni 2006, 14:49:


Hallo, Trea,
Ik hoop dat hij wat voor jou en je paard kan betekenen! Misschien is het een kleinigheidje in je rijstijl wat grote gevolgen heeft, wie weet.
Misschien kun je er wat over vertellen als je geweest bent? Zou mij erg interesseren.
Groeten,
Monique

Wil schreef op woensdag 14 juni 2006, 12:56:


Hallo,
Gisteren hebben we een mooie lange buitenrit gemaakt. Indy loopt steeds ruimer, haar hoeven doen het erg goed, ze loopt overal gewoon overheen.
Haar hoeven zien er van onderen niet mooi uit, stukken zool hebben losgelaten en maken de zool wat gaterig, maar de hoeven zijn functioneel, hol en bikkelhard. Een loszittend stukje van de straal afsnijden is gewoon onmogelijk; ik wacht wel totdat het er vanzelf afvalt, zolang ze er geen last van heeft. Het enige wat ik de laatste tijd doe is flink de mustangrol vernieuwen.
Verder heeft Indy meer regelmatige gangen gekregen, ook is ze veel zekerder als ze door moeilijker terrein loopt. Mijn collega vond dat ze gisteren erg grote stappen nam, Indy stapte zelfs gedeeltelijk over de afdruk van de voorhoeven heen, niet te geloven. Ze kon haar vriendin de Haflinger goed bijhouden en nam zelfs vaak het voortouw, ook bij die enge brug waar eens met veel gesnater een eend omhoog vloog die ons vier bijna een hartstilstand bezorgde. Wilde haar vriendin haar voorbij, keek ze zelfs boos naar achteren en ging sneller lopen. Enge dingen (plastic, autoband, e.d.) bekeek ze met gespitste oortjes en werden gewoon gepasseerd, zelfs voorop lopend!
Indy had gisteren echt overal zin in en kon nauwelijks wachten, ze wilde alleen maar lopen, liefst zo ver mogelijk weg van huis en alles bekijken. Onderweg kwam ik een bekende tegen en stapte af om even te praten, maar praten was er nauwelijks bij. Indy raakte steeds weer met haar neus mijn kin aan, haar teken dat ze graag verder wilde.
Afgelopen zondag was voor mij een heel bijzondere ervaring, ik voelde voor het eerst GEEN beperkingen bij Indy........
Groeten,
Monique

Hallo,
Indy heeft altijd al op beide achterbenen een rare plek zitten die niet jeukt maar wel schilfert. Volgens mijn dierenarts hebben wel meer paarden dat, het schijnt een soort van schimmel te zijn. Deze schimmel kan goed bestreden worden, maar als gevolg daarvan gaan ook andere schimmels en organismen die op de huid leven dood die nuttig zijn en daarom wilde hij er liever niets aan doen, zolang de plek niet erg opviel, groter werd, en last gaf.
We zijn inmiddels een aantal jaren verder en ik vond dat de plek dit jaar wat groter was geworden. In juli komt mijn dierenarts toch langs en dan wil ik hem vragen de plek te onderzoeken en een monstertje laten nemen, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat de plek groter wordt. Ook ben ik benieuwd wat het nu eigenlijk is.

Kenmerken van de plekken:
-alleen aan de achterbenen
-ovale vorm
-plekken zijn het grootst in het voorjaar gedurende verharen
-geen jeuk
-huid schilfert
-plekken worden kleiner als ik er betadine op spuit, echter niet helemaal weg

Hebben jullie ervaring met zoiets?
Bedankt,
Groeten,
Monique

Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 12:06:


Hallo, Christel,
Ik denk niet dat mijn moeder het daarmee eens is.....
Na uren en uren weeen was ik er eindelijk. En toen ze mij zag zei ze tegen de zuster: "Doe dat ding maar weg, ik hoef het niet te hebben....!" Erg he, hoe je door intense pijn kan reageren. Ze heeft later zo verschrikkelijk spijt gehad van die opmerking. Ach, ik heb een fijne jeugd gehad! :)
Groeten,
Monique

CooLLady schreef op woensdag 21 juni 2006, 12:31:


Beste Pien,
Gefeliciteerd met je mooie veulen!
Wat betekent de naam?
Groeten,
Monique

Onze overburen gaan verhuizen.
Gisteravond stond een enorme berg oude stoelen, electrische apparaten, bloempotten en andere troep bij de weg. Indy stond met grote ogen bij het hek te kijken naar de mensen die af en aan liepen met kruiwagens.
Toen ik naar haar toe ging gaf ze heel duidelijk aan dat ze er graag heen wilde. Ik dus halster gepakt en met Indy naar de berg troep. Mevrouw ging langzaam de berg troep langs en besnuffelde en bekeek alles, zelfs van kastjes deed ze deurtjes open. Een oud bankstel vond ze geweldig, die werd helemaal afgelikt.
Tegenover de berg ligt een weilandje dat we mogen gebruiken, maar dat was niet interessant. Ze wilde beslist bij die berg troep blijven en snuffelen. Op een gegeven moment trok ze met een zeer tevreden gezicht een schepnet onder de berg troep vandaan en weigerde die vervolgens af te geven. Dat er allemaal dingen omvielen maakte haar helemaal niks uit, ze vond het allemaal prachtig!
Monique

Piet schreef op vrijdag 23 juni 2006, 10:19:


Hallo, Piet,
Gisteren heb ik wat geschept in onze composthoop van tuinafval van 4 meter lang en 1 meter breed. Het blijkt dat al meer dan de helft omgezet is in mooie donkere grond. Het krioelt van het leven, ontzettend veel kevers en wormen. Nog afgezien van die rottige kikker de plotseling tegen mijn been omhoog sprong, brrrrr. Ik ben niet bang voor kikkers, maar dat was toch wel even schrikken......
We zijn zonder wormen begonnen, het duurt een tijd, maar de wormen hebben na verloop van tijd hun weg wel naar onze composthoop gevonden. Op deze composthoop hebben we nog geen mest gegooid omdat we tot dusver voldoende afnemers voor onze mest hadden. Nu hebben echter veel onze afnemers hun volkstuintje weggedaan omdat ze te oud worden.
Dit jaar willen we de composthoop gedeeltelijk leeg halen om de roosters die we als zijwanden gebruiken, opnieuw aan elkaar bevestigen. Dan waait de enorme hoeveelheid bladeren die we elke herfst bijeen harken van onze eiken tenminste niet meer in de bak. De mooie donkere grond wil ik in mijn tuin verdelen en mijn moeder krijgt ook wat emmers grond voor haar bloempotten buiten. Dit jaar gaat voor het eerst dus ook de mest van Indy op de composthoop. Ik ben benieuwd hoe snel alles omgezet wordt als de mest erbij komt.
Ik volg met interesse je experiment.
Groeten,
Monique

Edith Hartog schreef op zaterdag 24 juni 2006, 10:49:


Hallo, Shadowflower,
Ik zie dat het nu wel gelukt is de links te plaatsen; ik heb de berichten gelezen, maar ik vind het niet overtuigend.
Er zal toch een test aan te pas moeten komen om mij (en anderen ook, denk ik) van gedachten te doen veranderen. Dat je geen test wilt doen en we je maar op je woord moeten geloven zegt mij genoeg. Indien je zo'n test doet en de resultaten zijn overtuigend (volgens jezelf heb je immers niets te vrezen?), dan heb je toch ook een belangrijke referentie
die je in de toekomst altijd kan gebruiken? Ik snap je niet, wat doe jij verschrikkelijk moeilijk......
Misschien moet Frans het onderwerp inderdaad maar sluiten, zo schieten we geen steek op, pure tijdsverspilling.
Groeten,
Monique

Ans Jondral schreef op zondag 25 juni 2006, 11:45:


Hallo,
Wij hebben zo'n mooie sproeikop die je in verschillende standen kan zetten. Indy werd daar in het verleden altijd wat zenuwachtig van, ik mocht haar hals wel afspuiten, maar dan zonder die sproeikop. Ik denk dat ze het bruisende geluid eng vond. Misschien dat jouw paard ook dat probleem heeft?
Ik ben steeds begonnen met sproeikop en heb gekeken wat ze aankon. Als ze aangaf dat het teveel werd, sproeide ik weer wat verder naar beneden, haalde de sproeikop eraf en spoelde haar hals af zonder sproeikop. Met de tijd mocht ik steeds verder gaan met de sproeikop, tegenwoordig mag ik haar hele lichaam daarmee afspuiten. Haar hoofd doe ik niet, ik let goed op dat ze daar niet nat wordt en ze vertrouwt met ook dat ik haar hoofd niet natspuit. Ik gebruik daar een zacht doekje en een emmertje water voor.
Groeten,
Monique

Hallo,
Ik heb gisteren foto's gemaakt van Indy haar hoeven. Eigenlijk wilde ik ze allemaal in het album zetten, maar internet was bij ons zo verschrikkelijk traag gisteren en de boel liep steeds vast. Daarom is het maar bij 2 foto's gebleven, van haar rechter voorhoef, zij aanzicht en onderaanzicht.
Haar rechter voorhoef ziet er aan de onderkant vreselijk uit, er vallen gaten in, uit de zool vallen af en toe wat stukken, maar Indy loopt er prima mee. Haar rechter voorhoef verandert de laatste tijd weer sterk. Ik oefen nu elke dag met haar op de grindoprit van de overburen. Die hebben er net een nieuwe laag opgekregen met aardig grote stenen. Ze loopt er zonder te vertragen overheen en aan de onderkant van haar hoeven is nauwelijks slijtage te zien. Bovendien zijn haar hoeven keihard, de stralen lijken wel uit hard rubber te bestaan. De andere hoeven vind ik er beter uitzien, maar het belangrijkste vind ik natuurlijk dat ze er goed mee kan lopen! We hoeven immers geen hoefjes-schoonheidsprijs te winnen.....
Vanavond wil ik rechtsvoor nog een beetje bijraspen en kijken wat er nog vanaf kan. De straal is helaas heel smal, ik moest er een flink stuk afsnijden omdat dat los zat en ze gevoelig liep (ze ging steeds op die flap staan) en vanzelf ging het niet los.
Vanavond doe ik weer een poging de foto's in het album te zetten, ik hoop dat het dan wel lukt.
Groeten,
Monique

Ans Jondral schreef op maandag 26 juni 2006, 12:13:


Hallo, Ans,
Probeer anders eens een grote emmer lauw water en een bakje. Je gooit steeds voorzichtig wat water met een klein bakje over het gedeelte wat je uit wilt spoelen. Zo heb ik in het begin ook Indy haar manen uitgespoeld als ik die met shampoo gewassen had. Het kost een paar emmers, maar bij Indy gaat het prima, genoeg water om alles lekker uit te spoelen.
Indy heeft er namelijk van veulen af aan een handje van om met haar hals in een hoopje mest te gaan liggen om een slaapje te doen. Dat schijnt heerlijk te liggen. De smerige stinkende manen zijn niet zo leuk en trekken ook vliegen aan. Ze doet het nu nog steeds en ik moet dus regelmatig haar manen wassen.
Bij Indy werkt het niet gewoon door te gaan met waar ze bang voor is, ze draait dan volledig door en wordt levensgevaarlijk. Ik ga bij haar altijd tot het punt wat ze net nog kan verdragen. Geeft ze aan dat het teveel wordt, dan neem ik geleidelijk de druk weg alsof ik het op dat moment zelf besloten heb en niet op haar signalen reageer en ga met andere dingen verder.
Een heel andere benadering, maar bij Indy werkt het......
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 26 juni 2006, 10:49:


Eindelijk gelukt, hier zijn de foto's van juni 2006.
http://www.mijnalbum.nl/Album=D67DNT3R
Groeten,
Monique

Marleen den Arend schreef op dinsdag 27 juni 2006, 8:34:


Marleen,
Ik heb geen idee wat je bedoelt, ik vind jouw foto erg onduidelijk met die modder aan de hoef......
Monique

Annemieke B schreef op dinsdag 27 juni 2006, 13:15:


Hallo, Annemieke,
Indy heeft dat van klein af aan al, zou best kunnen dat zij er aanleg voor heeft. Maar zolang ze goed loopt maak ik me er geen zorgen over. We zijn uit zo'n diep dal van ellende gekomen, ik ben allang blij dat eindelijk kan lopen zonder gevoeligheid of manken.
Groeten,
Monique

Ans Jondral schreef op dinsdag 27 juni 2006, 13:19:


Hallo, Ans,
Sommige mensen beslissen inderdaad heel snel, ook onder druk van andere mensen. Als mijn paard weer eens wat had en vreselijk mank was heeft menig een mij gedreigd de dierenbescherming te bellen, want ik mishandelde mijn paard door haar zo te laten lijden.
Gelukkig stond mijn dierenarts 100% achter mij en gaf ook weerwoord als er ongevraagd een buurman opdook die meende even kritiek te moeten spuien. Indy wilde doorgaan, ze wilde leven en had ondanks haar gehompel plezier, ookal viel het mij soms wel wat zwaar. Het is erg je paard zo te zien lijden. Ik kon soms een half jaar niets met Indy doen. Geen probleem, veel borstelen, hele kleine stukjes wandelen of gewoon bij haar zijn en een boek lezen, elkaar gezelschap houden; wij hebben ons op de een of andere manier altijd wel vermaakt.
Ik heb hier al eens eerder het verhaal verteld van mijn dierenarts die naar een patient toeging voor nabehandeling / controle en tot zijn grote schrik vaststelde dat het paardje weg was. De mensen konden niet meer aanzien hoe het paardje hompelde en hadden het naar de slacht gedaan - het was een simpele hoefzweer bij een paardje wat anders nooit wat had. Mijn dierenarts kwam hals over kop naar mij toe, bang dat ik mijn paard ook weggedaan had, want zij was er veel erger aan toe. Geen haar op m'n hoofd die daar aan denkt, Indy blijft zolang ze wil. :)
Maar het blijft moeilijk van afstand te beoordelen wat de beweegredenen geweest zijn om een paard in te laten slapen / naar de slacht te brengen en of het ook op een andere manier opgelost zou kunnen worden.
Monique