Huertecilla schreef op dinsdag 10 januari 2006, 13:18:


Aanvulling: het idee van de scharnierende panelen is al 150 jaar oud en werkt. Het idee om er flexíbele panelen onder te knopen is van Len Brown.
Helaas, maar logischerwijs, is het inherente nadeel ervan gebleven. Het flex-paneel lost een probleem op, doch creëert een ander; dat van die vier kritische punten.
Dát was de esssntie van mijn feedback op 'jouw ontwerp' Egon: dat de inherente nadelen/beprkingen ervan al uit ten treure in de praktijk tot uiting zijn gekomen.

Bovenstaande neemt niet weg dat de flexpaneel-zadels van Orthoflex, AmericanFlex, Rocking-R en Timberline érg goed zijn en een grote verbeteing op de meeste Western- of Engelse boomzadels.

Wat ik zelf ronduit hilárisch vind is dat mijn tweede proto strikt genomen een boomloos zadel is

HC

Hier een foto van een circa 20 jaar oud OF zadel:



Zoals je kan zien is dit zadel door het ontbreken van de kussenvulling niet/nauweliks hoger dan een traditioneel.
De flexpanelen zijn van Delrin:

'Delrin is the brand name for an acetal resin engineering plastic invented and sold by DuPont. Often marketed and used as a metal substitute, Delrin is a lightweight, low-friction, and wear-resistant plastic capable of operating in temperatures in excess of 90 degrees celsius (approx 200 degrees Fahrenheit). The Food and Drug Administration has approved Delrin for use in the food industry. Delrin was used by Mattel from 1968 to 1972 to produce the low-friction wheel bearings found on redline Hot Wheels.'

American-Flex is opgericht uit een patent-'verwarring'. De AF en OF zijn zó gelijk dat de flex-panelen onderling bruikbaar zijn.
Rocking R, Timberline etc. zijn nét even anders in het scharmierpunt.

Al deze flexpaneel-zadels zijn hier vrij onbekend, vandaar dat ik er hier wat extra aandacht aan geef (de keus is niet alleen maar boom of boomloos...) doch door de zeer goede kwaliteit en de duurzaamheid in de VS ook gebruikt goúd waard:

http://www.american-flex.com/trading%20post.htm

HC

Niki schreef op dinsdag 10 januari 2006, 20:47:


Hangt de singel op de singelplek? Past het zadel binnen de zadelruimte?
Heb je al wat geméten? Hartslag, druk, draagvlak, wat dan ook?
Ben benieuwd op basis waarvan je deze uitspraak doet.

Pascal de Boer schreef op dinsdag 10 januari 2006, 21:04:


Ik ben een paar jaar terug alweer met carbonpapier en vers wit laken, schoon vilt en herbruikbare kunstof'was'plakken bezig geweest.
Dat geeft echter allemaal alleen een gemiddeld plaatje bij het gebruik waaronder getest en héél erg arbeidsintensief. Een handvol verschillende zadeltypes tig keer door de molen halen....
Was wel heel inzichtelijk: veel van geleerd.

HC

Huertecilla schreef op dinsdag 10 januari 2006, 21:33:

Foutje: zomer 2003


- Boomloos: standaard Barefoot
- Engelse boom: model australian
- Spaanse boom: model Española
- Flexibele boom: model Vaquera
- McClellan boom: model Gardian van Malibaud
Allemaal goede pasvorm, dezelfde ruiter, dezelfde route.
Ook de geometrie opgemeten en vergeleken.

HC

Peter Donck schreef op dinsdag 10 januari 2006, 22:15:


Mijn knie steunt tegen het zweetblad.
Ik zwaai wel mijn been door, doch hou de ene hand op mijn schouderhoogte on de manenkam, de ander op de pommel en zonder mijn zwaartepunt nodeloos veel omhoog te stuwen, dus de schouder zo laag mogelijk half zijdeling over het zadel te 'rollen'. Inderdaad door de pommel weg te drúkken en niet door er aan te gaan hangen. Steun zeer weinig op de beugel.
Heb natuurlijk wél het voordeel van lange benen en een normaal formaat paard.
Gaat me van rechts bepaald nog niet soepel af maar hoewel geen excuus heb ik met een kunstheup en een versleten heup wel een réden om meer oefening nodig te hebben.

HC

Pascal de Boer schreef op woensdag 11 januari 2006, 7:19:


Dat kun je met een unser aan de voetsteunen al aardig en verder geeft het demo-paatje van Novel ook een kijkje


Mij ging het hierbij om het verschíl in belasting tussen de verschillende goed passende zadels onder vergelijkbare omstandigheden.
Wat eruit kwam was logisch in lijn met de gemeten zadelgeometrie en afmetingen van het zadel.
Onverwacht gróót was het nadelige effect van een slechte singelophanging en -plaatsing.

Uit dit onderzoekje zijn voor mij ook de belangrijkste criteria gekomen waaraan mijn eigen zadel moet voldoen. Het belang van voospelbare krachtverdeling onder de stijgbeugelophanging en een goede singelophanging zijn de grootste punten van aandacht.

Pasvorm is een kwestie van een mal maken en binnen de zadelruimte bljven. De mal die ik gebruik is de EquiMeasureKit: pássen doet het zadel waar ik mee bezig ben gegarandéérd.

De singelophanging is vierpunts doch de bevestiging geen Y zoals bij een McClellan en de ophanging ook wel 3-punts genoemd wordt: blijft écht vierpunts. Heb inmiddels ook een minder bewerkelijke manier van aansingelen die ook daadwerkelijk werkt bedacht: verschillende van mijn ideëen waren wel leuk bedacht maar in de praktijk evenveel of meer gehannes.
Ben er nu uit door een combinatie van een oplossing op een15e eeuws schilderij, de vaquera-singel en een eigen idee voor de praktische uitvoering.
Goedkoop wordt de singel niet, maar gezien het belang ervan is dit niet erg. Gelukkig is het een integraal onderdeel van het zadel en kan de werking van het zadel niet verklööt worden door er een el-cheapo singel aan te knopen

Het idee van de sokken om de panelen heb ik overnomen omdat dit létterlijk de ruggegraat vrij houdt. Geen zadeldekje nodig

HC

Michiel schreef op woensdag 11 januari 2006, 11:23:


Dat heb ik al gedaan op het betreffende topic Michiel.
In een notendop: 'adembenemend' is nog iets anders als alles zonder schuiven op de plaats houden waarbij te strak vervelender is voor het paard dan te los.
De twee tegenstrijdige eisen aan de singel en de vervomende krachten ervan op het zadel maken de constructie en het gebruik ervan erg belangrijk. Een slechte constructie of verkeerd gebruik van de singel maakt van het beste zadel potentieel een kwelling voor het paard.

Een singel is helaas niet zo makkelijk inherent goed te construeren als een vliegtuigdeur bijvoorbeeld. Die vliegtuigdeur zit goed dicht of duidelijk níet dicht; daar kan een kluns niets aan fout doen. Die deur mag echter een vermógen kosten.
Een singel die makkelijk en soepel aan te spannen is, is door een kluns eenvoudig té strak te spannen.
Elastiek erin is een manier om dit tegen te proberen te gaan doch geeft weer een niet voorspelbaar liggend zadel als de betreffende singel niet met het exáct voor dát zadel geschikte elastiek is gemaakt en dan nóg kan een kluns het te los of te strak doen.
Een hufterbestendige bevestiging is een niet elastische- of zwaar-elestische singel met een rolgesp met daarin een momentlimitering die door'klikt' boven de goede spanning. Dat is echter duur.

Begrijp niet waarom Cassandra nú weer persoonlijk meent te moeten worden. Een excuus lijkt me op zijn plaats.

HC

Jeannette van den Eng schreef op woensdag 18 januari 2006, 11:03:


'Interessante' ondernemening.....Norikers....
Ik ken jouw paarden niet doch het kan volledig anders zijn: Norikers hebben in het algemeen de nijging enigzins toontredend te gaan, hebben niet de sterkste rug en hebben bij belasting ALLEMAAL een fórs electrolietenprobleem, zeker omdat je gedurende de zomer zuidwaards gaat.
Dit laatste onderkennen en ondervangen is echt héél belangrijk omdat het op alle vlakken raakt en bijvoorbeeld ook direct tot drukplekken zál leiden.

Wellicht dat je over een paar suggestie kan nadenken:
- voldoende stro en hooi (minimaal 1 = ½ baal/nacht) zijn belangrijker dan krachtvoer
- voldoende hersteltijd is essentieel
- vrij kunnen bewegen in het bivak is essentieel

Misschien is het een idee om 1 paard onder het zadel te rijden, 1 paard voor een kar en het 3e paard te laten rusten achter de kar. Zo kan je én meer meenemen zonder extra last én de paarden wisselend belasten én meer rustgelegenheid geven.

Verder weet ik niet welk tempo en welk reistijd of dagafstand je wil aanhouden doch het gangbare stapvoets is NIET het optimale compromis. Met name omdat jij met Norikers gaat is dit nóg kritischer.
Met een reiswijze en dagroutine op maat van het type paard kun je heel redelijke dagafstanden aanhouden zonder veel rustdagen in te hoeven lassen: de paarden worden dan nl. niet zwaar belast en herstellen al in het bivak.

Nogmaals: de hoeven zijn bepaald niet de kritische factor.

Veel succes.

HC

Jeannette van den Eng schreef op woensdag 25 januari 2006, 11:08:


'Gebruik'??????????!!!!!!!!!
Paarden hebben simpleweg een andere zweethuishouding dan mensen; ze kunnen hun electrolietenverlies niet aanpassen naarmate ze meer vocht verliezen.
'Electrolieten' toedienen is een doodlopende weg die bovendien geen zin heeft bij een duurlast. Als dat nodig is ben je voor een trektocht al een punt van niet-verder kunnen. 'Endurance' gaat wel over afstand maar is geen echte duurlast zoals een trektocht. Na een endurance kan een paard wéken herstellen en dat is na een te diepe duik in de vochtreserve ook nodig; dit is de meest kritische facror bij paarden: de relatie koeling/ zweet- electrolieten.
Bij een trektocht is dit niet mogelijk en moet je voorkomen; wat voor te diepe dip in welke reserve ook betekent een lange pauze in de tocht.
Een Noriker is zo'n beetje de meest ongunstige wat dit betreft en daarom zal je met voeding en belasting je schema en routine moeten aanpassen opdat je noodzakelijke stops en 'maandagziekte' zoveel mogelijk vermijdt.

Norikers zijn trekpaarden uit de bergen, geen ríjpaarden.
Realiseer je svp dat je in de zomer naar het zuiden gaat en Norikers notoire zweters zijn: tel 1 en 1 bij elkaar op en.....
Veel krachtvoer ga je echt niet nodig hebben, wel zo'n 200 strobalen, 100 hooibalen en veel, héél veel water, de hele dag door een beetje. Dát is de achillespees van de logistiek. Tenzij je de Norikers oneigenlijk gaat belasten, dan wordt het gewoon een mijnenveld van potentiële tripstoppers.

HC

Piet schreef op woensdag 25 januari 2006, 14:13:


Misschien is het slimmer als de dames op basis van wat ze nu al weten eerst keuzes maken. De manier van reizen, wat kan/moet en omgekeerd zijn nogal ingrijpend.
Verzeker je de water- een stro/hooi-voorraad voor onderweg vooraf, neem je een minimum mee, wat is het minimum etc. zijn zowel wat mogelijkheden als de noodzaak stérk van elkaar afhankelijk.
Kiezen ze voor onder het zadel, dan is de conclusie dat ze bijna niets mee kunnen nemen, geen onbelast = rustend paard hebben, dus minder dagafstand, dus meer rust, dus meer bivakvoorbereiding etc.
Twee Norikers voor een huifkar en een derde erachter of met een lichte ruiter onder het zadel is nogal wat anders als alles onder het zadel. Met een kar kan je ook een lichtgewicht vouwfiets meenemen en ben je niet voor ALLES van alleen de paarden afhankelijk en kunnen die ook daadwerkelijk eens uitrusten. Bijvoorbeeld.
2500 kilometer is ver, héél ver en je bent wél even onderweg. Ik bedoel; 25 km/dag gemiddeld is niet haalbaar en dát is al 100 dagen. Gemiddeld 5 km./dag meer/minder is 20% minder/meer reistijd.....

Basisvragen;
Wat is de dagelijkse behoefte van belast reizende Norikers aan water en stro/hooi?
Bedenk dat ze in de zomer naar het zuiden gaan.

Wat is, afhankelijk van de reiswijze, een realistische dagafstand?

Wat is het continuïteitsplan, het vangnet? Hoe verder je komt hoe verder weg het thuisfront.

Detailvraagjes;
Wat te doen als het een weeklang regent? Stoppen, natte paarden opzadelen of er twee inspannen?

Wat te doen als het een weeklang 40+ graden is? Stoppen? s'Nachts reizen?

Wat te doen bij de Pyrineëen? Hebben de dames al eens in de échte bergen gereden? Gaan ze lopen? Omhoog is zwaar werk, maar omláág is slópend.
Vraag maar eens aan bijvoorbeeld Pien hoe onervaren bergruiters en idem paarden een matig hellinkje ervaren en neem maar aan dat de bergrug tussen Frankrijk en Spanje een bérgrug is: de secundaire wegen zijn wat je in bv. bergetappes van de Tour de France ziet.

Alles kán: grote problemen, grote oplossingen, kleine problemen, kleine oplossingen.
Je kan niet alles vooraf oplossen en dat moet je ook niet willen, doch het is erg jammer als je er in België achterkomt dat je een fundamentele denkfout in een uitgangspunt gemaakt hebt. Of dat je na een kleine 100 km. aan de voet van de Pyrineëen moet concluderen dat die op de gekozen manier niet over te steken zijn.
Ook de 'sponsoren' schiet je daarmee in de voet want die krijgen dan negatieve publiciteit als resultaat.

HC

ElkeW schreef op woensdag 25 januari 2006, 18:00:


Wellicht ook combineren met een treintrip de Pyreneëen over.
Je moet óf de hele route op de zwaarste stukken inrichten óf de zwaarste stukken makkelijker maken

Hoe zit het als één van beiden een been breekt of acute maagdarmstoring krijgt? Spreekt de ander dan Frans of Spaans?
Deze 'ongevallen-kans' is trouwens de reden dat rittenorganisatoren het liefste met minimaal 3 ervaren ruiters op serieus pad gaan.
Je kan niet alles regelen dus is het slim om de basis zó te regelen dat je onvoorziene situaties veilig aankan. Een gemotoriseerde bivakwagen is een érg practisch idee voor zo'n eerste trip met 'onervaren' paarden en ruiters.

HC

Piet schreef op woensdag 25 januari 2006, 20:36:


...en wel Norikers.
Ok, dan is bijvoorbeeld de vraag;
- hoeveel stro/hooi (evt krachtvoer) en water heb je dagelijks (evt. onderweg) nodig?
- hoeveel moet/kan je meenemen en hoeveel blijft er als regelplicht voor het bivak over?
Wat is de ruwvoer-behoefte van drie belaste Norikers? 2 strobalen en 1 hooibaal of het equivalent daarvan? A baal a day keeps uitdroging away

Een andere vraag betreft het optimum tussen rijtijd en rijsnelheid mbt vochtverlies enerzijds en stuwkracht op de rug anderzijds. Er zijn verschillende 'goede' uitkomsten en bv. elk uur een stukje meelopen scheelt de wereld.
Drie-kwartier draven, kwartier ernaast lopen, plas-/drinkpauze, draven, meelopen, p&d-pauze etc. en zo ben je in 3 hooguit 4 ochtenduren door je dagafstand heen met een minimum aan belasting en een maximum aan hersteltijd voor de paarden en -bivak-regeltijd voor de ruiters.

De vraag over het continuïteitsplan blijft onveranderd.

HC

ElkeW schreef op woensdag 25 januari 2006, 21:01:


Jep een goede risisco-analyse: in dat licht is het ook verstandig om je te realiseren dat de échte 'koudbloed' Noriker niet vergeleken kan worden met de halve arabier Haflinger.
Ik heb echter inmiddels begrepen dat de dames al door de Noriker-achterban correct zíjn voorgelicht en ook op andere gebieden al lang en breed geïnformeerd zijn door ter zake kundige lieden en hier naar de hun al bekende weg vragen....

Niet alleen onbeslagen over rots en split of modder of vorst, maar ook met sneeuw op ijs: http://www.mijnalbum.nl/Foto=ES4O6IFR

Net op het zwiebelspoor van de 4x4 die dit hellinkje maar nétaan op kwam. We hebben een normale route normaal gereden, dus gewoon over de bergcaminos in draf en galop. Hoezo geen grip zonder ijzers

HC