Maria Delavega schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 23:06:

Ja Maria, dat op de benen rijden ben/was ik volop aan het proberen en oefenen. Op de manege hebben ze een kleine piste en daar ging het zo wie so beter dan bij ons in de wei. Dat was een opvallend verschil. En ik dacht ook dat veel ruimte net goed was.
En ja: ik gebruik dan nog te veel mijn teugels, ondanks dat ik bij dit paardje het gevoel had dat ik weinig met mijn handen moest doen. Hij is dus ingereden op de teugels (ik heb daar trouwens ook leren rijden), dat besefte ik voor het eerst toen ik wilde stoppen op zit en dat dus niet lukte. Dat lukt intussen (gelukkig) een heel stuk beter, maar ik heb blijkbaar niet genoeg beseft dat hetzelfde geldt voor wendingen (en ik zelf moet ik dus ook nog veel leren).
Die rechte lijnen zonder wand ging daarbinnen ook veel beter dan thuis buiten in de wei.
En de one rein stop, die mag ik idd ook niet vergeten.
Goh, wij en hij moeten nog zo veel leren hé?

En de laatste dagen begint hij dus echt "wakker" te worden en vanalles uit te proberen. Vanmorgen bijvoorbeeld wilde hij de stal in waar mijn 2 anderen in stonden hooi te eten. Ik stond in het deurgat en hij wilde mij gewoon negeren en aan de kant duwen. Daar heb zeer kordaat een stokje voor gestoken en op mijn strepen gaan staan (met mijn hele lijf). Hij keek erg verontwaardigd, en kwam even later voor een 2de keer terug, maar voorzichtiger nu. Toen heb ik mij gewoon groot gemaakt en hij gaf het op. Hij begon ook te kauwen dus ik denk dat 'm het begrepen had.

Wel boeiend allemaal hoor. Zijn stal-apthie begint uitgewerkt te geraken (heeft daar zowat een half jaar ingezeten). En het paard dat hij eigenlijk is, begint naar buiten te komen. Op de manege vonden de meesten hem maar een tam en saai beestje, maar toen ik hem voor het eerst zag, had hij heel even een heldere en alerte blik in zijn ogen en had ik het gevoel dat er een levendig karakter in zat. Ik denk dat ik gelijk ga krijgen. Op de 3 weken dat hij nu in de wei staat (waarvan dus 1 week samen met de anderen) is hij al heel anders geworden, vooral deze laatste week dus. Hij lijkt dus toch een extrovert karakter te hebben (enkele weken terug begon ik te twijfelen of ik er niet langs zat), en daar had ik op gehoopt.

Momenteel gedraagt hij zich als een kruising van onze ruin Nexor en ons (overleden) veulen Qadish. En dat geeft ons een heel warm gevoel. We denken dat hij het ons niet altijd gemakkelijk gaat maken, maar als we zijn opvoeding goed kunnen aanpakken en niet te veel stommiteiten begaan, dan gaan we denk ik een droompaardje hebben.
Mijn man (ziek thuis nu) zei daarnet ook dat we zijn verstand wat meer moeten gaan aanspreken door gaan te clikkeren of andere uitdagingen te geven. Ook hij heeft het gevoel dat zijn echte ik aan het bovenkomen is, en dat we dat zo veel mogelijk moeten bevorderen.

Lena
(die vindt dat de dagen veels te kort zijn)

Tuurlijk, waarom komt toch de eenvoudigste oplossing altijd pas als "älles" al geprobeerd. is.
Stap 1 leer je paard dat ie iets moet doen voor een beloning.
Stap 2 Ga op zijn rug zitten vraag hem op je zit te stoppen neem desnoods iets de teugels aan, wacht tot hij minimaal reageert en roep yes. - Als hij inmiddels weet dat ie iets moet doen voor een beloning zal hij stoppen bij yes- en beloon hem.
Je zult zien dat hij steeds beter op je zit gaat reageren.
Links- rechts?
Kijk naar links, open je teugel (alsof je de deur open doet, je zult dat wel kennen) en yes en beloon de minste reactie van je paard. Maak je beweging met je teugels steeds kleiner en op den duur reageert je paard op jouw kijken.
Stoppen bij yes is lastig ?
Nee het is het begin van een nieuwe oefening en die nieuwe oefening duurt mogelijk een vingerknip korter dan de vorige. Snapt ie je basishulpen eenmaal, dan yes je alleen nog voor een betere uitvoering of een snellere reactie. Maar laat hem altijd stoppen bij Yes want Y/B is einde oefening!
Daarom schreef ik eerder al, geduld, kleine stapjes, die zorgen ervoor dat je het snelst opschiet.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Lena schreef :


Wat bedoelen jullie eigenlijk met 'op de benen' rijden?
Is dat iets anders dan vanuit je zit rijden?
Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 27 oktober 2010, 20:04:


Euuhh Ik weet het niet zeker, maar 't is in elk geval zonder al te veel de teugels gebruiken. Ik denk inderdaad dat ik nog veeel te weinig mijn zit gebruik. Die gebruik ik vooral om te vertragen en om vlotter te gaan, waarbij vooral het vertragen het best gaat. Versnellen met mijn 2 anciens gebeurt eigenlijk vooral op stem (iets waar velen tegen zijn maar wat ik zelf toch wel erg handig vind). Verder heb ik geleerd om te kijken waar ik naar toe ga (en niet naar de grond of paard te kijken) en dan veranderen je lichaam en benen ook van plaats en als je het goed doet gaat het paard die richting uit (en dat is nu waar het hem aan schort). En ik duw inderdaad ook met mijn benen en
Zoals ik al eerder stelde, heb nog hopen ruiterkunde te leren en gelukkig hebben mijn 2 "anciens" in de weide veel begrip en geduld met het menske boven op zich waardoor we geraken waar we moeten zijn. Met een jong paard valt élk gebrek van het menske dus echt wel op, want die reageert nog onbedorven, puur paard.
Tja, ze hadden inderdaad betere baasjes kunnen treffen (maar ook nog wel slechtere)...

Groetjes, Lena
Nog niet Grandioos Bitloos

Spirithorses schreef op woensdag 27 oktober 2010, 20:04:


De hulpen die je zou geven als je normaal rijdt. Inderdaad gecombineerd met de zit (zitbeenknobbels).

Lena schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 22:15:


Herkenbaar, Winsor van 5,5 jaar deed hetzelfde. Was dan wel met een kruislings hoofdstel maar ook hij begreep de hulpen niet...

Eerst begreep hij het niet tijdens het 'lange lijnen' op het moment dat ik er achter ging lopen (was mij als het ware "kwijt")
Begin dit jaar onder het zadel hetzelfde verhaal... was niet te sturen.


Met deze dingetjes kan je wat. Bij Winsor bleek dat hij de leiding naast zich of voor zich kwijt was.

Wat wij gedaan hebben is met z'n tweeën hem verder helpen. Zowel met het 'lange lijnen' als onder zadel eerst iemand ervoor of naast. Hulpen geven (sturen), belonen bij een goede reactie. Langzaam stapje voor stapje de begeleider verder bij Frodo weg. Bij terugval even een stapje "terug" (overnieuw beginnen waar het goed ging)

Geef hem de tijd om te begrijpen wat jij vraagt, komt vast goed.


't Is al wat dagen later, geen idee of het al beter gaat? En ja.... wat je in stap nog niet kunt kan je in draf beter niet doen (een motto wat ik vaak hanteer )


En.... nu al wel grandioos bitloos?