Waarom is de weg zo lang naar erkenning.
Aanleuning is de zachte verbinding tussen ruiterhand en paardenmond als gevolg van losgelatenheid. Het paard moet als gevolg van de drijvende inwerking van de ruiter (benen dus!) vertrouwensvol aan de teugel komen. De aanleuning kan nooit door inwerking met de teugels worden gewonnen."
Met andere woorden, aanleuning is een gevolg van:
- een actieve achterhand
- levendige bewegingen
- steeds aanwezig impuls
- elastische buigzaamheid van gewrichten
- vrije wil van het paard
- vertrouwen in de ruiter
- oplettendheid
- bereidwillige gehoorzaamheid
- edelmoedige overgave aan de ruiter
- rechtgerichtheid
- reageren met kalmte en stiptheid op de ruiterhulpen
- tonen van geestelijk, fysiek, harmonisch en natuurlijk evenwicht
- volledige ontvankelijkheid voor de hulpen (durchlässig]
Dit is in de dressuur wat nu gebeurd, constante aanleuning dus druk op tong en kaak gewricht. GETROKKEN nageeflijkheid. Een paard
bitloos of op de klassieke manier is aan gereden zal door mij gelijk
worden herkend. Alleen al door zijn natuurlijke nageefelijke houding mooier in balans
beter en mooier zijn bewegingen afmaakt en veel meer ontspannen is en niet te vergeten
souplesse .
Het mooie in de dressuur sport vind ik de soepelheid in de uitvoeringen.
Het laten uitzien wat gemakkelijk de uitvoeringen eigenlijk zijn, het
afspoelen van het totaal progamma vloeiend met souplesse.
deze spielerische leichtigkeit dit is voor mij niet te vertalen in het nederlands
maar geeft precies weer wat ik eigenlijk bedoel.
als ik naar dressuur proeven ga kijken is de uitvoering niet slecht, maar
soepelheid ballans en dat fijne gevoel tussen paard en ruiter mis ik.
Zolang dit niet begrepen wordt door jury en dressuur ruiters,
zal voor een paard niets veranderen en zal vaak blijven leven verkrampt
gestresst en vaak ook helemaal vast, met vaak een korte levens loop.
Of discussies hierover mogelijk zijn is volgens mij moeilijk waarom,
de klassiek rijschool heeft meer tijd nodig om een paard te brengen
naar een bepaald niveau, met methodes hyperflextion gaat dit veel
sneller en wordt dan zelfs nu nog gebruikt, wie heeft op de dag van vandaag
nog tijd.Daar ik niet
bitloos kan rijden en nooit geleerd heb neem ik aan
dat hier het zelfde probleem ligt. Mooie natuurlijke nageeflijk heid prachtig
bergopwaarts rijden mooi in ballans prachtig natuurlijke volledig afmaken
van bewegingen vertrouwen, ontspannen. Dit word afgestraft door de jury
Dit hebben ze niet geleerd nageven is toch knikken in de derde nekwervel??
en waar blijft deze constant getrokken aanleuning .Het heeft nog velen jaren nodig voor dat ik
weer eens mooie dressuur proeven zie,waar ik met plezier heen kan gaan.
in de klassieke rij kunst is het eerste wat ik heb geleerd NOOIT druk op tong en lagen.
Het enigste wat je kunt doen is het laten zien hoe mooi deze rijstijl is , je laten zien op
concoursen.Mensen overtuigen waarom en waarvoor jij voor deze methode kiest.
er zijn voorbeelden genoeg om dit te bevestingen.
sierd
Warboel
