Peter Donck schreef op zondag, 26 juni 2005, 10:41:


Is al patent op aangevraagd (mijn man dan hè)

Dorientje schreef op zondag, 26 juni 2005, 10:15:


Naar het schijnt kunnen paarden een handvol nauwe, betekenisvolle, relaties aangaan en die onthouden ze hun hele leven. De rest van de relaties is sociale, interactieve 'ruis'.
Ja, dit geldt ook naar mensen toe; die behoren wel of niet tot die handvol.
In het licht van een normaal gesproken duurzaam leven in een kleine familiegroep lijkt het bovenstaande logisch.
Wel triest voor paarden die veel verhuizen/doorverkocht worden (en hun kopers).

Piet schreef op zondag, 26 juni 2005, 10:40:


Ge-wél-dig!!!!! Kreeg ik spontaan een rilling van over mijn rug. Kun je dit op Bokt zetten? Gewoon zo, zonder commentaar
Ik ben gisteren 40 km. over splitpaden omhoog/omlaag gedraafd en tussendoor een carrera-de-cintas gereden. De mooie hoefjes van Arabella waren een schril contrast met de beslagen hoeven van de met trailers aangevoerde paarden.....

Peter Donck schreef op zondag, 26 juni 2005, 10:41:

Nick heeft me iets dergelijks pas laten zien gemaakt van een stevig fotostatief - nog opvouwbaar ook dus

Groeten, Egon

Kan iemand me misschien helpen? Mijn paard heeft sinds twee maanden mok aan vier benen. Het zijn maar enkele knobbeltjes, maar ondanks driftig zalf smeren verdwijnen ze niet. Het is begonnen in een zeer natte periode. Vermoedelijk is dat de oorzaak. (ik kan niets anders bedenken) Hij staat 24 uur per dag buiten, in een schone weide. Hij beweegt, krijgt enkel hooi en wat gerst te eten, zijn bene worden nooit met zeep of iets dergelijks gewassen...
Zijn weidevriendje had het ook, maar bij hem is het na een weekje zalf smeren verdwenen.
Heeft er iemand tips?

Elke

Huertecilla schreef op zondag, 26 juni 2005, 11:32:


Is toch om stil van te worden....
Spread the news!! (denk ik ook meteen aan bokt )

Trea

e m kraak schreef op zondag, 26 juni 2005, 11:56:


omni patenti !
ad maiorem equi gloriam

haha !

beste tuinman,
toen je je verzetje kreeg van je hofdame in de camargue
hebben we wel de lofzang van solinski en zijn zadels gehoord,
maar heb je toen ook de gelegenheid gehad
om wat plaatselijke hoeven te bekijken ?
wat ik me eigenlijk afvraag : het camarguepaard is ontstaan
in een zompig en drassig milieu,
beetje vergelijkbaar met de alluviale vlaktes van vlaanderen en nl,
je weet wel riet, wilg, wuivend gras, slijk en heldere luchten.
Hedendaags een vervlogen illusie en een ontkoesterde droom.
Maar hoe reageren hun hoeven in groeiproces ,
voor zover ze nog halfwild gehouden worden ?
De meeste rij-camargues zullen ook wel beslagen zijn, maar de fokmerreis, dekhengsten en opgroeiers zullen wel à pieds-nus door het leven scharrelen. Heb je daar nog wat over te vertellen ?
Worden ze getrimd en bijgeknipt of gewoon
à la francaise et aux bons vents gelaten voor wat ze zijn,
en hoe ontwikkelen ze dan, kunnen ze wel slijten,
zouden ze een ander type hoorn hebben ontwikkeld
bv traag groeiend .....

peter

Dank alvast voor de reacties.
Kan het dus toch gaan proberen.

Mijn paard heeft pas een veulen dat ik wil laten opgroeien met een ander veulen, maar omdat het nog even duurt eer een veulen gespeend is en ik ook de veulens lang bij de moeder wil laten, was ik op zoek naar een passend paard met veulen, zodat veulen leuk contact heeft en moeder ook

toeval wil dat ik een oude weidegenoot van mijn paard kan kopen met veulen, maar wel van lang geleden (uit haar jeugd zeg maar) en toen bleken ze vaak in elkaars manen te krauwen, dus zullen het wel maatjes zijn geweest bedacht ik me.

Omdat mijn paard geen allermansvriend is (met paarden) leek deze merrie mij in alle opzichten geschikt.

Is het proberen natuurlijk sowieso wel waar, maar ik was gewoon inderdaad benieuwd of ca. 9 jaar niet te lang zou zijn (hebben maar 2 jaar samen gestaan)