trea hoex schreef op maandag 10 oktober 2005, 12:22:


Hallo Trea,
Met bosal kun je erg fijne hulpen geven, echter ook veel schade aanrichten. Een bosal werkt dmv druk op de neus en achter de oren. Ik heb al menig paard gezien met een kale plek op de neus...... Een bosal werkt harder/scherper naarmate de bosal dunner is en er meer gewicht in de knop zit waar de teugels omgeknoopt zitten. Mijn oude bosal is niet beweeglijk, middelzwaar en geeft bijna geen ruis. Het touwbosal is beweeglijk (vouw je zo dubbel) en weegt bijna niets. De druk op de neus en achter de oren is minimaal en mijn paard moest daar wel aan wennen en ik ook. Ik denk echter dat het wel prettiger voelt op de neus dan zo'n hard ding. Vooral bij maisvelden en interessante brievenbussen was het even uitvissen hoe we elkaar het beste konden begrijpen. Met mijn oude bosal is een kort zacht rukje voldoende om haar in een koppige bui te overtuigen. Met mijn nieuwe bosal moet ik meer met mijn benen doen. Maar ik vind het erg fijn rijden.
Hieronder een foto van de site waar ik mijn touwbosal gekocht heb:

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 10 oktober 2005, 14:12:


Nog even een gevaarlijk minpunt: de mevrouw die de bosals knoopt kan het heel erg goed, echter de knoop waarmee de leadrope/teugels aan de bosal bevestigd wordt kan ze niet. Een keer aan de leadrope trekken en de teugels worden korter................
Controleren en opnieuw knopen dus om verrassingen te voorkomen!
Monique

claire schreef op maandag 10 oktober 2005, 13:59:


Hallo Claire,
Mijn paard heeft in het verleden enorm veel hoefzweren gehad, vreselijk. In een topjaar heeft ze er vijf gehad...... Een absoluut record volgens mijn dierenarts. Bleek dat heel eenvoudig op te lossen met lagere hielen......
Maar goed, van gips bij een hoefzweer heb ik nog nooit gehoord. Een hoef met diepzittende hoefzweer die niet open te snijden is heeft mijn dierenarts in een verband gezet wat ik met Rivanol moest drenken. Na drie dagen was de zweer "rijp" en kon opengesneden worden. Met behulp van een zelfgemaakt leren schoentje voorkwam ik dat er vuil in de wond kwam en ze toch beweging kon krijgen. Wandelen deed ik ook met haar, mijn paard gaf zelf aan waar ze klaar voor was.
Ik heb in de tijd dat mijn paard gevoelig was elke dag het land afgezocht naar stenen, dat er maar niets kon gebeuren. Laten lopen is toch veel beter dan stalarrest? Op harde en onregelmatige ondergrond en steentjes liet ik haar alleen met hoefschoenen lopen, totdat haar hoeven hol werden en het niet meer nodig was. Op onbekende wegen draagt mijn paard nu af en toe ook nog hoefschoenen.
Met hoefschoenen moet je echt uitkijken in het begin, de hoefballen moeten eerst eelt kweken, anders ontstaan er gigantische schuurplekken! Je moet het langzaam opbouwen van 10 minuten per dag tot enkele uren. Wij mensen kunnen ook geen wandeling maken in stevige schoenen als we altijd al op blote voeten gelopen hebben, of die schoenen niet gewend zijn, dan krijgen wij ook blaren e.d.......
Laat hem ook absoluut niet zonder toezicht op schoenen lopen; die van mij gaat dan ook gekke dingen doen, bokken, frutselen en (wat niet mogelijk zou zijn volgens de producent) ze trekt zelfs met tong en lippen haar schoenen uit. Ik gebruik schoenen van Marquis met speciale sokken, die het probleem van schuurplekken tegengaan en er ook voor zorgen dat de schoenen op blubberwegen blijven zitten.
Ik hoop dat die akelige plekken gauw genezen!
Monique

van lennep schreef op maandag 10 oktober 2005, 13:45:


Ja, dat kan. Misschien op een steen gestapt, te lange steunsels? Ben ik ook al tegen gekomen na een buitenrit op onregelmatige wegen. Normaal gesproken groeit dat er snel weer uit.
Monique