Huertecilla schreef op woensdag 25 januari 2006, 11:46:


Als je ziet hoeveel berichten goed bedoelde berichten (in een range van adviezen die nergens op slaan tot zeer goede) er nu al in dit topic staan ben ik bang dat dit over 2 maanden absoluut niet meer te volgen is en dat door de bomen het bos niet meer te zien is.

Frans of Ilona, is het niet mogelijk, omdat dit natuurlijk voor ons allen een zeer leerzaam en interessant onderwerp is en we betrokken zijn, dit op een andere manier te behandelen als een normaal topic?

Is het niet mogelijk een "trektocht naar Santiago" te maken met een hoofd en meerdere sublijnen?

De hoofdlijn voor conclusies die getrokken worden nadat er uit vele meningen een min of meer uitgediscussieerd standpunt te voorschijn is gekomen en sublijntjes om de meningen te bepalen en tot een standpunt te komen?

Zou een van jullie dat bij kunnen houden?

Voorbeeld: water meenemen of geen water meenemen.
Stel dat uiteindelijk na dertig berichten (sublijn) het beste lijkt dat we adviseren dat de dames voor 3 paarden 20 liter water als vaste voorraad meenemen, dan komt dat in de hoofdlijn. Zo krijgen we een prachtige database als handleiding voor mensen die dat ook eens willen doen en dan hoeft misschien het wiel niet meer uitgevonden te worden.

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op woensdag 25 januari 2006, 14:13:


Super idee Piet!! Ik was al bang dat ze met al die tegenstrijdige adviezen de hele tocht zouden opgeven terwijl ik het machtig mooi vind wat ze gaan ondernemen.

Cassandra

Ik reageerde hier op het voorgaande berichtje van Piet over de tocht naar spanje (op een reactie van HC) maar het hele bericht van Piet is bij mijn reactie verdwenen. Ik hoop dat iedereen nu begrijpt welk idee van Piet ik zo geweldig vind.

Cassandra

Piet schreef op woensdag 25 januari 2006, 14:13:


Misschien is het slimmer als de dames op basis van wat ze nu al weten eerst keuzes maken. De manier van reizen, wat kan/moet en omgekeerd zijn nogal ingrijpend.
Verzeker je de water- een stro/hooi-voorraad voor onderweg vooraf, neem je een minimum mee, wat is het minimum etc. zijn zowel wat mogelijkheden als de noodzaak stérk van elkaar afhankelijk.
Kiezen ze voor onder het zadel, dan is de conclusie dat ze bijna niets mee kunnen nemen, geen onbelast = rustend paard hebben, dus minder dagafstand, dus meer rust, dus meer bivakvoorbereiding etc.
Twee Norikers voor een huifkar en een derde erachter of met een lichte ruiter onder het zadel is nogal wat anders als alles onder het zadel. Met een kar kan je ook een lichtgewicht vouwfiets meenemen en ben je niet voor ALLES van alleen de paarden afhankelijk en kunnen die ook daadwerkelijk eens uitrusten. Bijvoorbeeld.
2500 kilometer is ver, héél ver en je bent wél even onderweg. Ik bedoel; 25 km/dag gemiddeld is niet haalbaar en dát is al 100 dagen. Gemiddeld 5 km./dag meer/minder is 20% minder/meer reistijd.....

Basisvragen;
Wat is de dagelijkse behoefte van belast reizende Norikers aan water en stro/hooi?
Bedenk dat ze in de zomer naar het zuiden gaan.

Wat is, afhankelijk van de reiswijze, een realistische dagafstand?

Wat is het continuïteitsplan, het vangnet? Hoe verder je komt hoe verder weg het thuisfront.

Detailvraagjes;
Wat te doen als het een weeklang regent? Stoppen, natte paarden opzadelen of er twee inspannen?

Wat te doen als het een weeklang 40+ graden is? Stoppen? s'Nachts reizen?

Wat te doen bij de Pyrineëen? Hebben de dames al eens in de échte bergen gereden? Gaan ze lopen? Omhoog is zwaar werk, maar omláág is slópend.
Vraag maar eens aan bijvoorbeeld Pien hoe onervaren bergruiters en idem paarden een matig hellinkje ervaren en neem maar aan dat de bergrug tussen Frankrijk en Spanje een bérgrug is: de secundaire wegen zijn wat je in bv. bergetappes van de Tour de France ziet.

Alles kán: grote problemen, grote oplossingen, kleine problemen, kleine oplossingen.
Je kan niet alles vooraf oplossen en dat moet je ook niet willen, doch het is erg jammer als je er in België achterkomt dat je een fundamentele denkfout in een uitgangspunt gemaakt hebt. Of dat je na een kleine 100 km. aan de voet van de Pyrineëen moet concluderen dat die op de gekozen manier niet over te steken zijn.
Ook de 'sponsoren' schiet je daarmee in de voet want die krijgen dan negatieve publiciteit als resultaat.

HC

Huertecilla schreef op woensdag 25 januari 2006, 17:39:


Ik heb nog een tip voor de reizigers. Als jullie echt in het zadel willen gaan (zonder kar zoals HC al aanhaalde) kan er dan geen bezemwagen mee? Een 4x4 met trailer of een kleine vrachtwagen? Je kan dan zo onafhankelijk mogelijk reizen, maar wel met het geruststellende idee dat je een vangnet hebt in geval van grote problemen. Er kan wat hooi en voer in, en als het een week regent kan je er droog in kamperen. Als het niet voor de hele trip haalbaar is, dan misschien voor de zwaarste stukken.

En ik weet het, de die-hard long riders vinden dit onzin, maar voor een eerste echte trektocht voor deze paarden vind ik dat niet. Niets houdt je tegen om ervaring op te bouwen en het op volgende tochten zonder te doen.

ElkeW schreef op woensdag 25 januari 2006, 18:00:


Wellicht ook combineren met een treintrip de Pyreneëen over.
Je moet óf de hele route op de zwaarste stukken inrichten óf de zwaarste stukken makkelijker maken

Hoe zit het als één van beiden een been breekt of acute maagdarmstoring krijgt? Spreekt de ander dan Frans of Spaans?
Deze 'ongevallen-kans' is trouwens de reden dat rittenorganisatoren het liefste met minimaal 3 ervaren ruiters op serieus pad gaan.
Je kan niet alles regelen dus is het slim om de basis zó te regelen dat je onvoorziene situaties veilig aankan. Een gemotoriseerde bivakwagen is een érg practisch idee voor zo'n eerste trip met 'onervaren' paarden en ruiters.

HC

Er is maar één struikelblok waar alle reizigers naar dit oord zich aan stoten. En dat is tijdsdruk. Per sé het einddoel willen halen in krappe tijd. Alle plezier van kalm rond trekken en genieten van alles wat op je pad komt, kan vergalt worden door deze tijdsdruk.

Verstandige voorbereiding oke, maar ik zou geen wagens, water, hooi of een extra loodzware zak vol hoefschoenen mee gaan zeulen. Gewoon lekker de tijd nemen, en leven van wat de dag brengt. Het is geen wedstrijd toch, noch een verplichting om de eindstreep te halen in 4 of 5 maanden. Als je denkt dan gefaald te hebben, dan leef je nu al onder het juk van het plan.

Relax en geniet zou ik zeggen.
Michiel

Ik ga nog eens met mijn vrouw een mooie maandenlange wandeling maken, zonder asfalt onderweg. Vanaf oost Duitsland over de bergkam van het reuzengebergte door Tsjechië en Slowakije naar de Russische grens. Zonder tijdsdruk natuurlijk