Nathalie Lagasse schreef op donderdag 13 december 2007, 19:45:
> Wil schreef op woensdag 12 december 2007, 22:22:
>
>> De uitleg laat ik over aan de experts, bovendien ben ik heel
>> Wat ik fout heb gedaan indertijd was het been meteen vastpakken
>> als het omhoog kwam. En ook meteen beginnen schoon te krabben
>> en raspen etc.etc.
>
Opal is ook heel erg lastig geweest met haar achterbenen, bijna uit reflex altijd achteruitslaan. En snel weer neer zetten, ellende. Nou was ik vergeten wat ik deed, dus vandaag even opgelet, terwijl ik haar achterbenen deed. En inderdaad, nooit de hoef of het been vasthouden. Opal weet dat als ik me voorover buig ze een voetje moet geven, woordelijk commando heeft geen toegevoegde waarde.
Wachten tot ze beentje optilt,
platte hand onder de hoef, liever onder de hoef dan aan het been, en haar de kans geven haar hoef op mijn hand te leggen. Als ze wegtrekt, niet vasthouden, wel blijf ik mijn hand onder haar hoef houden. Als ze voet echt neer wil zetten, mag dat. En dan beginnen we opnieuw. En laten weten dat het goed is, als ze zich ontspant, en haar voet netjes neerlegt. Je voelt dan het hele lijf ontspannen.
Met bekappen is dat lastiger, want dan moet ik de hoef wel vasthouden. Maar dat weet ze nu ook wel, en als ze maar de kans krijgt om af en toe haar voet de hare te mogen noemen, dus gewoon even de voet mag wegtrekken, dan is het ok. Even ter verduidelijking: voordat ik Opal zelf bekapte, moest ze gesedeerd worden voor de hoefsmid. Ik vermoed dat een hoefsmid haar achterbeen te veel opzij heeft getrokken, ooit eens.
Isabel
Warboel
