Karen Koomans schreef op zondag, 8 februari 2004, 4:29:
> Ik ben op dit moment druk verder-zoekende en aan het uitproberen
> hoe en met welke hulpmiddelen ik verder wil met mijn paarden. En
> ik ben nog aan het nadenken, maar mijn voorlopige idee is dat ik
> (zoveel mogelijk) af wil van het hele concept "wijken voor
> druk"!
Naar mijn mening is "
wijken voor druk" zowiezo een noodzakelijk iets om je paard te leren, of je het nou wil gebruiken om te rijden of niet.
Voetje geven? Oh, dat doet ie op commando? Ja, omdat hij mee wil werken. Maar nu moet hij een pijnlijke behandeling ondergaan, en wil hij ineens niet meer... Als hij dan geen
wijken voor druk kent wordt het vechten...
Hij staat ergens aan het halster vastgebonden en schrikt, gaat trekken, voelt dat het halster knelt, raakt in paniek... enfin, je kent het beel wel...
En als je paard in een kluit schrikkeldraaf trapt wat onder het gras verborgen lag, wat heb je liever: dat hij zich met al zijn kracht probeert los te trekken of dat hij meegeeft aan de druk?
Wat dat laatste betreft ben ik wat verhalen tegengekomen van paarden die in een dergelijke situatie, dankzij het begrijpen van het concept
wijken voor druk, voorzichtig geprobeerd hebben zich los te werken, zonder ook maar ergens tegen de druk in te gaan...
> Ik heb de precieze bewoordingen niet voor
> m'n neus, maar in die alinea's wordt uitgelegd dat een paard van
> nature juist tegen druk in gaat! Het concept
wijken voor druk > moet dus aan een paard geleerd worden; hij doet dit niet als een natuurlijke reactie. Ik denk dus dat ik, nog verdergaand dan ik al een tijdlang doe, liever werk met een ander leerconcept.
Dat hij dat van nature niet doet is omdat prooidieren tegen de druk van roofdieren ingaan. Je geeft nou eenmaal niet mee als er een roofdier aan je been loopt te trekken.
Maar: als jouw band niet meer die van overheersend roofdier versus angstig prooidier is, dan is die "opposition reflex" ook niet meer nodig/wenselijk.
Ik zie het nadeel van "
wijken voor druk" ook niet zo. Persoonlijk moet ik er niet aan denken om te moeten rijden met een clicker, zak wortels, of bij iedere bocht met stem-commando's duidelijk te moeten maken welke kant we op gaan. Zodra je eenmaal teugels in je handen hebt ben je met het "
wijken voor druk" principe bezig, of je nou wil of niet.
Groeten,
Frans
Warboel
