Neutradex is als het goed is een middel om de afvoer van afvalstoffen op gang te helpen. Werkt prima in ieder geval, de afvoer is aardig op gang gekomen (via de urine, die dus erg plezierig ruikt momenteel). Nike krijgt momenteel echter ook pijnstillers, afgelopen vrijdag door de dierenarts voorgeschreven omdat Nike toch wel erg veel pijn had. De kuur duurt t/m deze vrijdag, hopelijk blijft het daarna ook nog goed gaan. Ik heb alle informatie uit jullie reacties aan Nike's eigenaresse doorgespeeld. Vrijdag komt de veearts nog een keer, dan kan er weer het een en ander gevraagd en voorgelegd worden.

Groet,
Jolanda

Marianne schreef op woensdag, 7 juli 2004, 12:24:

Peet schreef op Tue, 6 Jul 2004 22:50:46:

Hai,
ben het in principe helemaal met jullie eens, dat het per paard verschilt, wat specifiek de beste manier is om met mumsels om te gaan, en in grote lijnen is een ontspannen ruiter natuurlijk de beste oplossing.
Maar je kan je niet dwingen tot ontspanning, althans niet zonder een gedegen training in meditatie.
Als ik met mensen uit rijden ben, die voor iets in de verte bang zijn (een hond die los rond rent, een stapel matrassen langs het pad), ga ik flauwe verhalen zitten vertellen, om de mensen af te leiden, als ik al kan zien dat ze gespannen zijn, kan je je voorstellen wat het paard voelt.
Zelf kijken naar een eventueel gevaarlijk object heeft in mijn ervaring geen enkele invloed, het gaat om de spanning in je lijf.
Heb vandaag uitgebreid met deze discussie in het achterhoofd naar allerlei doodenge mumsels gekeken, het woei hard, en veel papiertjes die in het rond vlogen. Geprobeerd te bedenken dat dat heel gevaarlijk was, en er met overtuiging naar zitten kijken, maar ik kon Opal niet foppen, ze liep gewoon door. (Natuurlijk wel met de gebruikelijke bibbers en hoef getrappel, ze was tapdanseres in haar vorige leven.)
Wat in mijn ervaring wel helpt in de strijd tegen de mumsels, is de teugel lang laten, het paard de kans geven te kijken. Bijvoorbeeld de stapel matrassen, die was vorige week door iemand gedumpt. De 1ste keer erlangs veel gesnuif en kijken, en welzeker stilstaan, ik laat dat toe, natuurlijk ondertussen duidelijk makend dat er geen reden tot angst is. Na wat heen en weer gepraat er langs, en het voordeel van het paard de kans gegeven hebben te besluiten dat het niet eng is, is dat ze er de volgende keer zonder probleem langs lopen. Als ik Opal zou dwingen er langs te gaan zonder haar de tijd te geven er naar te kijken, zal ze de volgende keer nog meer stennis maken.
Maar nogmaals, elk paard is anders, en de wisselwerking tussen paard en geliefde ruiter is ook zeer persoonlijk (open deur).
Genoeg geleuterd,
groet,
Isabel

Peet schreef op Tue, 6 Jul 2004 22:05:58:


hoi Peet

Bedoel je met het krabplekje aan de zijkant van de staart krabben of echt naast de staart. Want naast de staart heeft niet zoveel nut, dan doet ze nix. Maar goed ik heb pas zelf wat ontdekt, als ik bezig ben met poetsen dan mag ik wel haar staart ietsjes optillen als ik haar staart borstel. Het is nogal een dikke staart ,dus echt makkelijk kom ik er niet bij als de staart niet omhoog wordt gehouden. Als ik de staart tijdens het poetsen eventjes omhoog hou smeer ik er stiekem heel snel iets op!
Even kijken hoe lang het duurt vorodat ze dat door heeft. Want eerst smeerde ik het erop als ze bezig was een vlieg weg te meppen, maar dat had ze ook al gauw door. Als ik aan de achterzijde staart sta zwiept ze dus niet meer met haar staart.
Maar goed ik ga eens proberen wat je bedoelt

groetjes marjolein

Isabel van der Made schreef op woensdag, 7 juli 2004, 14:41:

[SNIP]
[SNIP]
[SNIP]
[SNIP]

Dat je een paard niet makkelijk voor de gek kunt houden wisten we dacht ik al. Wat nou echter aldoor in mijn hoofd blijft hangen, is waarom de paarden hier in de buurt dan zo beducht waren voor die kadaverbakken, terwijl verschillende forumgangers aangeven dat hun paarden niks om afgehakte ledematen, en dode beesten en soortgenoten geven... ik weet zeker dat het kadaverbakken-effect niet aan mij lag; ik kreeg Draupnir er ook wel langs zij het niet van harte. Dat wende ook niet.

groeten, Egon

e m kraak schreef op woensdag, 7 juli 2004, 15:30:


Moest daar vanochtend ook aan denken, Egon, en kom toch niet verder dan tot de conclusie die je zelf al aangeeft, dat je een paard niet gemakkelijk voor de gek kan houden.
Ik denk dat je ondanks, of wie weet wel dankzij, je taxonomisch instituut, een groter dan gemiddelde aversie hebt voor lijken.
groet,
Isabel