Herman schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:14:


Niemand )? Goed, mijn mening dan ook maar. Er is hier niemand op het hele forum niet die IN Michiel's wereld kan kijken, dus ook niet kan oordelen.
Zoals Michiel hier geschreven heeft zal hij alles voor het paard proberen wat in zijn vermogen ligt. Michiel kennende... mocht het zover komen.... zal hij heus wel de aangeboden hulp aanroepen voor Jur mocht dat noodzakelijk zijn.
Hij had het ook NIET kunnen schrijven hier... en niemand zou het geweten hebben.
Dit is met een zuiver geweten geschreven, iemand's persoonlijke kijk op een dier.

Het is niet mijn ding.... dat is iets anders. Omdat ik wél de financiële middelen bezit om een paard te kunnen behouden wat niet meer bereden zou kunnen worden. Het is een keuze, het is een afweging die gemaakt moet worden.
En dat heeft Michiel gedaan.

Herman schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:14:


Zielig verhaal, maar met het verschil dat Michiel in deze wel iets te vertellen heeft. Zolang Michiel Jur blijft leasen gaat Jur niet naar de slacht. Jur heeft al lang problemen; na twee jaar zou ik geen dure lessen meer betalen. Het feit dat dit het tweede paard is wat problemen heeft, zou Michiel toch aan het denken moeten zetten? In mijn ogen behandelt Michiel Jur als een ding, kan het ding niet meer aan zijn wensen voldoen, moet hij maar weg. Want Michiel wil rijden, koste wat het kost. Ga dan ergens alleen rijden, je betaalt, trekt de deur achter je dicht en gaat naar huis. Geen verdere verantwoording, geen onverwachte kosten. Kun je niet meer betalen, lease dan ook geen paard.

Ik heb pas serieus over een paard nagedacht toen ik financieel zover was dat ik ook onverwachte zaken op kon vangen. Bij ons wordt de soep ook wel eens dun, maar dankzij mijn reserveringen, betalingsregelingen met dierenarts, therapeuten en bijklussen is het steeds weer gelukt. Ik hoefde mijn vriend de afgelopen 10 jaar nog nooit te vragen om bij te springen, al zou hij het zeker doen mocht het nodig zijn. Indy gaat hem erg aan het hart. Hij zou het mij nooit vergeven als ik Indy om de knullige reden van "niet meer kunnen berijden" naar de slacht zou doen. En mijn vriend is geen paardengek, hij is er zelfs wat bang voor. Zijn instelling is: alles wat leeft doe je je best voor, hou je tot het bittere eind, je kiest er immers voor, het dier vertrouwt je. We zijn dit jaar voor het eerst in 10 jaar 3 dagen op "vakantie" geweest. Meer zit er financieel niet in. Vinden we het erg? Nee.

Als je niet de middelen hebt om je verantwoordelijkheid te nemen, waarom neem je dan eigenlijk een paard?

Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 17 september 2008, 9:13:

.> Zielig verhaal, maar met het verschil dat Michiel in deze wel
Waarom neem je uberhaupt een dier............waarom "neem" je dan kinderen??
My best whisper is a thought

Wil schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:41:


Ik spreek mij niet over uit anderen hun mening ivm slacht - niet slacht. De mijn zullen er nooit naartoe gaan, maar dat wil niet zeggen dat ik andermans mening niet respecteer. Wat Michiel voor mijzelf heeft duidelijk gemaakt, is dat diegene die vrij zijn om te kiezen en die het zich kunnen permiteren om een afgedankt paard op rust te zetten en om er een nieuwe bij te kopen om verder te kunnen rijden. Hun handjes mogen kussen en zich zeer gelukkig mogen achten. En dan voel ik mij plots heel klein worden en stop ik onmiddelijk met "klagen" over bepaalde zaken.

Cindy Helms schreef op woensdag 17 september 2008, 10:14:


Je hoeft er geen een bij te kopen.