Zopas naar de paarden geweest en iets vreemd vastgesteld
Queenie heeft al een langere tijd een harde dikke manenkam
Voor de rest alles ok

Ik voelde toch maar eens (zoals elke dag) en kneed in de manenkam
Onmiddellijk voelde ik iets heel raar
Nog nooit eerder gevoeld!
Een heel klein hard "iets" net aan de haarlijn, ter hoogte van dikste punt van manenkam
Het best te vergelijken met een rijstkorrel; net zo groot, fijn en ook zo hard
Haar huid kon ik heen en weer wrijven over dat bolletje
Leek dus "vast te zitten"
Voorzichtig heb ik er op geduwd maar ze leek er geen pijn of last te hebben

Toen ik de indruk van de rijstkorrel in me opnam dacht ik meteen aan de chip
Volgens de DA die hem plaatste kon die onmogelijk gaan rondzwerven
Ze heeft uitgelegd waarom niet maar dat ben ik helaas beke vergeten

Denken jullie aan chip?

Iets anders?

Die harde dikke manenkam heeft ze vroeger nooit gehad trouwens

2de oproep....
iemand?

Frans Veldman schreef op dinsdag 30 juni 2009, 21:06:


aanvulling op de pijnstillende bute (equipalazone): beereke, shet, had duidelijk wel heel veel pijn. DA gaf hem ook niet veel kans meer en vond mij bijna een beul dat ik hem niet liet inslapen. Hij schreef equipalazone voor. Vermijd ik natuurlijk het liefst maar als je beest duidelijk pijn heeft twijfel je gene seconde meer en kan iedereen je rug op lopen , die bute gaat er in
Na 20min zette hij zijn eerste stapje na 4 dagen liggen en staan op steeds dezelfde 2 vierkante meters! De eerste dag was ik zo blij met die ene stap! De volgende dag (weer bute) waren het enkele stappen en de derde dag weer iets meer (10m² beweging )
Je schreeuwt het uit hoor als ie terug stapt!
Vierde dag moesten we minstens een dag overslaan en dan terug herbeginnen voor drie dagen.
Hij kreeg ook bioresonantie en accupnuctuur door diezelfde DA
Wat uiteindelijk geholpen heeft om de genezing te bespoedigen weet ik niet!
Misschien wel het eenvoudig wegnemen van de oorzaak en het dagelijks verplichten enkele stappen te zetten naar een plek waar hij hooi kon eten (voor de rets van de dag graaskorf om)
De eerste symtomen dateren van begin april en eind april liep hij reeds zo:
http://www.youtube.com/watch?v=CTK1UC6iiMQ&feature=related
en nog geen week later zo:
http://www.youtube.com/watch?v=qZ-DBfPQ0Kc

het voordeel dat de bute gaf is dat die pijn-en ontstekingswerend is (symtoombestrijding) en dat beereke dus effe minder pijn had en ik hem zo aan het stappen kon zetten, welliswaar heel langzaam en moeizaam.

Als de bute uitgewerkt was zag je hem heel snel ademenen door de pijn en kreeg hij nog een half zakje (uitrekening per kg gewicht hoeveel ie mocht hebben)

Zo gingen we enkele weken verder

Die bute heeft werkelik de eerste letterlijke stappen gezet
De echte genezing hebben we raden naar

Nu, alweer bijna twee maand verder, gaan we weer wandelen.
Niet te lang want dan dreigt ie weer te manken (kreupelen) maar toch wel half uurtje - drie kwartier op asfalt wat ik al een flinke vooruitgang vindt natuurlijk

Ik blijf het verder wel vreemd vinden dat ie drie jaar dag en nacht op verschillende weides stond met altijd veel gras en hoog gras en ie nooit hoefbevangen werd en die eerste alarmerende fructaan dagen van maart hem de das om deden (stonden toen op nieuwe wei waar anders koeen opstaan)
Lag het aan die wei? Anders bemest voor koeen en schadelijk voor paarden? Verkeerde kruiden? grondwater (drink-) aanwezigheid van schadelijke hoeveelheid stoffen? Etc ...
We hebben er het raden naar; maar vast staat wel dat ie meteen na de verhuis van die wei naar ons huis meteen beter werd

Ik hoop dat het net zo goed gaat me jouw beestje, Pascale!

Ik lees het vervolg hoop ik???

groeten Eva

Trouwens, ik heb het boek van P Ramey gekocht over laminitis
Als ik het niet vergeet kan ik morgen de samenvatting achteraan het boek inscannen en doormailen
Of aanbevelen het boek te kopen

Hij weert de bute trouwens