Anja Seijn schreef op dinsdag 8 juni 2010, 7:50:
> Wat ik bedoel, Esther, als het paard iets eng vindt, stel ik hem verbaal
> gerust en blijf zelf rustig. Er is namelijk niets aan de hand. Er is niet
> "iets engs", zij vindt iets eng! Je gaat eraf omdat je bang bent voor
> de reactie van Namkje, dus jij vindt het eng ... en dat bevestig je.
Ik stap vooral af als ik zelf iets eng vind.
Als het paard iets eng vind en ik totaal niet, dan blijf ik meestal gewoon zitten. Ik heb dan een verwachtingspatroon van hoe het paard gaat reageren en hoe ik daarop inspeel. Alleen als de omgevingsfactoren niet meewerken is afstappen dan een optie, maar dat is niet vaak het geval.
Maar als ik zelf iets eng vind, dan verstijf ik, ga ik aan de teugels hangen en weet ik veel wat voor foute dingen nog meer doen. Dat is natuurlijk hét recept om je paard de verkeerde boodschap mee te geven. Dus stap ik dan af, vertel het paard dat ik een watje ben (want dan moet ik lachen en gaat de spanning weg) en stap weer op als ik weer kalm en zeker ben.
Het paard wat ik meestal bereikt is nogal een snorkel. Toch is de frequentie van afstappen zeker niet toegenomen. Bij periodes heb ik er wel last van, maar er gaan ook maanden voorbij dat ik er nooit afstap voor iets engs. Op vreemde paarden ligt het erg aan hoe het paard is en wat de eigenaar me verteld.
Met deze tactiek heb ik mezelf de afgelopen 5 jaar heel weten te houden. Daarvoor hield ik me aan wat anderen zeiden (vooral niet afstappen, ach joh dat kan wel enz) en toen lag ik regelmatig in de kreukels. Ik blijf dus mooi naar mijn eigen gevoel luisteren!
Groetjes Karin
Warboel
