Hi, ik heb paso peruano's (gangenpaarden) en kreeg het advies de hielen hoog te houden vanwege hun lange koten en de druk die beter opgevangen zou worden door hoge hielen. Zou beter voor de pezen zijn. Kan dat kloppen? Ik bekap al jaren op de manier zoals Pien en Jack me leerden, IJslanders doen het er prima op. Paso's op eerste gezicht ook..wie heeft er iets zinnigs over te zeggen?
Oja, ook rotstraal geconstateerd bij een achterhoef. Paard staat 24/7 buiten, nu sinds 6 weken op stal 's nachts bij trainster. Komt deze week terug. Kan het door het staan op stal zijn gekomen (zie boek)? En hoe behandelen? Zij werken nu met teer. Ikzelf neig naar weer snel 24/7 buiten zetten..

Dank voor tips en meedenken!

Hee allen, dank voor jullie meedenken, lekker om weer even ouwe trouwe bevestiging te krijgen. Morgen haal ik hem naar huis, mag ie weer lekker buiten ravotten, dag én nacht. NIKS ten nadele van waar hij nu staat, heb zeer veel respect voor haar, haar savvy en kennis van paso's. Als het me lukt zal ik een foto downloaden van de hoeven als ik ze net gedaan heb. Koen, jij was ook al eens hier, nodig je graag tzt weer eens uit voor controle!!
Dsld is ook een regelmatig voorkomende ziekte bij de paso's, hebben ze de oplossing ook nog niet voor gevonden. Maar de pezen worden altijd als kasplantjes bekeken bij de paso's...
@ Pien, nee, de IJSco's gaan nooit weg!! En de liefde voor hen ook niet. Maar voor het werk (en eigen superbuitenritten...) heb ik twee zeer sensitieve en mensgerichte paso's laten overkomen. Anderhalf tot twee jaar in de wei gegooid om totaal te acclimatiseren en in de kudde thuis te komen (en me dus niet gehouden aan het advies "Binnen een week erop en rijden met die hap!"). Geen moment spijt gehad van mijn trage opbouw: wat een paarden! Ze wel moeten desensibiliseren voor van alles, een hoop spanning was erin getraind. Nu zijn ze de macho's van de kudde, domineren iedereen, Raimundo kwam over zijn grootste angsten met hulp van Gjafar, de onverschrokken coole ezel van 1,60m.
Thanks nogmaals! Maatje

Triest nieuws: een van de Paso ruinen heb ik met DSLD moeten laten inslapen, nu twee weken geleden. Dat een paard uit USA DSLD-achtige symptomen krijgt kan niemand voorkomen of weten vantevoren (tot dat eindelijk de genetische test er is), wel hoe er vervolgens mee omgegaan wordt. Ik haalde de paarden via Georges Smits hier naartoe. DSLD zou het onmogelijk zijn, zegt ie (na echo's en meningen van 3 DA's overigens...) en seleen-tekort en tekort aan beweging zou het probleem zijn, met een iets te dikke buik. Ze staan 24/7 buiten met uitstekend hooi, zeewier liksteen en gezelschap. Zeker niet te dik, al staan ze niet 'atletisch' zegt mijn DA. De interosseus (vertakkingen) zijn danig gedegenereerd, hij kon geen stap meer verzetten op zijn laatste dag...
Enfin, als ik kan bijdragen aan de open- en helderheid over deze aandoening dan is Reflejo van 12 niet voor niets gestorven. Iemand ervaring ermee?

Dank voor jullie berichten. Ik geef idd ook Jiaugulan, als ik die niet zelf al opgedronken heb als thee.., en idd het ras ligt zwaar onder vuur met deze aandoening. Waarschijnlijk toch ook genen in de vijver terecht gekomen die er niet horen, en doorgefokt op super-schokbrekers want 'dat zit zo lekker'. Maar vraag welke langere koten, met all risico's van dien. Ze hebben een bijzonder, sensitief, vurig en tegelijkertijd afgestemd karakter. Viel als een blok voor de twee Paso's destijds, en nog is het een rijkdom ze in de wei 24/7 te hebben rondlopen. Maarja, na de IJsco's (die er nog steeds zijn hoor!!) is het wennen als je hoort: haal elk obstakel, elke modderpoel en elke slijk weg om te voorkomen dat ze zich bij draaien of gek doen bezeren...pfff...wellicht nodig maar of ik het paardwaardig vind? Alles in me zegt NEE, maar blessureloos door het leven is ook wat.
Hee, ik ga hoeven doen, en blijf me verdiepen in waar ik goed aan doe e.d.

joop schreef op zaterdag 1 februari 2014, 13:01:

joop schreef op zaterdag 1 februari 2014, 13:01:

JA, op echo dan want 100% zekerheid heb je pas post-mortem begreep ik.
Nee.. en dan nog hebben ze 24/7 een kleine ha tot hun beschikking, ingedeeld in labyrinth, met 100 meter verderop de waterpoel..altijd wel gematigde beweging voorhanden met kudde van 6 paarden..



Super, zo wens ik het ook voor mijn Rai. Als ze zo gelukkig is, prima toch? Ik wens jullie een lang samenzijn toe! geef je haar nog medicijnen?