Angelique schreef op woensdag, 7 juli 2004, 19:31:


Ik was een paar jaar geleden voor een trim cursus op het terrein van een slachthuis.
De eigenaren hadden zelf ook paarden, de stallen keken uit op de binnenplaats waar de koelkamers met paardenlijken ook aan lagen.
Ik was wat verbaasd, stelde mij zo voor dat dat toch wat verontrustend zou zijn voor de levende paarden.
Volgens de eigenaren zaten de paarden daar helemaal niet mee, waren daar aan gewend.
Ik weet niet of de gewenningsperiode lang was, kreeg niet de indruk.
Brengt ons niet verder, maar een diepgewortelde angst voor lijkengeur is er blijkbaar niet. Maar daar waren we al achter.
groet,
Isabel

HannahFroukje schreef op woensdag, 7 juli 2004, 19:53:


Ik heb dat met mijn fjord meegemaakt. Lekker ontspannen stappen in de polder en ineens stond ie stil. Neusgaten wijd en snuiven als een gek. Toen ik zo eens langs de weg keek bleek er een zeil te liggen met (waarschijnlijk) een koe eronder. Hij was er niet langs te krijgen, tenminste, niet toen ik erop zat. Ik ben toen afgestapt maar zelfs aan de hand was hij er moeilijk langs te krijgen. Misschien dat oudere paarden er meer associaties bij hebben (meer dood meegemaakt waarschijnlijk) en zijn jongere paarden daar wat onverschillig mee? Mijn fjord was toen een jaar of 12 dus het kan ook met leeftijd te maken hebben misschien, een herinnering en associatie bij de geur van het kadaver?...

Groetjes,
Linda

Linda schreef op woensdag, 7 juli 2004, 20:08:


Ik denk niet dat het iets met leeftijd te maken heeft mijn merrie is 14 en ze loopt zonder veel problemen langs dode dieren, sterker nog laats kwamen we een dood gereden konijn tegen en ik moest er om heen sturen anders was ze er zo over heen gewalst.
Terwijl het groene kippenhok met levende kippen al jaren dood eng is.

groetjes helena