Piet schreef op dinsdag 31 juli 2007, 6:36:
> Mooi verhaal Marianne, ik zie het voor me.
> Toch moet ik natuurlijk even zaniken.
> Een flinke hoefrand aan hun hoeven is niet wat je wilt
> als een paard gebruik moet maken van zijn hele voet bij
> het lopen.
> Is dit niet veel meer een aanleiding voor het aanleggen
> van een diepe grindbak? Oftewel het trainen van de voeten
> voor elke ondergrond?
De grindbak zou wel eens niet genoeg zijn vrees ik.
Als ik naar mijn eigen voeten kijk, stamp ik dagelijks een half uurtje
in een grindbak, tijdens het journaal kijkend op de slaapkamer boven om de famillie niet te storen noch te vermaken. Grind is echter rond en glad, voelt heerlijk aan voor de voeten en het helpt zeker iets om de voeten te harden. Op vakantie in het zwartswald, lopend door de bossen, hebben ze echter de paden vol gegooid met gebroken scherpe rotssteentjes van 1 tot 3 cm grootte. En dat is even andere koek. Daar kan ik abosluut geen half uurtje lekker over heen lopen, nog niet tenminste ik weet niet tot hoever mijn voeten zich nog kunnen harden, ik ben pas 5 maanden bezig.
Natuurpaden vol stenen zijn makkelijker/ronder dat dit door mensen gebroken spul, dat heb ik wel ondervonden.
Groetjes, Michiel
Warboel
