Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 13:56:


Hoi Ilona,

ik kan me je vraag wel voorstellen maar er lopen twee zaken door elkaar heen: ik kan als mens besluiten om iets met mijn paard te gaan doen, longeren bijvoorbeeld. Dat longeren heeft voor mij een doel (welk laat ik maar even buiten beschouwing) en mijn paard moet daar aan meewerken. Dat woord "moet" zal je niet lekker zitten maar: ik kan ook zeggen - jij wilt gaan rijden en dat "moet"jouw paard dat dan ook maar willen/toestaan. Op zich is het ook niet zo vreselijk erg: ieder paard heeft in z'n genen dat hij tot een kudde behoort - de leidmerrie en leidhengst gaan ook niet in overleg met de groep of ze het wel of niet leuk vinden om iets te doen. Wij mensen wél, we gaan overleggen, uitleggen, ons verontschuldigen enzovoorts!

Als ik na een minuutje zie dat mijn paard liever niet wil of gewoon z'n eigen gang wil gaan, ja, dan ben ik toch echt de leidmerrie die aangeeft dat we nog niet klaar zijn! Je mag van mij aannemen dat ik dat op een subtiele manier doe - dus er wordt echt niet meteen met de zweep geprikt ( of erger nog: geslagen) - ik heb geleerd dat in paardentaal te doen, dus kort de druk opvoeren met lichaamstaal of de zweep ( die ik trouwens haast niet gebruik) iets omhoog of omlaag te doen. Zo klein mogelijk. Ik ren ook nooit achter m'n paarden aan: wél verplaats ik mijn eigen positie naar de voor- of achterhand, of, als 't zo uitkomt, naar het midden ( = rust) vanuit mijn middelpunt op de cirkel.

Mijn ervaring met 'een paard zijn gang laten gaan' is dat een paard zich daar helemaal niet zo fijn bij voelt. Dat wat wij als vrijheid interpreteren, voelt een paard naar mijn vaste overtuiging heel anders. Als je duidelijk en rustig leiding geeft, dan vindt ieder paard ( zelfs de meeste dominante) het wel best! Geen leiding betekent gewoon onzekerheid.
Maar... en daar gaan nogal eens wat mensen de valkuil in: leiden is geen 'macht' of machtsmisbruik! Leiden is in mijn ogen stimuleren en héél goed kijken naar je paard. Leiden is ook bijna 'samendoen' zonder nádruk, maar met heel veel geduld en begrip!

Ik train mijn paarden aan de longe als afwisseling maar ook om ze diverse oefeningen vanuit de dressuur alvast vanaf de grond aan te leren.

Groet, Marianne

Frans Veldman schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:01:


Maar bij de dressuur moet je je paard ook leren supergevoelig te laten reageren! En dan inderdaad het liefst door onzichtbare hulpen!
Het feit dat wij met sporen rijden is geloof ik meer een overgeleverde gewoonte, dan dat ze daadwerkelijk gebruikt worden. Althans, en dat ben ik helemaal met je eens, zo zou het moeten zijn! Ik erger me ook kapot aan die klapperende benen en priksporen en ik hou me aan de waarheid dat je je "sporen moet verdienen"! Tijdens mijn rij-opleiding (klassieke dressur, in Duitsland)mocht je niet eens een spoor 'aanhebben' ! Dat was voorbehouden aan de ruiters die het hogere niveau al bereikt hadden en de perfectie in hun zit al hadden.

Overigens, ik heb je foto nog eens uitvergroot: het viel me op dat je paard helemaal op de voorhand galoppeerd! De motor zit achter, Frans!
Als je naar het plaatje van Ilona kijkt, dan zie je dat zij 'meegaat in de beweging' en toch de benen recht heeft en het paard niet op de voorhand dwingt.

Groetjes, Marianne

Ach, je moet maar zo denken: Goed voorbeeld doet goed volgen! Ik heb de site
verder niet bekeken want ik moet nu hoognodig met m'n knolletjes aan de
gang!

Marianne Herzberger
Herzberger Artists,
't Woud 1,
3862 PM Nijkerk
The Netherlands
Tel.: + 31-342-47 22 55

Nou, dan leg ik het je even uit!

Inderdaad, het is een compliment en nu waarom: je gaat mee in de
voorwaartse beweging, en zit dus iets naar voren. De druk/ gewicht komt dan
van de rug af. . De belangrijkste bewegingsenergie wordt dus ontlast, en de
rug en de achterhand is vrij om kracht te zetten. Dat je been daarbij iets
naar achter komt is logisch.
Op de voorhand rijden wordt niet veroorzaakt door je gewicht naar voren te
brengen - maar juist door onbalans van de ruiter ( zie maar 't plaatje: van
voren naar achteren zwaaien - dat veroorzaakt een hoop tegen-energie die het
paard probeert weg te krijgen door aan de voorzijde naar beneden te duiken.
Als Frans op zijn paard de heupen had laten meebewegen, en niet het
bovenlijf laat meezwaaien, en krijg je een beter beeld.
Nu is dat beeld niet zo belangrijk maar 't is wel belangrijk als je je
realiseert dat op de voorhand lopen een behoorlijke belasting is voor het
gewrichten en spierenstelsel van het paard. Kijk maar 's goed hoe een paard
gaat rennen als er niemand op zit.

Sent: Friday, February 06, 2004 1:57 PM
To: marianne@herzberger-artists.com
Subject: [PN]Re: Re: Parelli en rijden


Dit snap ik even niet - hoe kan een paard nu aan één kant z'n best doen, en dan tegelijkertijd laten zien dat-ie naar je toe wil komen? Misschien moet je me dat uitleggen! Maar, om je gerust te stellen: als ik longeer, dan laat ik het paard regelmatig stappen en halthouden. Als ze op dat moment besluit om even naar mij toe te komen, dan sta ik dat altijd toe. Ze komt dan vaak heel dicht tegen me aan staan, ik krijg wat vriendschappelijke knabbeltjes aan m'n mouw, laat d'r hoofd 's lekker zakken en zucht van tevredenheid-- zij krijgt van mij op dat moment ook een beloning in de vorm van een vriendelijk praatje en een knuffeltje terug! En daarna gaan we gewoon verder als dat zo uitkomt!
Waar je misschien op doelde was 'een paard ergens doorhéén' zetten?


Zoals gezegd, ik let heel goed op de signalen en ga nooit door als er een reden is om te stoppen! Daarmee is mijn longeren dan ook wel anders dan dat je meestal ziet want eigenlijk - volgens de traditionele ruiterij - mag het paard NIET zelf bepalen wat hij/zij wil. En dat ik het op mijn beurt daar niet mee eens ben, zal je inmiddels duidelijk zijn.
Toch zit er wel een gedachte achter die traditie en die is niet eens zo onnatuurlijk! Een kuddedier is nl. altijd bezig met het vaststellen van de rangorde en ik heb genoeg paarden onder handen gehad die toch mijn 'leiderschap' aan de kaak wilden stellen. Die jonge hengst die de ouwe hengst van z'n plek af wil duwen, krijgt ook op z'n sodemieter als de ouwe nog aan zijn plaats wil vasthouden. En dat gaat echt niet zachtjes!
Er zijn dus momenten waarop je 'met beleid en inzicht' wél de baas moet zijn!


Sorry hoor maar dat vind ik nou echt complete onzin!


Laten we reëel zijn: als je je paard echt een genoegen wilt doen en natuurlijk wilt laten zijn, dan moet je 'm nu de Drentse hei ( of de Veluwe waar ik woon) opsturen en nooit meer je gezicht laten zien! Hij zal je geen seconde missen!Maar, het is nu eenmaal zo dat wij een paard aanschaffen om er wat mee te doen en, hoe aardig je je zelf ook wilt doen lijken, hij vraagt ook niet om een ruiter op z'n rug. Dus, als je zo wil redeneren, dan geen paard erop nahouden. Op het moment dat je een paard koopt, ben jij als mens door je grotere hoeveelheid hersencellen, de bepalende factor in zijn/haar leven. Toch? En daar is niks mis mee, als je het inderdaad maar doet op een manier die 'des paards' is.
Groet, Marianne

From: Ilona Kooistra [mailto:forum@paardnatuurlijk.nl]
Sent: Friday, February 06, 2004 5:03 PM
To: marianne@herzberger-artists.com
Subject: [PN]RE: longeren (was parelli en dressuur)

Ok, wil ik wel uitleggen. richt hij wellicht een oortje naar je toe, laat
hals zakken, likt de lippen en kijkt echt naar je.
Snap je dat ik er dan wat tegen heb als iemand op zo'n moment doorgaat met
longeren 'voor zijn conditie'?
Ok dan nu de vraag: op welke signalen let jij?
Precies dezelfde als jij!!!! Maar, meestal ben ik het signaal al vóór zodat
ze niet hoeven te vragen. Klinkt misschien arrogant maar is een kwestie van
aanvoelen!

te rijden, of je weinig tijd hebt of spierpijn...... of omdat je >> denkt
dat je paard het leuk vindt om rondjes te lopen? Nou kan ik >> natuurlijk
niet beoordelen of jouw paard dat leuk vindt (en ik snap >> dat het meer is
dan simpel een rondje, vanuit een mens bekeken >>althans) maar ik heb daar
eigenlijk een hard hoofd in hoor...
Hmm wat vind je precies onzin? Je zei dat je het deed voor de afwisseling.
Is het zo'n gekke vraag voor wiens afwisseling dat dan is? Ik bedoelde er
niks mee, ik vroeg het me oprecht af...

Nou dit: Jezelf omdat het regent en je geen zin hebt om te rijden, of je
weinig tijd hebt of spierpijn...... of omdat je denkt dat je paard het leuk
vindt om rondjes te lopen? Dat eerste komt bij mij niet voor: met mijn eigen
paard en een groot aantal paarden in training en africhting, zal ik wel
moeten! Jij denkt dat longeren gemakzucht is - en dat heb ik proberen uit
te leggen, dat is het niet. Ik ben dagelijks (behalve rustdagen) bezig met
de training en opbouw van sportpaarden en longeren is daar een onderdeel
van! En omdat ik niet iedere dag hetzelfde wil doen en (zoals ik eerder al
schreef) het paard ook onbelast wil laten lopen, longeer ik. Denken dat een
paard iets leuk vind... dat vind ik wel bijna beledigend!!

En dat zeg jij ook, maar in het geval van het longeren vraag ik me af of je
dat wel echt doet...
Misschien denk je daar nu iets anders over??

(mrie)
Ho, ik zeg niet dat Ilona haar paard de Drentse hei op moet sturen, voor
zover ze daar al woont! Wat ik bedoelde ( en schreef) is: het allerbeste
voor een paard is als wij niets van ze verlangen en ze gewoon hun eigen gang
laten gaan. Gewoon beter lezen!! En welles-nietes is helemaal niet aan de
orde - naar mijn gevoel onderzoeken we alleen maar elkaars meningen!

Tsja nou ik hoop dat ik niet bot overkom. Sorry als dat wel zo is maar ik
probeer gewoon duidelijk te maken hoe ik het zie.. Meningen kunnen
verschillen en de mening van marianne en mij verschillen op dit gebied nogal
geloof ik dus dan krijg je snel een welles-niettes. Maar ik doe wel mijn
best om het te onderbouwen. Toch?

Nee hoor, voor mij ben je niet te bot! Ik heb geen enkel probleem met
kritiek of weerwoord, daar kunnen beide partijen van leren! En als je het
hele verhaal nog eens doorleest, dan kun je alleen maar tot de conclusie
komen dat onze meningen helemaal niet uitelkaar liggen! Alleen de één noemt
't PNH en gebruikt bepaalde gestructureerde methodes en de ander .. tja week
ik veel, horse sense of zo..

Groeten maar weer! Marianne

Hoi Ilona en Sophie,

mijn laatste mails n.a.v. jullie reakties (vrijdag 6/2) zijn niet op de site doorgekomen. Ingreep van hogerhand? Ik heb nog wel een kopie in mijn eigen e-mail box - heeft iemand nog behoefte om ze te lezen, of is het thema genoeg uitgediept?

Wat misschien wel interessant is... als iemand van jullie de Hoefslag leest..? Er staat in de uitgave van deze week ( hoe toevallig kun je 't maar treffen!) een aardig artikel over NATURAL HORSEMANSHIP en DRESSUUR in! Het gaat over de methodes en inzichten van Johan Miessen - die naam kennen jullie vast wel als de vertaler van de boeken en video van Hempfling! - en het artikel geeft in grote lijnen weer wat ik ook doe. Als je het blad niet hebt of kunt krijgen en het artikel zou iemand interesseren, dan wil ik best een kopie sturen!
Gegroet!
Marianne

ineke dietz schreef op Sun, 08 Feb 2004 22:49:19

Ik kan het niet op de site zetten want dan krijgen we geduvel met de redaktie van de Hoefslag ( copyright!) - ik heb je adres en stuur je een kopie! (gaat morgen met de post mee dus heb je dinsdag in huis)
Groet, Marianne

Dat er niet gecensureerd wordt, daar ga ik van uit! Wel grappig overigens
dat je jezelf als hogerhand ziet!
Mijn reaktie op jouw bericht ging er ook niet door ( althans verscheen niet
op de site) - ik vroeg me dus alleen maar af of we een 'computer hick-up'
hadden!
Groet, Marianne

Laat ik ook maar een duit in het zakje doen over touwhalsters en gewone halsters..
Omdat jullie blijkbaar allemaal zulke Parelli-fans zijn, ben ik eerst maar eens even op zijn site gaan kijken wat jullie bedoelen met ‘touwhalster’. OK, dat lijkt dus zo’n dun, rond touwtje je van een soort van kunstof, net zoals b.v. het freestyle halster van Emiel Voest. Een ‘gewoon’ halster ( van leer, of van kunststof) is meestal van een bredere, platte band gemaakt en er zitten wat gespen en ringen aan.
Het verschil tussen de twee is dus voornamelijk het gewicht. Dat lijkt mij op zich niet zo relevant: een touwtje of een band is wat gewicht betreft, om ’t even: als – zoals jullie zo vaak schrijven – het paard het bekende vliegje op z’n vel voelt, dan voelt-ie dus allebei.
En een halster ( welk dan ook) oefent op zich geen druk uit.
Waar het om gaat is dat het halster pas ‘inwerkt’ op het moment dat wij het manipuleren; oftwel er een teugel of touwtje aan hangen. En daar is mijn standpunt: niet het halster maar de hand van de ruiter beheerst of misbruikt de druk. Als je een harde of stijve hand hebt, dan helpt dat touwhalster van jullie ook niet, alleen maar omdat het een touwtje is!
Integendeel zou ik zeggen: doe er maar eens een proefje mee.
Hang een gewoon bandhalster en een touwhalster om je pols: en ga er dan ’s flink aan trekken! Wat doet ’t meeste pijn? Jawel hoor: het touwtje!

Dus, iemand die een touwhalster wil gebruiken moet dus een uiterst stille en zachte hand hebben, oftewel heel goed rijden, zonder aan ’t halster/teugels te sjorren of tijdens het rijden telkens kleine rukjes te geven! En ik heb eerlijk gezegd grote twijfels over de ‘kunde’ van de meeste ruiters om te rijden alsof het paard – wat wij in de dressuur noemen – een slagroom-mondje heeft!
Iemand die zo eerlijk is dat bij zichzelf kritisch te beoordelen, moet geen touwhalster gebruiken. Want; hoe dunner, hoe scherper!
Zo kun je ook naar het bit kijken: een scherp bit is altijd dun – een zachter bit is breder en dikker.
Allemaal terug naar af en de eerstvolgende keer met twee kleine glaasjes water én de teugels in je handen op je paard gaan zitten. Als je handen in de draf en de galop zo stil blijven dat er geen water verspild, mag je wat mij betreft zelfs een halster van prikkeldraad op je paard doen ( nou ja, de gedachte alleen al!).
Gegroet, Marianne