Ellen2 schreef op donderdag 13 december 2007, 20:09:


Ja, ik speel wel met Opal. Ook een merrie, inderdaad niet zo speels als de ruinen in de wei, maar ik zie haar vaak genoeg recht op haar achterbenen staan in de wei, in spel met de anderen. Ik kan haar niet tot spel uitnodigen, het moet wel van haar uitgaan. Het hangt heel erg van haar bui af. Of misschien van de mijne hoor, maar Opal en ik zijn zo'n twee-eenheid, dat ik vaak niet weet of zij humeurig is omdat ik dat ben, of omgekeerd.
Onze spelletjes zijn moeilijk uit te leggen, ik kan je 1 voorbeeld geven, en dat is een soort tikkertje. Buitenstaanders denken dan dat ik haar niet te pakken krijg, maar Opal en ik hebben dikke pret.

Isabel

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 13 december 2007, 19:45:

Opal is ook heel erg lastig geweest met haar achterbenen, bijna uit reflex altijd achteruitslaan. En snel weer neer zetten, ellende. Nou was ik vergeten wat ik deed, dus vandaag even opgelet, terwijl ik haar achterbenen deed. En inderdaad, nooit de hoef of het been vasthouden. Opal weet dat als ik me voorover buig ze een voetje moet geven, woordelijk commando heeft geen toegevoegde waarde.
Wachten tot ze beentje optilt, platte hand onder de hoef, liever onder de hoef dan aan het been, en haar de kans geven haar hoef op mijn hand te leggen. Als ze wegtrekt, niet vasthouden, wel blijf ik mijn hand onder haar hoef houden. Als ze voet echt neer wil zetten, mag dat. En dan beginnen we opnieuw. En laten weten dat het goed is, als ze zich ontspant, en haar voet netjes neerlegt. Je voelt dan het hele lijf ontspannen.
Met bekappen is dat lastiger, want dan moet ik de hoef wel vasthouden. Maar dat weet ze nu ook wel, en als ze maar de kans krijgt om af en toe haar voet de hare te mogen noemen, dus gewoon even de voet mag wegtrekken, dan is het ok. Even ter verduidelijking: voordat ik Opal zelf bekapte, moest ze gesedeerd worden voor de hoefsmid. Ik vermoed dat een hoefsmid haar achterbeen te veel opzij heeft getrokken, ooit eens.

Isabel

Coralie schreef op donderdag 13 december 2007, 22:02:


Dat vergat ik er nog bij te typen: in Opal's geval was er geen enkel fysiek probleem. Lenig en fit als een tijger in die tijd dat ze zo moeilijk deed over haar achterbenen.
En het zijn haar voorhoeven die haar pijn deden. Die legt ze in je schoot, voor zolang als het je uitkomt.
Natuurlijk moet je de fysieke pijn als eerste boosdoener uit kunnen sluiten, dat ben ik wel helemaal met je eens.

Isabel

Wil schreef op vrijdag 14 december 2007, 0:06:


En ik heb me laten vertellen (vergeten door wie) dat het een teken is van een sterke rug.
Isabel

Wil schreef op vrijdag 14 december 2007, 0:50:


Ik zeg ook niet dat het zo is, Wil. Zoals we allemaal weten gaan er zoveel fabeltjes in het rond. Was eigenlijk benieuwd of er meer mensen waren die dat gehoord hadden.
Heb de foto's van Ed gezien, en denk dat dat een superpaard is. Niet vanwege of ondanks zijn rug, gewoon een geweldig paard.

Isabel

Peter Donck schreef op vrijdag 14 december 2007, 8:45:


ach jij, dat is toch niet hetzelfde. maar we zullen het verhaal naar het rijk de fabelen verhuizen, is al goed.

Isabel

Spirithorses schreef op vrijdag 14 december 2007, 10:47:


goede scheut anti-vries? hebben ze al gauw helemaal geen dorst meer.

Eva Saegerman schreef op vrijdag 14 december 2007, 15:09:


Mooi zo!