Esther schreef op dinsdag, 14 september 2004, 19:25:


Ik had het nergens over rechtop lopen... Afgezien daarvan, wat doet jou denken dat apen geen roofdieren zijn? Ik weet niet of het voor alle apensoorten geldt, maar apen zijn wel degelijk rovers die vlees eten.


Ja, paarden ook, naar het gras. Wat ik bedoel met roofdier is een dier dat doelgericht jaagt op andere hogere dieren. Zo is een havik wel een roofdier maar een merel niet, lijkt mij tenminste.


Het gaat er niet om of we kwaad kunnen of niet, het gaat erom dat we alle kenmerken hebben die ons in de categorie "roofdier" laten plaatsen.


Dat is dus wat het paard leert. We proberen het paard te overtuigen dat we geen kwade bedoelingen hebben. Veulens en wilde paarden hebben wel degelijk een angst voor mensen, tot we ze overtuigd hebben dat we geen kwaad kunnen. Dat lijkt me al een bewijs op zich dat ergens in hun hoofd een alarmbel afgaat als ze voor het eerst een mens zien, een alarmbel die zegt "pas op! roofdier!". Zo zie ik ze niet reageren als ze voor het eerst een vogel zien...

Enne, paardenvlees staat toch wel degelijk op het menu van mensen, toch? Los van alle uiterlijke kenmerken zijn we alleen al om dit simpele feit roofdieren die paarden als prooi beschouwen.

Groeten,
Frans

Fitna schreef op woensdag, 15 september 2004, 7:14:


Veel paarden worden in de stal gevoerd... Logisch dat ze staan te wachten tot ze naar binnen mogen om te eten. En anders is dat wel in het verleden gebeurd, en is het paard aangeleerd om de stal in te gaan omdat dit gedrag werd beloond met een schep biksjes.
Maar laat het slot van de deur en wacht af wat er gebeurt...


Misschien dat het paard juist vanwege het luchtzuigen naar binnen wilde. Luchtzuigen is verslavend, en als dat alleen maar binnen kan dan gaat zo'n paard graag naar binnen want dan kan hij tenminste weer luchtzuigen.

Paarden zijn ook gewoontedieren, je kan ze natuurlijk alles leren. Natuurlijk kun je een paard met voerbelonen leren om de stal in te gaan, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het paard het fijn vindt om op stal te staan...

Groeten,
Frans

Piet schreef op dinsdag, 14 september 2004, 23:37:


Het is een bekend probleem van oude paarden, je kan er niks aan doen en moet dat mager zijn gewoon accepteren.


Weerstand heeft weinig met vet te maken hoor! Het kan je nog verrassen hoe veel weerstand dat diertje heeft!


Als het paard niet meer in staat is genoeg energie op te nemen (slecht gebit) of echt geen wintervacht aanmaakt en je dus moet besparen dan is een goede deken een optie. (oeps wat zeg ik nu). Maar wacht dan wel met die deken tot minstens over een maand! Anders krijg je hetzelfde effect als wanneer jij nu alvast binnen gaat zitten met jas, muts en sjaal. Dan krijg je het alsnog koud wanneer je straks in de vrieskou naar buiten gaat. Zie ook de uitleg ergens op deze site. Dus eerst zoveel mogelijk wintervacht kweken, daarna als extra een deken.


Ook voor een oudje is beweging essentieel. Met een goede deken kan een paard prima 24 uur per dag buiten blijven. Zou ik beslist doen!


Ook aan maismeel zitten allemaal nadelen. Zoek maar eens op internet, of kijk in het boek van Anneke Hallebeek (zie boekenlijst van de site). Olie schijnt minder risico's te hebben, maar koop eerst een goed boek of zoek een goede website met het hele voerverhaal en kies een goede strategie. Bedenk dat het hele spijsverteringsgestel plus darmflora zich aan het voerpatroon aanpast en dat je niet makkelijk kan switchen. Sommige producten verdragen elkaar niet. Zo is maismeel minder geschikt om samen met hooi te worden gevoerd omdat beide een ander soort bacterien vereisen.


We hebben onze hoogbejaarde pony die een slecht gebit had en geen hooi meer kon eten een aantal winters doorgekregen door haar een wintervacht te laten kweken, daarna een deken erop te doen, 24/7 weidegang, zolang mogelijk gras laten eten (tot in december), daarna een mengsel van biks, geplette mais/tarwe, olie, lucerne en brood te voeren. Ze zag er altijd als een scharminkel uit maar volgens de dierenarts was het onmogelijk om haar weer dik te krijgen. Een pony in leven houden die praktisch geen gebit meer heeft is tamelijk tricky...

Vorige week hebben we haar helaas moeten laten inslapen...

Groeten,
Frans

Elzaliene Proost schreef op woensdag, 15 september 2004, 11:18:


Nee, ze halen niks op uit de wei. Je moet zelf het kadaver langs de weg leggen.

Hoe het hier is gegaan: Ronja was de laatste tijd vrij snel vermagerd, iets was er niet goed. Op de bewuste dag kon ze ineens niet meer opstaan. Ze hinnikte wel zoals altijd naar ons, wilde ook dolgraag eten. Maar opstaan lukte niet. We zijn een tijd bezig geweest om haar op de been te krijgen maar ze gaf het na een poosje op.
Dierenarts erbij, die adviseerde om haar te laten inslapen. Hij kon eventueel wel een spuit corticosteroiden geven waardoor ze wel weer zou kunnen opstaan, maar we hebben toen besloten, ook vanwege het feit dat de winter voor de deur staat die ze in deze conditie niet meer kan overleven, dat het goed was zo. Uiteraard hebben er meer factoren meegespeeld dan we zo een-twee-drie in een mailtje kunnen weergeven.

We hebben haar een bak biks gegeven die ze gretig (doch liggend) opat, tijdens het eten kreeg ze de injectie waar ze niets van heeft gemerkt. Een paar seconden later tijdens een hap biks hield ze ineens op met kauwen, legde haar hoofd neer en was dood. Mooier kan het eigenlijk niet.

Daarna moest ze naar de weg worden getransporteerd. Geen leuk karweitje. Gelukkig hebben we een trekker. Maar het gevoel dat het goed was zo maakte het draaglijk om dit nare karweitje af te ronden. Voor ons was DAT het afscheid. Dat de volgende dag het kadaver is opgehaald hebben we niet gezien, hoefden we ook niet te zien.


Nee, maar daar hoef je ook niet bij te zijn.


Thuis laten slachten kan niet meer. Je moet dus je paard dan meenemen naar de slager...


Tja. Als het paard begraven wordt eten de wormen ervan. Wat is beter? Voor mij, maar dat is een persoonlijk iets, houdt het paard op paard te zijn als "het leven" eruit is. Wat overblijft is letterlijk het "stoffelijk overschot" en ik vind het niet zo belangrijk wat daar verder mee gebeurt.

Groeten,
Frans

mmouse schreef op woensdag, 15 september 2004, 12:28:


Nee, dat betekent dat de omgeving koud is.

De vacht isoleert: Zorgt dat de warmte van het paard niet naar buiten kan ontsnappen. Als de vacht goed zijn werk doet en de warmte binnen houdt voelt de vacht aan de buitenkant koud aan. Als de vacht aan de buitenkant warm voelt moet je je pas zorgen gaan maken; dat betekent namelijk dat de warmte aan het ontsnappen is.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag, 15 september 2004, 12:37:


Voor het geval dat ik het verkeerd begrepen heb en jij wel de huid bedoelt (ik zou dat de onderkant van de vacht noemen, of nog beter de binnenkant) dan ook is er geen reden tot zorg. Temperatuur is een subjectieve beleving. De huid hoort niet op lichaamstemperatuur te zijn (dat is ook de reden dat je met temperaturen niet de temperatuur van de huid moet meten maar ergens IN het dier). Als je paard het koud heeft gaat ie rillen, daar kun je ook niet aan zien dat hij een te lage lichaamstemperatuur heeft, maar wel dat hij met spierbewegingen probeert een temperatuurverlaging te voorkomen.

Overigens is de huidige temperatuur ideaal voor paarden. Volgens biologen voelen mensen zich het prettigst bij een temperatuur van ongeveer 20 graden, voor paarden is die temperatuur 10 graden.

Groeten,
Frans

Petra Butter schreef op donderdag, 16 september 2004, 10:55:


Hangt natuurlijk ook van het ras af. IJslanders kunnen bijvoorbeeld volwassen mensen dragen, veel andere ponies die evengroot zijn kunnen dat niet.


Tja. In de natuur worden paarden in de herst zo'n 40 a 50 Kg zwaarder. En dat gewicht gaat 24 uur meer ipv 1 uur per dag. In de natuur zijn merries nogal eens drachtig, en het gewicht van een ongeboren veulen, samen met placenta en vruchtwater, komt ook aardig in de buurt van het gewicht van een ruiter. En wordt ook heel wat langer meegedragen dan die ruiter.

Factoren die nnm belangrijk zijn zijn ook HOE je zit. Wat voor zadel gebruik je om het gewicht te delen? Zit je in balans? Zit je niet te stuiteren? Dat soort dingen.
Ik ben zelf ook niet de lichtste maar heb tot nu toe nooit gemerkt dat mijn paarden last hebben van mijn gewicht.

De overige leefomstandigheden (veel beweging door 24 uur weidegang) zouden wel eens meer invloed op de gezondheid van rug en benen kunnen hebben dan het gewicht van de ruiter die er zo nu en dan eventjes opzit...

Groeten,
Frans

Fitna schreef op donderdag, 16 september 2004, 11:41:



Koelt wel af, alleen veel trager dan bij een mens. Ik zal dat wel even aanpassen in het artikel zodat het duidelijker wordt.

Afkoeling op zich is niet erg, het is de TE SNELLE afkoeling waardoor je ziek wordt. Daar hebben mensen meer last van dan paarden omdat bij ons de afkoeling veel sneller verloopt.

Groeten,
Frans

Janet Heidinga schreef op vrijdag, 17 september 2004, 12:15:


Wij adviseren onze cursisten om hiervoor toch de smid te laten komen. Hij heeft er het goede gereedschap voor en heeft ervaring met het loswurmen van ijzers.
Als je het zelf wil doen: Op onze cursus hebben we meestal ook wel beslagen hoeven voorradig waarbij je dan zelf het hoefijzer eraf mag halen. Ook al is het maar EEN hoef, het geeft je een idee hoe het moet en hoeveel kracht je kan (moet) zetten.

Als je de hoefijzers toch zelf voor die tijd eraf haalt, kijk eerst eens goed of de nagels zijn omgeslagen. Probeer met een schroevendraaier of fijn tangetje ze weer recht te buigen, knip ze daarna (ivm verwondingsgevaar) zo kort mogelijk af. Daarna kun je aan het hoefijzer gaan trekken, wurm iets tussen ijzer en hoefwand en wrik wat ruimte. Als je daarna het hoefijzer weer terugslaat steken de hoefnagels aan de onderkant iets uit waardoor je ze met een stevige tang kan vastpakken en eruit trekken.

ALS je de hoefijzers eraf hebt gehaald, kort dan direct de hoefwand in tot aan de zool. Dit om gevoeligheid te voorkomen en te voorkomen dat de hoef beschadigd raakt door brokkelen en scheuren, en druk op de witte lijn. Met de zool bedoelen we niet de witte kruimelige laag maar wat daaronder zit, de harde zool dus. Kras met de hoevenkrabber dus zoveel mogelijk van die kruimelige troep weg, dan weet je waar de zool zit. En dat is tot waar je de hoefwand moet terugnemen.
Maak ook een mustangroll. Ook al doe je deze stappen niet helemaal correct, het is beter om het niet helemaal goed te doen dan om je paard op een overgroeide hoefwand te laten staan.

Groeten en succes,
Frans

Arabesk schreef op woensdag, 15 september 2004, 23:59:


Ha, hij doet het eindelijk! Eerder ook al gekeken maar toen was er iets met onderhoudswerkzaamheden of zo.

Mooie hoefjes inderdaad. Maar er moet wel wat aan gebeuren!
De hielen mogen wel wat korter.
Pas op met de steunsels! Die zijn te lang, dragend, en ze staan van zichzelf al vrij schuin. Als je niks doet klappen ze uiteindelijk om en komen dan over de zool heen te liggen en dat is niet de bedoeling.
De kwartieren zijn wat geflared. Maak daar een goed kwartierboogje in, liefst zover tot je weer bij een goede witte lijn uitkomt. Wat je nu ziet bij de kwartieren is een zwart gat dat breder is dan de witte lijn. Hier zat ooit een witte lijn maar die is weg, een gapend gat is het resultaat dat zich vult met troep. Niet zo erg, de meeste paarden krijgen dat als ze een tijd niet bekapt zijn, maar het is op die manier wel een zwakke plek en kan in extreme gevallen voor gevoeligheid zorgen.
Uiteindelijk afwerken met een mustangroll.

Maak je ook "na-foto's"?

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op vrijdag, 17 september 2004, 14:33:


Een van de belangrijkste dingen die je leert bij Parelli is het onderscheid tussen focus en geen focus, tussen een actieve of een passieve zit.
De ORS doe je uiteraard vanuit een totaal passieve zit (oefen dit terwijl je gaapt of zo). De Roll back doe je met een actieve zit lijkt me. Je pakt de teugel en waarschijnlijk leg je ook nog eens je buitenbeen aan.

Goed oefenen en het verschil aan je paard duidelijk maken!

Groeten,
Frans