Veel paarden worden jong ingereden, zogenaamd omdat ie al stevig lijkt en er alleen maar gedacht wordt aan het kunnen dragen van gewicht, puur op dat wat de mens aan de buitenkant kan zien.

Maar niemand vraagt zich af hoe het paard dit mentaal ervaart. Een paard, wiens lijf er nog niet klaar voor is om ingereden te worden, kan geen plezier beleven aan te moeten werken. En al helemaal niet wanneer er prestatiedrang in het spel komt. Een jong paard kan niet zoveel druk aan als een ouder paard met meer levenservaring.

Omdat paarden nou eenmaal verschrikkelijk vergevingsgezind zijn en de meesten hun baasje graag een plezier doen, zal het paard zijn uiterste best doen om zo goed mogelijk te presteren. Ook als dit ten koste van zijn lijf (spieren enzo) gaat. Helaas is het ook nog zo dat er velen zijn die een jong paard met een zweep inrijden ( "jaja, lopen moet - ie, hij is nu al 4....") Tikje, links, tikje rechts.... hoofd in de krul ("meteen mee beginnen he") , stevig bitje....

Die "nu-moet-het-want-hij-is-al-4" mentaliteit maakt dat paarden onnodig en te vroeg belast worden, zowel geestelijk als lichamelijk. Hierdoor zie je veel burn-outs bij nog relatief jonge paarden. Paarden van 8-9 jaar, die in de bloei van hun leven zouden moeten zijn, nu volledig afgestompt en zich hebben afgesloten voor hun omgeving.

Een jong paard spelenderwijs laten leren, daar geduld en tijd in steken is iets wat volgens mij alleen in NH kringen gedaan wordt.

Wat zo triest is , is dat veel paarden op die manier jaren mee gaan en op de automatische piloot gaan, en dat plots de kont tegen de krib lijken te gooien. Eigenaar snapt niet dattie altijd zo leuk presteerde en ineens niet meer wil...... " Misschien toch te lief met hem geweest, we gaan maar eens wat harder zijn...".

Dat is wat je niet ziet als je begint met een jong paard. In eerste instantie wordt hij overbluft met veel informatie in een korte tijd, hij krijgt geen tijd om te verwerken door te spelen in de wei met zijn soortgenoten, nee, hij moet 'in training' en wordt daarvoor zielsalleen in een stal opgesloten.
De overgang van spelen met zijn vriendjes in de wei is dan wel heel erg groot.

Beter is hem van jongs af aan bij zaken te betrekken, hem een beetje op te voeden, volgen, stoppen, voetjes geven, los stilstaan, niet voorbij rennen, sociaal zijn...etc... Spelenderwijs grondwerk, maar zo dat hij het als spel kan blijven zien, niet als training. Geen lichamelijke en geestelijke belasting. Wandelen, handpaard, en altijd met z'n vriendjes op de wei. Korte oefenmomenten, paar minuutjes, zodra de aandacht verslapt had je al moeten stoppen, hij neemt het toch niet meer op.

Ik pleit er dan ook voor een paard geleidelijk aan mee te nemen in het hele proces, en niet te spreken van een echte training. Als je rustig aan doet komt dat vanzelf en geeft het geen stress bij het paard. Dan, opeens , komt er een dag waarop het tijd is om je been over zijn rug te leggen. Dat kan alleen in rust wanneer er die band is tussen mens en paard. Het inrijden komt pas wanneer het paard het gewicht van de ruiter kan ontvangen. Tussendoor het hoofd laten vrijmaken door hem rust te gunnen en niet te laten werken doet naar mijn mening het beste. Zo kan de informatie op de wei bezinken.

Ik heb me om deze reden voorgenomen geen paarden meer in te rijden als het niet op deze manier kan.... Groet, Pien

De ORS doe je vanuit de passieve zit, de gewone stop ook, qua zit is er geen verschil, die dient diep te zijn, ik leer de mensen bij de stop uit te ademen. In beide gevallen ook is er daarna een paar tellen rust.
Dus tot zover hetzelfde lijkt mij.

Alleen bij de ORS moet het paard wel het hoofd geven en bij de stop absoluut niet! (Overigens moet hij bij de stop omlaag gaan met het hoofd, hij mag het niet in de lucht gooien.) Daarin zit em de verwarring, dat moet je goed kunnen aangeven, en dat is voor velen moeilijk.

Het is inderdaad zo dat daarna het actieve deel komt bij de roll back. Je focust waar je naartoe wilt, het paard draait mee op druk van het buitenbeen, en een weinig teugel. (neckreining, want je doet dit met een hand.) Het paard moet dus wachten na de stop, op de cue voor de roll back. Wacht je niet lang genoeg of zit je te schuiven in het zadel gaat ie al om, nog voordat je de juiste hulpen hebt kunnen geven, dat is wat ik noem anticiperen. Groet, Pien

Hennie van Oosten schreef op vrijdag, 17 september 2004, 18:40:


Vertel eens, wat heeft hij met de rest van de hoef gedaan ? Heeft je paard nu lage hielen , en wat met de steunsels ? Hoe ziet de toon eruit ? Want wand bekappen en niks aan de straal doen is niet hetzelfde als Natuurlijk bekappen. Vaak denkt een smid dat natuurlijk bekappen alleen maar de ijzers eraf halen is en kappen alsof het paard nog op ijzers staat. ...... Dit interesseert me wel. Groet, Pien

Piet schreef op vrijdag, 17 september 2004, 21:44:



Ja maar Piet, wat dan ??? Het klopt dat de ORS een reflex wordt, maar is de roll back niet van hetzelfde kaliber ? Op het moment dat ik een stop maak staat BD te trillen omdat ze weet wat erop volgt, ze wil gelijk door! Omdat ze het leuk vindt. En ze kent de stop door en door hoor.

Als ik haar buiten echter even laat gaan heb ik met precies dezelfde stop wel vaker mijn handen vol aan haar, want op zo'n moment is de knop wel eens om he, en staat de schakelaar op gas geven. Dat leuke van stoppen is er dan niet, laat staan de zo gewaardeerde roll back.

Ze wil gewoon even uit de band springen, los van mijn gebemoei en gedoe over veiligheid enzo. Gewoon hard, daar is ze voor gemaakt tenslotte...... De ORS gaat dan als volgt : Diepe zit, whow, easy enzo, teugel daarbij opnemen ---->geen reaktie : En dan trek ik haar om !
Stop krijg ik haar toch wel, het ziet er voor de voorbijgangers niet altijd even elegant uit.... Ik blijf oefenen.

Frans, Ilona, ik zou van jullie graag weten of het bij jullie ALTIJD werkt, die ORS, en dan ook in grote paniek he.............Groet, Pien