Inge Teblick schreef op dinsdag, 21 september 2004, 11:21:
>> "rust" als beloning kan ik op grote afstand geven, een snoepje
>> is wat lastiger tenzij ik heel goed kan gooien.
>
> Goh, Frans, mijn paard moet maar naar mij komen als ze een
> snoepje wil. Ik ga het haar niet brengen.
Nee, maar vaak is het handig als je paard blijft staan waar hij staat.
> Of toch niet altijd,
> het hangt ervan af
. Het is niet allemaal zo zwart-wit.
Natuurlijk niet. Ik heb ook niks tegen clickeren. Dit mailtje was geschreven als reactie op iemand die het clickeren als zaligmakend beschouwt en dacht dat de Indianen het vast ook wel zouden hebben gebruikt als ze het toen al hadden uitgevonden.
> En als ik rij, time ik natuurlijk ook met het
> loslaten van benen of handen of zit. De timing van het belonen
> (of het nu loslaten is, of de bridge gebruiken als belofte voor
> de uitgestelde [voedsel]beloning) is het aller-
> allerbelangrijkste bij het trainen.
Zijn we het daar toch over eens!
>> Kijk nog maar eens naar de filmpjes die ik op de website heb
>> gezet. Geen snoepjes, maar wel veel lichaamstaal.
>
> Natuurlijk! Het een sluit het ander toch niet uit?
Precies. Dat was de strekking van mijn mailtje. Het kan ook zonder snoepjes. Natuurlijk kan het ook MET snoepjes. Maar dat had iemand anders al geschreven, dus mijn mailtje was in de strekking van "het kan ook zonder".
> Als je
> clickertraint, gebruik je toch OOK je lichaamstaal? Waar slaat
> dit nou op, Frans?
Zie boven. Het lijkt nu alsof je alleen MIJN mailtje hebt gelezen, maar dat was een reactie op een ander mailtje waarin iemand schreef dat er niets is dat zo goed getimed kan zijn als de clicker. Dus gaf ik als reactie dat lichaamstaal evengoed getimed kan worden. Per slot van rekening geef je het clickgeluid door iets met je lichaam te doen.
> Overigens is PNH ook geheel en al gebaseerd op klassieke en
> operante conditionering. Er wordt alleen geen positieve
> bekrachtiging gebruikt.
Klopt.
>> Hetzelfde kun je, naar mijn mening,
>> veel praktischer bereiken met lichaamstaal en rust als beloning.
>
> Praktischer soms wel, beter niet altijd, het hangt ervan af,
Ik schreef ook "praktischer", niet "beter". Zijn we het hier ook weer eens!
>> Let's face it: Als je dingen ziet die met clickeren bereikt
>> zijn, dan zijn het bij paarden bijna altijd spelletjes waarbij
>> de begeleider op aanraak-afstand staat. Tonnetje staan, knielen,
>> iets aanraken, of iets terugbrengen, etc. Dingen die je kan doen
>> op grotere afstand zie je zelden, want dan komen de nadelen van
>> "clickeren" al snel aan het licht. Het KAN wel, maar dan moet je
>> op een andere manier belonen, en de meeste clickeraars hebben
>> geen idee hoe het moet.
>
> Dit is net zoiets als zeggen "PNH is een slecht systeem, want de
> Level Eeners knoeien er op los".
Daar heb je gelijk in.
>> Ieder zijn meug hoor, maar als ik "close-range" kunstjes wil
>> doen met een dier dan heb ik daar geen paard voor nodig. Een
>> paard heb ik nou eenmaal voor zijn "loopvermogen", de snelheid,
>> etc. Mijn "kunstjes" zijn dan ook veelal dingen waarbij juist de
>> paardeigenschappen worden benut. Vliegende galopwissels, door
>> een waterbak galoperen, etc.
>
> Wel, IK heb ook, daarnaast, andere paardeneigenschappen ontdekt. Dat ze graag mee-denken, problemen oplossen, dingen halen en brengen, met plastiek wapperen, de leeuwenkoning uithangen met hun voorbenen op een podium, zigzaggen tussen paaltjes, voetballen. Dat doen ZIJ graag, Frans. Dat beslis ik niet voor hen. Ze zijn perfect in staat om zelf aan te geven wat ze graag doen, en ik wil hun lijstje niet gaan beperken omdat ik toevallig vind dat het niet "hoort" voor een paard.
Zoals ik in een voorgaand mailtje al schreef: Er is niks mis mee om dit soort kunstjes te doen met je paard. De een vindt sliding-stops maken leuk, de ander geniet van een paard dat in de krul loopt, een ander vindt het het einde als het paard op een tonnetje staat. Zolang er geen waardeoordeel aan vast zit kan iedereen zeggen wat hij/zij zo leuk vindt. En ik vind veel "beweging" leuk!
Groeten,
Frans
Warboel
