Kleine update, er werd gevraagd in het topic over Janneke hoe het met sieta was maar wou daar niet tussendoor komen;

Heb weer een andere arts nu, de 'mijne' is op vakantie.
Morgen zal hij het verband weer verwisselen zodat hij meteen even naar de wond kan kijken. Als deze er goed uitziet, gaan waarschijnlijk dit weekend de hechtingen er uit. Dan moet ze daar nog 2 of 3 dagen blijven voor controle, en komt er nog een verband om voor steun aan de wond. Afhankelijk van hoe de wond en het been eruit zien, wordt er nog een controle foto gemaakt.
Als er geen complicaties ontstaan mag ze uiterlijk volgende week woensdag naar huis! En dat is eerder dan verwacht, aanvankelijk wilde hij haar daar nog minimaal 14 dagen houden.

Ik vroeg hem wat er allemaal 'absoluut noodzakelijk' was, en dat ik haar eerder mee naar huis wilde om haar thuis te laten revalideren. Hij had het over zeker nog 2 maanden stalrust.. maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Ze zeggen het ook altijd alsof het niks is! Ga een mooi stukje wei voor haar afzetten!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 9 juni 2008, 16:14:


Klopt helemaal!!
Vind het echt zó nergens op slaan.. de hechtingen mogen er uit, het verband mag er af, ze hoeft geen medicatie meer.. en dan nog 'even' 8 weken op stal? Voor wat dan?! En daarná zou ik pas mogen beginnen met stappen twee keer 10 minuten.
Ik begrijp dat ze geen wilde bewegingen mag maken en dat ze niet moet gaan rennen. Maar 8 weken.. vanaf de operatie tot nu is zelfs nog maar 2 weken!
Morgen nog maar eens overleggen En anders maar niet meer overleggen.

Patchouli schreef op dinsdag 10 juni 2008, 13:31:


Wat lief dat je ernaar vraagt Helaas geen steigende lijn meer.. haar wond gaat de slechte kant op, als het vrijdag niet beter is moet er weer een foto gemaakt worden. Ze zijn bang dat er alsnog een stukje bot aan het afsterven is. Het kán nog goed aflopen, maar waarschijnlijk niet volgende week mee naar huis. Het duurt ongeveer 3 weken voor zo'n proces op gang komt, zit morgen op 14 dagen. En omdat het nu toch weer slechter gaat willen ze het risico niet nemen om haar nu al naar huis te sturen. Tenzij het vrijdag dus verbeterd is en de goede kant op blijft gaan.
Voor nu is ze nog heel vrolijk en druk als ik er ben en zie ik nog geen verandering in het belasten van haar been, maar ze heeft vanochtend de laatste dosis pijnstilling gehad, dus het is ook nog de vraag hoe ze het zonder gaat doen.

Overal lees ik verhalen over hoe fantastisch zo'n breuk herstelt, vaak niet eens geopereerd hoeft te worden en met twee maanden al weer terug op oude niveau, enzovoorts. Maar het lijkt haar niet gegund ofzo... tot nu toe heeft ze alle complicaties die voorspeld waren wel gehad. Ze is alleen nog niet bevangen geraakt (even afkloppen). Haar hele leven al niet overigens.. ik ben er zo langzamerhand ook aardig moe van..
Maar goed... het is maar weer wachten op het nieuws van vrijdag!

Groetjes

Patchouli schreef op dinsdag 10 juni 2008, 17:06:


De wond is aan het ontsteken en dik aan het worden, er kwam eerst een klein beetje vocht door de hechtingen door, nu een heleboel, het lijkt erop alsof het gaat openbreken.
Pijnstilling houdt op omdat ze al langer pijnstilling heeft gehad nu dan meestal gedaan wordt. Omdat ze haar been nu goed belast vinden ze het niet meer nodig.
Heb nog eens nagevraagd en een van de bijna afgestudeerde studenten (hele leuke meid, was ik erg tevreden over) heeft haar wél elke dag pijnstillers gegeven toen ze in quarantaine stond. Heb haar persoonlijk gesproken vandaag.

Over opereren hebben ze niets gezegd, het schijnt vanzelf naar buiten te komen, vandaar het openbreken van de wond in zo'n geval. Moet er ook niet aan denken dat ze nóg een keer onder het mes moet, straks krijgen we het hele verhaal nog een keer. In dat geval ga ik ook kiezen voor een andere optie overigens (geen idee of die er zijn), dit moet ze niet nog een keer hoeven meemaken.

Het afsterven komt doordat het bloot heeft gelegen, het botvlies was helemaal weg, zo'n stuk bot kan het dan later alsnog begeven. Ik vind het eerlijk gezegd ook erg lastig, ik heb nu in totaal 2 verschillende artsen van heelkunde en 3 of 4 verschillende van inwendige ziekten gehad, en elke arts vertelt het verhaal weer nét even anders.

Ik ben nog geen enkele goede dierenarts tegen gekomen.. ja ééntje, Rob van Wessum, en die is al een tijd geleden naar Amerika verhuisd. Ben ook net van stal verhuisd en de dierenarts die daar was en mij heeft doorverwezen vond ik ook echt een vreselijke vent.

De risico's zijn nare infecties, complicaties als dat botje inderdaad afsterft en er niet uit komt. Ik durf haar nu ook echt niet mee te nemen eerlijk gezegd, daar heb ik ook helemaal geen goed gevoel bij.

Patchouli schreef op woensdag 11 juni 2008, 17:22:


Mooi ja
Krijg er zin van om met mn hoofd omhoog en mn ogen dicht in een zomerse regenbui te gaan staan

Er is een MRSA uitbreek in de kliniek. Sieta heeft het een keertje níet, godzijdank, en is ook geen drager. De arts belde, en ik dacht meteen.. nee he.. daar gaan we weer.. maar gelukkig.. Gelukkig voor Sieta dan, want andere paarden zijn wel ziek of drager, en dat is natuurlijk wel heel erg naar.

Alles is geïsoleerd en er wordt 4 dagen lang schoongemaakt, dus tot maandag mag niemand zijn paard bezoeken.
Balen, want gister ben ik niet geweest omdat ik zelf niet lekker was en geen vervoer had, dus dan kan ik er 5 dagen niet zijn.. maar ja, ze is tenminste niet ziek. Moet er niet aan denken dat ze het zou hebben en ik er 4 dagen niet heen mocht. Dan was ik er mooi in m'n slaapzak bij gaan liggen

Morgen bellen ze alleen als de wond slechter is, zo ja dan moeten er foto's gemaakt worden, maar dat kan dan toch pas maandag omdat ze niet verplaatst mag worden.

Groetjes weer

Eva Saegerman schreef op donderdag 12 juni 2008, 17:48:


Wat een mooi kereltje Eva, was de zware bevalling zeker meer dan waard :)
Heel veel geluk en plezier met hem!

Marleen den Arend schreef op zondag 15 juni 2008, 12:36:


Ik heb, ondanks véél oefenen, ook nog steeds een trailerprobleem met Sieta. Inderdaad geen angst meer voor de trailer zelf, ook niet voor allerlei rammelende dingen, het schot wat beweegt of de stang die veel geluid maakt. Ze manouvreert zich in alle mogelijke manieren over de klep heen, allemaal géén probleem.
Maar omdat ze inmiddels zo vaak met de trailer naar de kliniek heeft gemoeten, is er gewoon een negatieve associatie met de trailer. Ze heeft nu ook een groot besef van het moment waarop de stang vast gaat, ze vindt het allemaal prima totdat ze denkt dat we echt weggaan. Haar probleem is dus ook niet dat ze er niet op wil, maar dat ze er telkens weer uitstormt als ze vermoed dat het voor 'het eggie' is. Tijdens het oefenen gaat de stang ook vast, dan doen we wat leuke oefeningen en krijgt ze wat lekkers en dan gaat ie weer los. Maar ze wéét het als we echt weg moeten. Ongetwijfeld door mijn spanning, neem er al iets voor in maar dat helpt niet. Iemand anders haar laten laden werkt nooit.

Ik clicker met haar en heb zo al veel bereikt met haar angst voor de trailer, véél geoefend met iemand achter haar die de stang tegen haar kont hield, geluid maakte enzovoorts, de hele riedel. En haar reactie van het achteruit stormen verminderd, tot ze zonder enige druk super te laden was en zelfs bij twijfel uit zichzelf direct weer naar voren kwam. Een mega overwinning voor ons samen, want dat was echt een groot probleem. Als ze ook maar contact aan haar hoofd voelde was ze alweer weg, nog steeds uit angst om 'gedwongen' te worden.
Maar, een keertje rijden, en ik moet weer veel oefenen voor we weer zijn waar we waren voor het ritje. En het rijden zelf - ze staat super rustig, lekker hooi te knabbelen en komt er nooit bezweet uit. Heb dus ook niet het idee dat dat het is.

Mijn plan nu, zéker blijven clickeren om van het trailerladen toch iets leuks te maken waar zo vooral nóóit gedwongen wordt. En zoveel mogelijk gaan rijden naar leuke dingen. Gewoon 5 minuutjes, naar een mooi graasplekje en weer terug. En zo hoop ik dat de negatieve associatie zal verminderen..

Of het nou gaat om niet weg van de kudde willen, niet weg van de plek zelf te willen, het gaat om een negatieve associatie die ze hebben. Als het niet absoluut noodzakelijk is om ze te verplaatsen, zou ik dus ook absoluut niet 'even doorzetten', want dan ben je véél verder van huis. Daar heb ik helaas véél ervaring mee inmiddels.

Groetjes