stumperd schreef op maandag 15 september 2008, 17:13:


Tja dat is nog steeds een vraag waar ik geen antwoord op heb.
We hebben hem nu bijna 3 jaar Sieta en nooit fysiek fit geweest.
2 jaar krijgt hij nu speciale training van Josien gericht op het oplossen
van zijn fysieke klachten. Waarbij we meestal wel konden rijden,
zo af en toe een maand niet. Hij leek telkens vooruit te gaan maar
bij iets meer belasting stort hij in. 10 km naast de fiets in draf, onbelast
is te veel. Alleen maar een maand in de wei lopen is ook forse achteruit
gang. Voor Jur zijn welzijn heeft hij zijn gym nodig met weidegang zonder
meer van hem te vragen, ben ik bang.

Josien ziet het iets gunstiger, en ik hoop dat ze gelijk krijgt.
Voor haar is nu de volgende schil van zijn probleem opgelost
en komen we dichter bij de kern die alles veroorzaakt.
Ik ben gewoon zelf wat negatiever, wellicht door mijn eigen
rug probleem. Ik heb de onderste tussenwervelschijf van mijn ruggengraat versleten. Met oefeningen en goed lopen/tillen heb ik daar weinig
last van. Ik kan alleen niet meer de sporten doen die ik gewend was,
noch kan het probleem verholpen worden. Wellicht projecteer ik dit
op Jur. Hopen dat het zijn nieren zijn, of dat de laatste schil van Josien
afvalt.

En de slacht ... tja ik ben nog niet toe aan nooit meer rijden.
En twee of drie paarden zit er voor mij niet in.

Groet, Michiel

Snoopy schreef op dinsdag 16 september 2008, 11:32:


Een blokkade is mij onbekend.
Ik vermoed toch dat mijn rug daarvoor nog te goed is.
Dat zei de neuroloog tenminste toen ik vroeg naar de
mogelijkheid om er een mechanische tussenwervelschijf in
te laten plaatsen, dat kan ook, heeft een broer van mij.
Die broer kan zelfs weer sporten, loopt er have marathons mee.
Zou sporten ook met een blokkade kunnen?
Ik kan wel doorzitten in kalme draf, galop gaat prima en lichtrijden ook.
Alle drie is bij Jur af te raden trouwens, in het leerproces dat hij zijn
lijf beter kan gaan gebruiken. Maar allee over een tijdje kan het beter zijn.

Groetjes, Michiel

Dat er mensen zijn die er voor kiezen het rijden op te geven,
dat vind ik weer verbazing wekkend. Doe je niet jezelf te kort dan?
Het antwoord weet ik wel, je doet jezelf niet te kort, je past je aan
en vind andere manieren om zinvol met paarden om te gaan.
Maar om die keuze nu voor iedereen passend te vinden, gaat
te ver. Voor mij wel, ik vind samen rijden met Tessel wel belangrijk
genoeg om dit nog lange tijd door te blijven doen.
En zo zullen er heel veel mensen zijn, paardemensen rijden
nu eenmaal graag, en weinigen zullen dit op willen geven.

Ook vind ik het verbazend dat er mensen zijn die grote financiële
offers willen opbrengen, bijv. als hun paard naar de kliniek moet.
En dan bedoel ik niet de mensen die het kunnen betalen,
wel mensen die toch al krap zitten. Daarbij vraag ik me af
wie en wat daar onder moet lijden?
In mijn situatie betekend dit dat mijn gezin in de kou komt te zitten,
omdat de oude cv installatie niet vervangen zou kunnen worden.
De pc kan ook niet stuk gaan, en die is waardevol hier
voor mezelf en mijn 2 kinderen. Mijn vrouw die niets met paarden heeft
zou zich ook terecht misdeeld voelen als ik daar meer aan uit geef dan ik nu doe. Ook weer prima als iemand wel dit soort offers brengt. Maar ik vermoed toch dat dit de uitzonderen zijn. Het één is niet beter dan het andere, vind ik.

Het beste voor je paard willen, is altijd een afweging met andere belangen. Een boer heeft dit precies zo, die heeft ook financiële grenzen waarbinnen hij keuzes moet maken. En daar is niets mis mee.

Als een dier een goed leven gehad heeft dan is slacht voor mij geen
bezwaar. Mede daarom eet ik slechts vis gevangen in de oceaan.
Goed die discussie is hier al goed gevoerd. Er zijn weinig vegetariërs
hier en die het wel zijn, dat is ook prima.

Een ander aspect wat meespeelt is de mate van kunnen loslaten,
of hechting aan opvattingen, bezit, mensen of dieren.
Het leven nemen zoals het komt, is mij heel dierbaar.
Meer dierbaar dan velen kunnen beseffen.
En als ik Jur gezien de omstandigheden in moet laten slapen,
dan ben ik net als een goede boer, met goede zorgen tot het eind.

Beetje voorbarig allemaal, maar goed, ten dienste van de discussie.
Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 september 2008, 18:57:


Dank je wel, Eddylief ik zal aan je denken.
En hoop tegelijk je hierbij nooit nodig te hebben.
Echt super, ik hoop niet dat je jezelf ergens teveel te kort doet.
En die slachtprijs is dan voor mij natuurlijk.

Je maakt me wel nieuwsgierig naar je opknap capaciteiten.
Groet, Michiel

Ik heb mijn overwegingen nu wel voldoende duidelijk gemaakt.
En ga heel graag in zee met Eddy's voorstel als dat nodig zou blijken te zijn. Wel heb ik een weerwoord op enkele wilde aannames.
Voor de duidelijkheid dus:

Ons vorige leasepaard hebben we slechts enkele maanden gehad, toen het plotseling aan koliek overleden is.

Mijn stalgenoten zagen Jur zijn fysieke problemen en dachten dat
dit veroorzaakt werd door mijn natuurlijk bekappen. Een oud thema waar niemand meer op terug gekomen is, omdat Jur duidelijk opknapte nadat we gingen trainen bij Josien van der Poel van Paarden met Plezier.

Dat ik Jur in de vernieling zou rijden door mijn slechte kunnen, etc. etc. Laat ik dan ook graag over te beoordelen door Josien. Die kent ons tenminste en Jur ook.

Groet, Michiel

De ontwikkelingen met Jur zijn een stapje verder.
De dierenarts is naar Jur wezen kijken. Hij vond dat Jur versleten is
en daardoor pijn heeft met alles wat hij normaal gezien zou moeten kunnen. Hij heeft oa. Jur laten draven in een cirkel over het harde en zijn nek deed pijn met inbuigen. Ik ben niet zelf bij het onderzoek geweest.
De knie buigproef was niet nodig, de algehele slijtage vond hij zo duidelijk genoeg. Hij constateerde een slecht werkende achterhand die de voorhand versleten zou hebben. Een actievere rijstijl (dressuur) had volgens hem geen verschil gemaakt, hij zag deze slijtage wel vaker bij arabieren. Jur is 11 jaar nu en versleten zonder dat hij ooit veel heeft hoeven doen in zijn leven. Met 7 jaar pas ingereden zelfs. Enkel pijnstillers kunnen het probleem enigszins een tijdje draagbaar maken.
Tot zover zijn bevindingen.

Ik denk dat slijtage wel waar zou kunnen zijn, gezien dat de vooruitgang die we eerst met hem geboekt hebben wat de laatste maanden omgeslagen is in achteruitgang. 3 jaar terug kregen we hem al geheel niet goed, doordat hij alles vast zette had hij echter minder pijn dan nu. Waarbij we zijn achterhand losser gekregen hebben en zijn spieren iets
soepeler. En met meer pijnen dus de laatste maanden.

De oefeningen van Josien geven geen verbeteringen meer, het lijkt wel alsof niets helpt. 8 weken niet rijden niet, 3 weken wei vakantie niet, 3 maal per week 10 km conditie training naast de fiets niet, minder dik door een graasmasker niet en electro behandelingen maken hem wel soepeler in zijn spieren maar geeft met rijden ook geen verbeteringen.
Slijtage verklaard wel veel van hoe Jur is op dit moment. Hij kiest steeds
duidelijker voor lopen/draven op het gras en mijdt het harde, wat minder zeer zal doen. Ook al heeft hij goede hoeven, wat de dierenarts ook constateerde. Een sleepslijtage op zijn hoeven voor had hij al en zijn sinds enige tijd ook achter iets te zien.

Josien en ik hoopten op een oplosbaar probleem, maar algehele slijtage lijkt me heel aannemelijk gezien alles. Ik heb hem kunnen kopen en Jur gaat binnenkort naar Eddy.

Groet, Michiel

Caatje schreef op donderdag 25 september 2008, 12:00:


Ja zullen er meer zijn, voor wie het verschil tussen slacht en levenslange weidegang van groot belang is. En het mooie is dat voor alle paarden ergens de goede plek is, Jur komt op de goede plek en andere paarden die naar de slacht gaan, dat is voor hen ook de goede plek. Maar goed dat is mijn mening, tevreden met dat wat is.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 25 september 2008, 13:30:


Het zou super zijn als Jur echt zijn fysieke problemen te boven zou komen. En dan neem ik graag Eddy's instructies over om hem goed te houden. Het is zo'n heerlijk paard, je kunt met hem een schoolplein op rijden, en met de kinderen gaan praten daar. In de stad hebben we voortdurend dat kinderen hem even willen aanraken. Toch is er steeds vaker verzet gekomen in ons rijden. Hij kan het gewoon niet aan.

Waarom denken we toch vaak, dat paarden fysiek in staat moeten zijn met een ruiter rond te draven, voor 1 of 2 uur. Dat is toch pittige sport. Hoeveel mensen zijn er wel niet die niet meer kunnen sporten? Of voor wie sport nooit geen optie was? Zo zie ik Jur steeds meer, als een van die paarden met een zwakke fysiek. Zelfs enkel weidegang maakt hem stijf en zwak. Eddy misschien kun je tijdelijk iets bereiken met hem, maar is dat dan ook duurzaam? Zet hem 3 weken zonder training in de wei en is hij dan nog steeds goed, of terug bij af? Oogt hij goed laat dan een ander er eens 2 maanden mee rijden, hoe houd hij zich daar dan onder? En tot slot doe hem niet te zeer en respecteer zijn beperkingen. Bij ons doet hij zijn best, maar aan alles merk je dat hij er onderuit wil komen. Wat is het bij Jur, dominantie, luiheid, gewoon slim of reële grenzen van pijn? Toen we de training gingen verzwaren, ging hij fysiek achteruit, terwijl het eigenlijk beter had moeten gaan, bij een paard dat toe is aan verzwaring van trainingsarbeid. Dat geeft toch wel wat aan, vind ik.

Groet, Michiel
Ik hou alles opties open, wie weet?

e m kraak schreef op donderdag 25 september 2008, 13:15:


Reële vragen en toch heb ik gekozen hier verder te gaan.
Het ideaal is om na te streven niet om er op te wachten.
Begrijp je? Roeien met de riemen die je hebt, zo iets.
Ik ben blij met de plek waar we rijden, en blij met het leasen.
Tja ... mensenlevens zijn onvoorspelbaar, iedereen zit
in een andere situatie, dat maakt het woud als geheel zo mooi!
Jij hebt je paard uitgezocht als geen ander, mooi!
Ik neem meestal, alles in het leven, op het eerste gezicht,
voelt het oke, dan is het oke! Ook goed toch?

Groet, Michiel

Cindy Helms schreef op donderdag 25 september 2008, 21:22:


Cindy daar hoef ik niet lang over na te denken,
helemaal oke !!!

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 25 september 2008, 22:04:


Van vertrouwen heb ik zat, ik vertrouw iedereen in dat wat hij doet, dat hij dat ook doet, kan niet missen, ha ha ha. Teleurstelling is voor dwazen die denken dat de noorderwind uit het zuiden moet waaien.

Succes vriend.
Michiel

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 26 september 2008, 13:54:


Wat voor mij van belang is, is de kwaliteit van leven.
Het moment van sterven vind ik veel minder van belang.
Jur naar de slacht of naar een graasgebied, is voor mij dus
niet zo'n heel groot verschil. Los van het moment van sterven,
staat Jur dus altijd in de wei, dat is belangrijk!

Even heel wat anders
Bijna 2 jaar geleden heeft ene Nancy een reading gedaan
over Jur vanaf een Foto. Ik was niet de opdrachtgever, dat
was iemand van onze stal die boos was over mijn natuurlijk bekappen
en wel eens meer wilde weten. Ik plak het hier onder en vind het
nu nog meer treffend dan toen ik het 2 jaar terug las.

-------------

Hier ben ik weer, deze keer voor Jurrien.

Lief paard, rustig ook, voelt wel relaxed aan...

Ik zie veel buitenlucht bij hem, wordt hij vaak buiten gereden misschien,
hij geeft me dit wel zo door, veel vrijheid en vrij bewegen, waarschijnlijk staat hij ook niet veel op stal.

Jurrien is een paard wat erg gevoelig is, veel emotie heeft, maar dit moeilijk kan uitten, dit zal hij alleen doen bij iemand waar hij zich prettig bij voelt, waar hij in principe zijn emotie mee kan delen, anders zal hij zich wat opsluiten in zichzelf en een beetje in zijn eigen wereldje leven, ongeinteresseerd zijn in wat er om hem heen gebeurd.
Pas op dat dit niet gebeurd met hem, er moet met gevoel met hem om worden gegaan, anders gaat het niet lukken met hem.

Ik krijg een man te zien bij Jurrien, ik weet niet wat hij daarmee wil zeggen, maar hij laat me deze wel zien, heeft wat mixed emotions bij hem, kan de man niet peilen... Kan zijn dat dit iemand is die wel eens met hem omgaat, of die zijn stal mest of voert...
De man heeft meerdere gezichten, Jurrien kan geen hoogte krijgen van hem, dit kan trouwens ook uit zijn verleden komen, hoor.

Heeft Jurrien ook ooit in een drukke omgeving gestaan of heeft hij soms drukke mensen om hem heen misschien? Hij houdt niet van lawaai en drukte, vind het prettiger dat hij wat rust heeft en dat hij op zijn tijd ook met rust gelaten wordt.

Verder op lichamelijk gebied krijg ik wat pijn door in de voeten, gevoelige voeten, kan zijn dat hij makkelijk last heeft als de smid is geweest of dat hij zijn voeten wat scheef slijt, waardoor hij snel op het leven gaat lopen, misschien dat een ijzer voor hem een oplossing is, of heeft hij dit al misschien? Ik krijg ook een scheefstand door wat betreft de benen, wat een oorzaak kan zijn van de zere voeten soms.
Hou dit wel even in de gaten, ook als dit nog niet is gesignaleerd...
is toch wel een punt voor aandacht.

Verder vind ik Jurrien wat mat in zijn reacties. Ik weet niet of hij altijd zo is geweest of dat dit bij hem hoort, maar erg enthousiast vind ik hem niet, vind hem ook zeker ouder aanvoelen dan hij in werkelijkheid is, een jaar of 14 had ik hem gegeven als ik niets geweten had van zijn leeftijd.

Verder lijkt Jurrien ook wat gevoelig te zijn op zijn gewrichten, en dan vooral in de benen voor, ik weet niet of dit al is gesignaleerd, maar hou ook dit zeker even in de gaten, dit kan er ook op latere leeftijd uitkomen namelijk, wat makkelijk last van slijtage.

Jurrien vind het fijn om aandacht te krijgen, te kroelen en te tutten, hij kan hier echt van genieten, maar ook hier een vrij matte reactie, waarschijnlijk is dit gewoon zijn karakter. Hij zoekt in ieder geval zelf zijn mensen uit die hem goed aanvoelen, daarvoor zet hij zich dan open en als het hem niet interesseert, zal hij zeker geen moeite doen om die persoon beter te leren kennen.

Jurrien is ook een harde voor zichzelf, zal niet zomaar laten zien dat hij iets mankeert, dit is ook iets wat in de gaten gehouden moet worden bij hem, probeer hem goed te leren kennen op dat gebied. Als hij het laat zien, dan is het meestal al wel serieus.

Verder geeft hij me wat gevoelige darmen door, wat rommelig van binnen, is ook zeker een zwakke plek van hem, zoals iedereen die heeft. Ik weet niet of hij ooit koliek of buikpijn heeft gehad dat je weet? Probeer ook niet te veel te veranderen wat betreft voeding, gewoon normaal voeren en geen andere middeltjes/ merken gaan uitproberen, dit kan problemen veroorzaken in zijn ingewanden. Ook dit geldt voor hooi...

Wel een schat van een paardje, zal nooit iemand iets kwaad willen doen, daarvoor is hij te goed, als hij iets zou doen, is dit puur uit onmacht of pijn.

Een paard wat zeker niet alleen moet staan, hij moet een ander paard of paarden hebben waar hij mee kan omgaan, hij is snel eenzaam en voelt zich makkelijk alleen.

Hou even zijn gezondheid in de gaten, zeker de benen en de voeten....
Als er verder nog vragen zijn, hoor ik ze graag.

Gr. Nancy

Wil schreef op zaterdag 27 september 2008, 22:38:


Het een sluit het andere niet uit. De halsring en rijhalster tegelijk, en zo geleidelijk omschakelen. Je merkt dan vanzelf dat het hoofdsturen niet meer nodig is.

Laat het maar een modeverschijnsel worden, fantastisch zou dat zijn, een geweldige uitstraling toch? Overigens iedereen past op zijn eigen veiligheid en dat wordt niet beter of slechter gedaan, dan het altijd geweest is, alle waarschuwingen ten spijt. En dat is maar goed ook, voorzichtigheid veroorzaakt meer ongeluk dan lef. Die twee horen samen te gaan, voorzichtigheid zonder lef geeft angst en daar is moeilijk af te komen. En lef zonder voorzichtigheid, doe je maar enkele keren, dat corrigeerd zichzelf.

Michiel

Tessel en ik hebben een nieuw paardje geleast. Ze heet Luna is 3 1/2 jaar oud en totaal onbeleerd. Hier kun je haar zien:

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=740

Ze is vriendelijk van karakter, komt als eerste naar het draad voor een knuffel. Volgens de fokker was haar zus ook zo, en lijkt aangeboren, want er is nooit iets met haar gedaan. Behalve de voetjes bekapt, en dat merkte ik vandaag, die kan ze gewoon niet geven, valt om als ze een voorvoet heft. Maar goed dat clickeren we wel gauw beter. Want die voeten hebben wel wat brokkels.

Nu Jur er nog is kunnen we samen oplopen dat is voor haar een steun natuurlijk. In het boek van Solinski Pferdegymnastik staat een logboek van de eerste trainings jaren, leuk om hier inspiratie uit te putten. En voor de rest, veel wandelen en wennen aan bos, land en stad.

Groet, Michiel

Geertje schreef op dinsdag 30 september 2008, 7:40:


Jur gaat naar Eddy Geertje, daar mag hij in de weide blijven lopen en wellicht kan hij fysiek ook nog opknappen, dat is afwachten en ter beoordeling van Eddy. De discussie daarover is een aantal toppic's terug te vinden bij het toppic Jur". De zoekmachine pakt Jur echter niet omdat het geen vier letters heeft, zoeken op Jurriën werkt ook.

Groet, Michiel