Sharon Nawijn schreef op vrijdag 26 september 2008, 16:05:


??? En als je paard ziek wordt en je de dierenarts moet betalen, hoe wil je dat dan doen? Ook pas over een maand betalen?

Sharon Nawijn schreef op vrijdag 26 september 2008, 17:16:


Ohhhh, wat een volwassen reactie, excuseer hoor! Waar koop je die paarden die nooit ziek worden?

Sharon Nawijn schreef op vrijdag 26 september 2008, 20:40:


Fijn dat je er veel aan gehad hebt.
En nu maar hopen dat je met je klein zaterdag baantje genoeg verdient om over een maand een bekapper te laten komen.

Indy haar schouder en knie zijn weer in orde, blijkt helaas dat ze aan dat been ook nog een fikse peesblessure heeft. Door de algehele zwelling was dat niet opgevallen. Aangezien ze een duidelijke pijnreactie bij de knie gaf, waren we van mening dat dit de hoofdoorzaak was.

Mijn lieve schat is erg kreupel en snapt er niets van dat we niet gaan wandelen. Ze staat constant bij het hek te pruttelen met een verwachtingsvolle blik in haar ogen. Ze lijdt soms zo aan zelfoverschatting......

Het enige wat momenteel overblijft is dagelijks hele kleine stukjes op het harde wandelen en insmeren met Tensolvet. Helaas hebben we ervaring genoeg met peesblessures.

Gisteravond kon ik haar nauwelijks houden, ze strompelde vol enthousiasme naast me en ze krulde zich helemaal op om toch maar naast mij te kunnen draven. Wat vreselijk zonde - we waren zover gekomen.

Nu maar geduld hebben en de peesblessure laten genezen.

Monique

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 30 september 2008, 13:54:


Ik ken het gevoel helaas sinds jaren.....

En inderdaad, ik heb geen keuze. Toen ik haar kocht was het voor mij duidelijk een aankoop voor het leven, hoe het ook zou lopen. Je denkt natuurlijk nooit dat het zo zal lopen, maar we hebben plezier, ondanks haar beperkingen. Over een week zal het wel weer wat beter gaan en kan ze wat gemakkelijker lopen, zo was het tenminste altijd. Ik hou me altijd voor ogen dat het nog erger kan, die rottige hoefzweren bijvoorbeeld waar ze jaren last van heeft gehad. Dat was verschrikkelijk, maar gelukkig achter de rug. Met de overblijvende handicappen kan zij goed omgaan, ik soms wat minder, ik vind het erg dat ze weer pijn heeft. Zolang zij er goed mee om kan gaan, is het goed en gaan we door.

Sinds kort ben ik weer begonnen met rijden, om niet alleen maar met Indy bezig te zijn. Ik heb iemand gevonden die les geeft op bitloze en hoefijzerloze paarden. Even een paar uurtjes geen Indy voelt prima moet ik zeggen, even heel iets anders. Ik was al bijna vergeten hoe een gezond paard loopt en aanvoelt.

Monique

stumperd schreef op dinsdag 30 september 2008, 14:49:


Dank je wel.

Moet alleen nog wat wennen aan die enorm grote paarden van 1.70 m. Wat een andere gangen vergeleken met de trippelpasjes van mijn quartertje. Ik kreeg mijn voet niet eens in de stijgbeugel, er moest een stoel bij.... Ook heb ik voor het eerst op een barefoot zadel gereden, wat een verschil met mijn stevig westernzadel, ik moest echt zoeken naar mijn evenwicht. De volgende dag had ik overal spierpijn. Tja, dat heb je als je een dagje ouder wordt.......

Het voelt inderdaad heel goed, ik ben geconcentreerd bezig en kom voldaan thuis. Ik heb geen haast met Indy, ze hoeft niet op een bepaald ogenblik weer te berijden zijn, e.d..

Monique

Wil schreef op dinsdag 30 september 2008, 22:36:


Wil,
Niks helpt, ik heb al vanalles geprobeerd.

Ik heb al menigmaal met de ouders gesproken - helpt niet. Ze voeden hun kinderen vrij op en zijn al lang blij als ze ergens anders rondhangen. En uitnodigen om te kijken wat de schade is?! Pfffff.... er wordt alleen maar gedramd dat ze erop willen, hoe slecht ze ook loop. Ze looooopt toch? Dus kun je erop.

Gewoon de heks uithangen, dat is het enige wat helpt.

Monique

amar schreef op woensdag 1 oktober 2008, 11:29:


Nekvel? En dan van mishandeling beschuldigd worden zeker.....
Wat is de jeugdbrigade?
Monique

Wil schreef op woensdag 1 oktober 2008, 15:15:


Wil,

Zo eenvoudig is het niet. Indy stond in een weiland aan de openbare weg, op het moment dat het gebeurde dus niet achter ons huis. Ik kan niemand verbieden op de openbare weg gek te doen, tussen weiland en weg zit maar een strookje van 1 meter. Jammer, maar zo is het nu eenmaal.

Ga ik hogerop, wel grote kans dat ik gelijk krijg. Ze mogen wettelijk met oud en nieuw zelfs geen vuurwerk binnen 30 meter van een stal afsteken, zien ze dat een paard gek doet, mogen ze officieel het risico niet eens nemen. Maar wie doet dat nu? Wie houdt daar nu rekening mee?

Ik zal dan mijn gelijk moeten halen via de rechter. En in dat hele traject heb ik absoluut geen trek. Ik moet er ook nog wonen. Het bevalt me hier verder goed, ik laat me door die paar rotkinderen niet verjagen.

Monique

stumperd schreef op woensdag 1 oktober 2008, 23:22:


Al geprobeerd! Helaas het probleem dat het geheugen de etterbakken in de steek laat. Het werkt een tijdje, dan begint alles van voren af aan.
Indy loopt trouwens stukken beter, haar been is nog wel wat gezwollen.

stumperd schreef op donderdag 2 oktober 2008, 11:41:


Heb een verstopt schrikdraadje wat al een aantal keren erg effectief is gebleken.
Monique

stumperd schreef op donderdag 2 oktober 2008, 13:07:


Ach, zal je de andere gemenigheid ook maar vertellen. Een aantal kinderen gingen keer op keer op het hek klimmen en dan op en neer springen of erop zitten. Ons hek kan daar wel een tijdje tegen, maar niet iedere dag. Ik heb str....t op het hek gesmeerd. Gevolg: vieze stinkende handjes en achterwerken. Feest als je kinderen thuiskomen en gelijk op de bank klimmen, aan de tv zitten, aan de koelkast, enz.
Monique

Michiel schreef op donderdag 2 oktober 2008, 13:17:


Wat zou jij doen als je elke keer maar weer als je met je nieuwe paard iets wilt doen, kinderen op sleeptouw hebt die van alles en nog wat uitspoken. Die meefietsen, na 5 km bleren dat ze niet meer kunnen en naar huis gebracht willen worden. Een ander kind trapt steeds z'n broertje van de fiets af de sloot in. Het maar toestaan? Dan ben je alleen nog maar bezig met kinderen rondjes te lopen op de rug van je paard. En dan komen ze als kroning ook langs als het hun uitkomt, vooral graag als je er niet bent.

Ik heb het gewoon gehad Michiel en ik hou het bij het draadje en de str....t. Vooral het laatste is erg effectief gebleken, tref je indirect ook de ouders mee, die er dan wel voor gaan zorgen dat zoon/dochterlief bij ons wegblijft.

Er is maar een meisje bij ons in de straat die begrijpt dat wij niet de hele dag kinderen over de vloer willen en dat je niet met een paard om kan gaan alsof het speelgoed is. Zij is 12 en komt af en toe vragen of ze Indy mag borstelen. Haar breng ik stukje bij beetje bij waarom Indy geen hoefijzers heeft, waarom een paard niet in een stal opgesloten moet worden, waarom geen bit, e.d.. Zij neemt alles dankbaar op en heeft al enkele keren een aanvaring gehad met dressuurmiepjes op de manege waar zij rijdt. Ze gaat echter gewoon door en vindt alles erg interessant. Ik heb haar ook geleerd hoe je een hoef op moet tillen en uit moet krabben, dat mocht op de manege niet, want dat was te gevaarlijk.

Ik vind kinderbezoek leuk, maar dan wel normaal bezoek en niet gestoord. Het zoontje van een kennis van ons heeft een poesje verzopen omdat hij wilde zien hoe een poesje doodgaat. Prachtig he? Die hoef ik dus niet op m'n erf. Reactie van de ouders: Ach, waarom heb je dat nou gedaan en een aai over de bol.
Monique

Monique Meijer schreef op donderdag 2 oktober 2008, 13:46:


Laten we dit onderwerp nu maar zitten, ik denk niet dat de rest op een onzinnige discussie zit te wachten. Er zijn interessantere dingen.

Sorry Michiel, maar ik zit niet op jouw advies te wachten. Mijn achting voor jou heeft een behoorlijke knauw gekregen na de uitspraak over Jur dat hij maar na de slacht moest omdat je immers beslist wilde rijden. Ik ben erg blij dat je ervoor gekozen hebt Jur naar Eddy te laten gaan, maar zo zacht en enorm tolerant zoals je altijd op dit forum schrijft en dan de keiharde uitspraak over Jur, dat viel me zwaar van je tegen.
Monique