Merel Stoffers schreef op zaterdag 13 juni 2009, 10:54:


Het grootste probleem is de afstand. En dan dat uur! Volgens mij verwachten ze heel weinig volk want als er veel volk op af komt dan wordt het nachtdressuur
Wat ik zelf ook storend vind aan wedstrijden is dat wachten, paardjes uren op de van laten staan is geen probleem zeker
Waarom kan je geen proef rijden en meteen naar huis gaan erna? De resultaten kunnen opgestuurd worden. Maar nee, je moet wachten tot de prijsuitreiking en dat kan lang duren als er veel inschrijvingen zijn. Alle paarden moeten dan opnieuw opgezadeld worden en enkelen mogen dan nog een ereronde rijden. In mijn ogen ni nuttig, de meeste paarden worden dan zo opgehitst als iets, lekker veel show verkopen hè.
Jaren geleden heb ik eens aan een officiële dressuurwedstrijd meegedaan omdat het op de manege te doen was waar ik stond. Ik had den Black nog ni lang en hij ging meer met mij lopen dan wat anders. Maar 't was gewoon voor de fun, we zouden wel zien. Mijn toen nog E4-proefje (is volgens mij al lang verdwenen) heeft ni lang geduurd: binnenkomen in stap bij A, groeten bij X, terug in stap en bij C op de rechterhand, aandraven en lichtrijden bij B en verder ben ik ni geraakt, Black sprong over de omheining en was weer ribbedebie me mij
Bij de prijsuitreiking, wat lang duurde omdat er veel inschrijvingen waren, ging ik gewoon te voet erbij staan, ik ging den Black echt ni opnieuw opzadelen en hem terug in die stressige situatie sturen voor niks. Ik kreeg begot naar mijn voeten en dat terwijl ik gediskwalificeerd was en ik ni meer laatst kon zijn dan dat ik al was. Rare principes zenne

Als het nu ni zo ver was, zou ik het mss wel geprobeerd hebben. Geen idee of het er goed uit zou zien door vnl mijn eigen stress maar hey, als ge het ni probeert, weet ge het ni hè.
Voor diegenen waarvoor het ni te ver is, zou ik zeggen: doen. Het is een ervaring rijker, een training voor jou en je paard en volgens mij gaan der ni te grote wachttijden zijn

Isabel van der Made schreef op maandag 15 juni 2009, 2:42:


Isabel, op basis van een foto kan je echt geen definitieve mening vormen. Het kan je een indruk geven, meer niet. Voor mij het grootste bewijs dat Eddy niet hard is, is dat hij met Soraya reed. Waarom? Ik zweer op mijn communiezieltje dat als dit wel zo is, zij de rodeo van haar leven zou geven. Ze pikt dat echt niet!!

De reden waarom ik reageer, is omdat ik eentje ben die terug problemen had na een goede week op de Poedertoren. Ik ben effe diep aan't nadenken maar ik kan ni meer met zekerheid zeggen of Eddy in die week op Soraya gezeten heeft, mss 1 keer in het begin? Het is ni mijn bedoeling dat enkel mijn paard getraind wordt, het is een proces dat zowel ik als mijn paard moet doorlopen.
Op de PT ging alles prima ja, thuis eerst ook maar na een paar weken kwam het staken als ik wou vertrekken om te gaan wandelen en tijdens het wandelen zelf, daarna terug bokmomenten in de piste en heb ik zand gegeten
Op de PT heb ik les gehad van Eddy, ben ik gaan wandelen in het bos met Eddy erbij maar ben ik evengoed alleen op trot geweest. Zelfs de eerste keer gescheiden van een paardje en alleen verder gegaan. Voor mij een vruchtbaar weekje, onder begeleiding van Eddy maar eigenlijk heb ik het zelf gedaan en ik zou ni anders willen.
Waarom kreeg ze het ineens thuis? Geen idee, ze kan haar loeten uitspelen tov mij want ze weet wat effect dat dat geeft, het zal wel begonnen zijn met iets kleins en zijn uitgemond tot iets groters Het blijft een paardje dat onvoorspelbaar uit de hoek kan komen maar het is een schat van een beest!
Dit is een proces dat IK door moest (en regelmatig nog door moet), IK moest mij erover zetten en doorbijten want het is ni zo dat iemand anders het kan, dat het bij mij ook gaat. Dus er was niks angst door Eddy ingepompt, die met de grootste angst was ik en ni voor Eddy hè

Isabel van der Made schreef op maandag 15 juni 2009, 12:44:


Ik heb de foto's gezien, der zijn der nog waar ook commentaar op gekomen was in den tijd maar het blijven momentopnames. Het totaalbeeld ontbreekt en daarom kan je geen definitieve mening vormen enkel op basis daarvan. Filmpjes zijn iets beter maar het beste is om het in het echt te zien, vanaf dan kan je pas echt een mening vormen.

trea hoex schreef op dinsdag 16 juni 2009, 18:57:


Hoe lui kan een mens zijn!
Geen haar op m'n hoofd dat eraan denkt om zoiets na te doen, veel te gevaarlijk, je weet nooit wat er kan gebeuren en ik wil het ni op m'n kerfstok hebben dat ik per ongeluk mijn paard of hond aanrijd met de auto.

Nobody heeft sinds zijn harde bloeding geen last meer gehad van zijn gezwel, alle chance.
Vandaag was het zover, ik ging met Nobody naar de kliniek De Brem. Toen ik de afspraak maakte, vroeg ik of ze soms wilden of ik foto's doormailde maar dat hoefde niet, ze zouden het wel zien als ik kwam. Daar aangekomen kwam Kamiel Warnants me tegemoet. Dat was voor die gezwelletjes, wratjes weg te laten halen? Euhm, als ik ooit zoiets op mijne voet heb staan, heb ik een extra schoen nodig

Hem uitgeladen en dan kon hij al een deel van het gezwel zien, zijn gezicht sprak boekdelen. Hij sedeerde Nobody zodat hij alles zou laten hangen en Kamiel het kon onderzoeken. Na de hmm's en goh's zakte de moed me in mijn schoenen. Zoiets had hij nog nooit gezien! MAAR het kon verwijderd worden en onder plaatselijke verdoving!! Verdorie, ik heb me moeten inhouden om geen vreugdedansje te doen
Hij legde me uit wat er zou gebeuren. Hij zou nadat het gezwel verwijderd was het afbinden met een rekker, dat deel huid zou afsterven maar er zitten erg veel bloedvaatjes op die plek en dat zou het gemakkelijkste zijn. Ook vroeg hij me of ik bezwaar had dat er foto's gemaakt werden, ik denk dat die daar wel de ronde gaan doen.
't Was geen probleem dat ik erbij bleef hoewel ik iets van verbazing merkte in zijn stem, zouden de meesten echt hun paarden gewoon droppen? Als het ni zou gemogen hebben, zou ik daar nog gewacht hebben, logisch ni?
Ok, nog wat extra pijnstillers en een plaatselijke verdoving en het kon beginnen. Eerst deed hij een plastieken handschoen rond het gezwel, ik kon er ni aan doen maar ik moest meteen denken aan een koe, mijn paard had een uier
Dan zette hij een klem tussen de huid en het gezwel en sneed het gezwel eraf, de wonde was eigenlijk helemaal ni groot in vergelijking met zijn aanhangsel. Hij bekeek het even en zei dat hij het toch ging proberen om het te hechten. Verschillende draadjes later ging hij eens zien wat voor effect het gaf en hij haalde de klem eraf. Ik kreeg begot bekan een flauwte, zoveel bloed dat eruit SPOOT, ik kreeg al lichte paniekaanvallen maar hij en zijn assistente bleven kalm, tja zij zullen wel weten wat te doen dacht ik.
Na het stelpen, naaien, stelpen, naaien, ... stopte het eindelijk met bloeden. Der ging nog door me heen hoeveel bloed een paard kan verliezen? Het leken liters maar 't zal wel minder zijn geweest
Al bij al heeft de operatie een klein uur geduurd, het gezwel zelf verwijderen was maar enkele seconden, het naaien heeft de meeste tijd in beslag genomen.
Hij heeft nu terug een mooi piemeltje!!

Hij moest zijn spel terug in zijn koker steken omdat deze anders te hard zou zwellen, maar dat deed hij natuurlijk niet omdat hij nog steeds tussen de roze olifanten vloog (tussendoor heeft hij nog extra bijgekregen omdat het wat begon uit te werken). Kamiel heeft zijn spel der dan ingestoken en er een klem opgezet (auch!!) zodat hij er niet zou uitfloepen maar hij kon wel plassen. Deze zou snel verwijderd worden, het deed Nobody ook echt niks dat het er werd opgezet, hij zat nog in een volledige andere wereld.

Hij moet daar nog 2 à 3 dagen blijven ter observatie. Hem naar de stal brengen was ook ni simpel: Waar moette kik nu naartoe, kzijn zo high als ne grasparkiet maar allé da't moet zal ik stapje voor stapje m'n best doen...
Oké, triestig in da stalleke zenne en nog vastgebonden ook omdat hij nog ni mocht eten maar 't moet nu effe en de stallen zijn best ruim.

Een stuk van het gezwel is naar het labo om het te onderzoeken. Kamiel dacht dat het een sarcoïde is omdat als het kwaadaardig zou zijn, de aanhechting veel heviger zou zijn. Vlak voor de operatie liet hij me een aantal heel kleine bobbeltjes zien aan de andere kant van zijn penis. Nog niet de moeite om te verwijderen maar wel om rekening mee te houden.

Ik ben echt te spreken over De Brem. Het was ni erg dat ik iets later was ('t laden hè, ik heb wel effe gebeld), ik kreeg uitleg voor, tijdens en na de operatie, vriendelijke en bekwame mensen.
Als ik dit allemaal geweten had, zou dit al veel vroeger zijn gebeurd maar ik neem niemand iets kwalijk, ik ben ook nog niemand tegengekomen die dit al gezien heeft.
Morgen gaan we onze patiënt terug een bezoekje brengen. Ik kan ni wachten tot hij terug thuis is, op naar de volgende jaren zonder alien-ding!

Isabel van der Made schreef op dinsdag 16 juni 2009, 21:08:

van lennep schreef op dinsdag 16 juni 2009, 23:33:


Thanx!
Van mijn hoofdvakken ben ik der door, die punten weet ik al min of meer. De rest is afwachten tot volgende vrijdag.
We hebben je trouwens geroepen op de chat