Hoi Ilona,

Als je dan toch bezig gaat, haal dan info@akili ook even weg, want daar
krijg ik nu foutmeldingen van binnen dus die schijnt het ook niet te doen.

Harriët*

********************************************
lijstje met 'mail verzenden naar' halen. Harriet, dat je die melding ziet
komt doordat als je op de knop 'verzenden' drukt in je mailprogramma, je
mail wordt dan naar het forum EN naar iedereen die mail ontvangt gestuurd...
Goed dat je de melding maakt dat diegene haar mailadres blijkbaar niet meer
werkt, die moet er dan uit.

Ja, wij kijken ook eerst waar de wind vandaan komt voor we ook maar een
borstel over onze paarden halen
Vooral bij zo'n bles blijf ik me verbazen over de hoeveelheid haar die daar
uit kan komen, volgens mij zouden ze allang een kaal voorhoofd moeten
hebben!
En Joseph heeft helemaal een lange dikke berenvacht door de hele winter
buiten. Hoewel, met al die kale plekken van het schuren ziet hij er wel heel
mottig uit. Meer zo'n tweedehands berenvacht zoals je wel eens in een
"antiek" winkeltje ziet

In huis valt het wel mee met het haar. Paardenhaar dan, honden en kattenhaar
is weer iets heel anders. Maar mijn trui zit wel helemaal vol haar elke keer
als ik bij de paarden geweest ben! En dat prikt en kriebelt zo!!!!!

Harriët

********************************************************

pony te koop is tijdens een wandeling of rit?

*********************************************************************

** Wij dus. Met Joseph! Als we aan het rijden zijn, of onderweg met de wagen
wordt ons regelmatig gevraagd of hij ook te koop is. En nog veel vaker wat
voor ras het is, hoe we er aan komen en sinds we bij Ememn wonen, of het de
Shire van de dierentuin is (die pas overleden is trouwens). Soms voel ik me
net een voorlichtingsbrochure te paard

Maar het is ook al eens voorgekomen dat we bij de stal kwamen en de boer
(eigenaar) ons een papiertje overhandigde met een telefoonnummer van iemand
die ons paard wilde kopen. Of we even wilden bellen!
De mooiste keer vind ik zelf nog steeds op vakantie in Overijssel. We waren
met z'n drieën aan het rondrijden (ik op Joseph, man en dochter op de fiets
met de honden) en stopten bij een restaurant om wat te drinken. Omdat Joseph
veel te groot was voor het fietsenrek bonden we hem aan een boom naast de
weg en naast het terras. Even later kwam er een witte bestelauto voorbij,
keerde verderop en reed weer langs, keerde nog eens en reed nog een keer
langs! Wij grapjes maken over iemand die niet wist welke kant hij opwilde.
Toen kwam die auto (vanaf de andere kant) weer aan en parkeerde naast het
terras. Een man stapte uit en vroeg of dat ons paard was.
Het bleek dat wij daarvoor langs zijn huis waren gereden en hij vond het
zo'n mooi paard dat hij in de auto was gesprongen en ons was achterna
gereden. Zelf mende hij, maar zijn kleindochter zocht een rijpaard, ons
paard leek hem de ideale combinatie. Prachtig voor de wagen en prachtig
onder het zadel. Wat we er dus voor moesten hebben!?!
Mooi niet! Van Joseph blijven ze af!!!
Wel hebben we hem het adres gegeven van de stal waar we onze shire gekocht
hadden.
Een half uurtje later reden we weer verder toen we opeens een auto achter
ons hoorden. Een witte bestelwagen. Weer die man! Hij had het er thuis met z
ijn vrouw over gehad en die wilde niet geloven hoe mooi Joseph was, dus had
hij haar in de auto gezet en was ons gaan zoeken. Of ze even ons paard mocht
bekijken )
Zij was het gelukkig helemaal met haar man eens, Joseph was een heel mooi
paard!
Maar dat wisten wij al lang ))

Harriët*

Raar, want ik dacht dat de meesten toch wel een shetlander zouden herkennen.

** Op een andere vakantie waarbij we Joseph meegesleept hadden reden we door
de Achterhoek. Onderweg zien we 2 jochies van een jaar of 10 langs de kant
van de weg zitten. De één oogde als een boerenzoontje, de ander veel
stadser.
Toen ik langs reed op die grote Shire van me viel de mond van het stadsjoch
open. Verbijsterd vroeg hij wat dàt nou voor een paard was. Voor ik kon
antwoorden had het boerenzoontje al geantwoord. Met een stem en gezicht
passend bij zijn authoriteit op paardengebied: "Dat zie je toch zó??? Dat is
duidelijk een Shetlander, die hebben altijd zo veel haar!!!"
We hebben hem maar niet verbeterd en zijn stiekum grijnzend verder gereden
)))


** Eerlijk gezegd ben ik ook nog niet echt aan het idee van hoefschoenen
gewend. Heb het alleen nog maar op foto's gezien. Het zijn net paarden met
pantoffeltjes! Wel lief

het bos

** Wij hebben intussen dus standaard een blocnote en pen in de wagen liggen!
(en water, voer, snoep, kaarten etc.)

Groetjes,
Harriët*

aan mijn tempo aanpassen? het is toch niet dat dit ongemakkelijk is voor
haar!!?

** Hoi Melanie,

** Zelf heb ik ook een groot paard, een Shire, en ik dacht in het begin
precies hetzelfde als jij. Nu, ik kan je vertellen dat ook grote paarden
heel goed kleine, trage pasjes kunnen maken (als ze geen zin in werken
hebben bijvoorbeeld) en dat heel lang vol kunnen houden, dus ik kan me niet
voorstellen dat dit echt ongemakkelijk zou kunnen zijn.

loop ik dus bijna achter haar schouder), en als ik haar inhoud nog voor ze
mij echt voorbijloopt, dan moet ik echt die druk vasthouden, omdat als ik
haar losser laat, ze toch terug sneller gaat. en als zij echt sneller wilt,
dan kan ik bijna aan haar halster gaan 'hangen' dan loopt ze toch nog door.

** Even een aanvulling op wat hier al gezegd is.'
Ik Parelli zelf (nog) niet maar heb in de afgelopen jaren meer al doende
geleerd van diverse nh boeken.
In het begin had ik hetzelfde probleem. Joseph liep altijd harder dan ik als
we wandelden en liep me in het begin ook gewoon omver!
Het is me wel eens gebeurd dat ik met een lange lijn in een (net aangelegde
heel mulle) bak stond en Joseph mij zo voorbij wandelde. Ook toen de lijn
strak kwam te staan liep hij rustig door. Toen ik me schrap zette om hem te
stoppen werd ik dus vrolijk als een soort waterskieër achter hem aan door
het zand gesleept. Pas een halve bak verder keek hij verbaasd om met zo'n
gezicht van: "o, was jij er ook nog?'
Sindsdien probeer ik bij elke oefening eerst zijn attentie te krijgen,
anders kan ik het wel vergeten.
Ik denk dus dat het heel belangrijk is dat je vooral zorgt dat jouw paard
notie van je neemt, anders sta je daar eigenlijk voor jan met de korte
achternaam.

ineens omdraai en in de andere richting loop,dan draaide zij een rondje en
liep ze mij weer voorbij, maar veel effect op haar snelheid had dit niet
(mss is dit omdat ik dit nog maar pas deed?)

** Waarschijnlijk scheelt het dat je het nog maar pas deed. Bij Joseph deed
ik het altijd zó: Ik wilde dat hij op minstens een meter of 2 achter me
liep, ook vanwege die grote voeten van hem die ik niet op de mijne wilde
hebben. Zodra hij te dicht bij mij kwam (dus niet wachten tot hij voorbij
is, want dan ben je te laat) keerde ik acuut 180 graden om en liep ik de
andere kant op, met het touw slap zodat hij ruimte had om te keren. En dat
telkens weer.
Zodra hij ook maar enigzins op de goede afstand bleef draaide ik me om en
liet ik hem stoppen (in het begin ook met heel grote gebaren, om te
voorkomen dat hij over me heen walste maar dat kon ik snel afbouwen) en
beloonde ik hem. De eerste keer hoefde hij het maar 1x goed te doen, daarna
2x enz. Maar nooit langer dan 10 minuten per keer. Daarna kreeg hij alijd
minstens een kwartiertje vrij (ging ik een karweitje doen).
Dit herhaalde ik een paar keer per dag en binnen een paar dagen liep hij
keurig en oplettend achter me aan, op de juiste afstand.
Het klinkt misschien gek, maar die pauzes zijn voor mijn gevoel net zo
belangrijk als de oefening zelf. Ik heb vaak het idee dat paarden voor
nieuwe dingen soms even verwerkingstijd nodig hebben. Je kunt de ene dag een
oefening met ze doen die steeds maar fout gaat, ze er een nachtje over laten
slapen (en denken dus blijkbaar) en de volgende ochtend doen ze dezelfde
oefening opeens perfect!
Zo werkt het ook met pauzes, dan geef je je paard de kans om nog even voor
zichzelf na te gaan wat er nu eigenlijk gebeurde en wat de bedoeling zou
kunnen zijn, zodat hij er bij de volgende poging beter op voorbereid is.
Als je aan één stuk door oefent mis je dat gedeelte en verveel je
waarschijnlijk alleen je paard met iets wat hij niet snapt en hem dus alleen
onzekerder maakt.

Harriët*

** Je kunt het zelf soms ook ruiken, dan komt er zo'n heel zwakke ozongeur
vanaf. Voor een gevoelige paardenneus waarschijnlijk een dikke ozonwalm
Bij sommige weersomstandigheden ruik je het zelf veel beter dan anders. Maar
ik weet niet meer welke, het was me wel eens opgevallen. Zal er toch eens op
gaan letten.

Maar je neemt ze dus echt niet in de maling! Ook bij een niet tikkende draad
weten ze precies of er stroom op staat.

Harriët*
die hopelijk dit weekend eindelijk een (tijdelijk golfplaten) dak op haar
stal krijgt, de rubber matten liggen er al!

voet enzovoorts.

** En doe het dan in het begin ook ècht niet meer! Ook niet als het
makkelijk lijkt te gaan, anders kun je de volgende dag niet meer uit je bed
komen omdat je je benen niet meer gestrekt krijgt

Harriët*
die nog wel eens te enthousiast wil worden

Gefeliciteerd!
Ik heb net mijn level 1 pakket binnen en hoop dit weekend te kunnen
beginnen.
Succes met level 2.

Harriët*

met die grote kanjer van je?

Dank je! Inderdaad, met die grote kanjer van me. Ik hoop dat het een beetje
gaat lukken want ik heb wel eens het idee dat de oefeningen bedacht zijn met
een kleiner formaat paard in het achterhoofd
En we willen het programma ook gebruiken om opnieuw te starten met onze
Tinker. Die kochten we 2 jaar geleden en ze zou bereden zijn. In de
tussentijd hebben we door verhuizing en verbouwing heel weinig met de
paarden gedaan maar als ik nu haar reakties zie wanneer mijn dochter rijdt,
was ze waarschijnlijk weinig meer dan zadelmak toen we haar kochten. Jammer
genoeg hadden we dat eigenlijk pas te laat door waardoor ze nogal geneigd is
er bij het rijden met het hoofd omhoog er vandoor te gaan. Zo te zien meer
angst en onbegrip dan onwil.
Dus met haar willen we heel rustig van voren af aan weer beginnen.

Maar we beginnen met mijn grote knollie, dan kan hij zometeen het goede
voorbeeld geven

Groetjes,
Harriët*

Precies om de eerder genoemde redenen zijn wij nu ook overgestapt naar
Parelli. We waren al een jaar of 5 bezig met Voest en Hempfling, min of meer
gemixed. Maar voor mijn gevoel zitten we een beetje vast. Dan is Parelli wel
lekker makkelijk. Er wordt je verteld wat je moet doen en hoe je het moet
doen en er is altijd een volgende stap die je niet zelf hoeft te verzinnen.
Misschien lui-igheid onzerzijds, maar wij vinden dat wel prettig. Het geeft
wat begeleiding die we bij de andere systemen missen.
Het level 1 pakket heb ik sinds enkele dagen thuis liggen. Ik ben er nog
niet echt mee begonnen omdat ik het erg druk had, maar toen ik het doorkeek
zag ik heel veel dingen die we met Joseph al gedaan hebben.
Voor Isleen, onze Tinker, is het waarschijnlijk een mooi startpunt. We
hadden haar gekocht als zijnde goed ingereden, maar achteraf bleek ze dat
absoluut niet te zijn. Met haar willen we dus rustig overnieuw starten en
daarbij geven die Parelli boekjes ook een hoop houvast.

Niet dat we nu de boeken en video's van Voest en Hempfling wegdoen, daar
zullen we zeker ook nog regelmatig mee werken. Maar voorlopig komt de nadruk
bij ons op het Parelli systeem te liggen.

Harriët*