Gisteren was ik de manen van Lily aan het invlechten, voel ik haar ineens even verschieten, om daarna haar hoofd tegen haar been te wrijven. Steekvlieg? Zal wel. Ik verder vlechten, Lily begon met haar hoofd te slaan en steeds weer haar hoofd tegen haar been te wrijven. Heb even gekeken en zag dat haar onderste ooglid wat gezwollen was. Een muggesteek, dacht ik en heb het oog gekoeld. Lily had er geen last van, heb haar dan ook weer lekker bij Kim op het weiland gezet. Ze ging met Kim kriebelen en grazen. Anderhalf uur later schrok ik me te pletter. Haar oogleden hadden een enorme omvang gekregen, er liep etter uit haar oog, de linkerkant van haar gezicht was nat van vocht. En als kroning hing haar linker oor slap, ze kon hem niet meer rechtop zetten en hield haar hoofd vreemd schuin.

Ik heb gelijk mijn dierenarts gebeld. Hij was er binnen een kwartier en constateerde dat een of ander insect haar gestoken had en een zenuw getroffen had, waardoor haar oor tijdelijk verlamd was.

Lily heeft ontstekingsremmers gekregen via de mond en een oogzalf. Vanmorgen stond haar oor gelukkig weer rechtop en haar oog was een beetje open en niet meer zo erg gezwollen. Vanmorgen heb ik de zalf nog een keer in haar oog gedaan, vanavond moet het nog een keer en nog een keer ontstekingsremmers. Dan moet het leed geleden zijn.

Een paar dagen geleden was ik de klos, linker oog helemaal dicht wegens muggesteek. Bah.... rotbeesten die stekers....

Monique

Martina schreef op maandag 3 augustus 2009, 11:26:


Voor een wespensteek reageerde ze eigenlijk niet heftig genoeg (of mevrouw is zo`n harde tante...?). Gezien die ontzettend hevige reactie was mijn dierenarts bang voor blijvende schade aan het oog, hij heeft zelden zo`n dik opgezwollen oog gezien. Het lijkt er echter op dat alles in orde is, we waren er op tijd bij. Ik had nog een foto van die enorme zwelling willen maken, maar het regende erg hard en ik mocht van vriendlief het fototoestel absoluut niet mee naar buiten nemen, zelfs niet onder een parapluu.

Zucht.... kerels en hun heiligdommen....

Monique

Lily en Kim zijn nu voor de tweede keer bij ons ontwormd. Kim stond tot mijn verbazing te popelen om de wormkuur op te eten en nam de spuit al in haar mond voordat de dop eraf was.....en ik me zorgen maken hoe dat naar binnen te krijgen. De boer waar we haar vandaan hebben sprong altijd in de kudde, greep er een pony uit, nam de pony in de houdgreep en propte de boel met grof geweld naar binnen. Maar nee, bij ons geen enkel probleem. Kim even achter een draadje gezet met wat hooi; ze stond verlekkerd naar de wormkuur bestemd voor Lily te kijken, dus liever even uit de buurt blijven.

Lily stond ondertussen te kijken naar onze verrichtingen, besloot daar niet aan mee te willen doen en vertrok op haar dooie gemak naar het weiland, de kont in mijn richting gekeerd. Ik heb weer haar naar voren gehaald en na enkele minuten nam ze ook de wormkuur, zonder veel problemen. En dat terwijl zij voordat ze bij ons kwam slechts een keer ontwormd is met de nodige stress. Soms maak je je zorgen om niets. :)

De volgende dag echter, vond ik overal hopen mest van Lily met enorm veel dode wormen erin, in de mest van Kim gelukkig niets.

Voor de liefhebbers: ik heb er foto's van gemaakt. Iemand geinteresseerd? Niet voor mensen met een zwakke maag... :)

Omdat gisteren mijn dierenarts toch langskwam ivm Lily haar fraaie oog en hangoor heb ik hem de foto's laten zien. Over 1,5 week moet ik beide dames nog een keer ontwormen en dan volgt nog een mestonderzoek. Hopelijk is het dan onder controle.

Groeten,
Monique

Ik heb thuis twee westernzadels waarvan een wonder boven wonder goed op Lily past. Zolang het zadel past, prima, maar Lily begint langzamerhand spieren op te bouwen en wat breder te worden. We rijden nog niet vaak, omdat ze immers nog maar vier is en gaan voornamelijk wandelen.

Ik denk er over te zijner tijd een equiflexzadel aan te schaffen. Boomloos heb ik al eens geprobeerd, zat ook wel lekker, maar niet zo mijn ding. Heeft iemand ervaring met equiflexzadels?

Groeten,
Monique

Wendy de Meij schreef op maandag 10 augustus 2009, 22:28:


Fijn dat je paard zo goed kan ontspannen onder een Parellizadel, maar ik persoonlijk vindt de prijzen van Parellizadels schrikbarend hoog.....

Ik zat zelf aan zoiets te denken, een equiflex van continental:
http://www.continental-online.de/catalog/product_info.php?cPath=1_174&products_id=10294

Groeten,
Monique

Wil schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 12:45:


Bedankt voor jullie tips!

Groeten,
Monique

Wendy de Meij schreef op woensdag 12 augustus 2009, 13:11:


......tot dusver past het oude zadel nog goed, het is toch pas ergens volgend jaar aan de orde. Lily moet nog heel wat bijgroeien, het lijkt me niet verstandig nu al een nieuwe zadel te kopen. :)

Groeten,
Monique

Lily is nu bijna 4 maand bij ons, het voelt alsof ze er altijd al geweest is. Kim net zo.

Toen Lily bij ons kwam was ze ontzetted hard in de mond, liet zich alleen door ruw aan de teugels te rukken sturen, voltes groter maken alleen door hoofd naar buiten te rukken. Ze had een enorme onderhals en liep hektisch als een eend met haar neus in de lucht en doorgedrukte rug; wel stapte ze heel ver onder, een heel vreemd gezicht...

Longeren en rijden maakt een ontzettend klein deel uit van wat ik "werken" noem, het bestaat voornamelijk uit vertrouwen geven, wennen aan bezems e.d. waar ze zeer waarschijnlijk vaak mee geslagen is, voetjes geven, wandelen, borstelen, ogen en neus schoonmaken, beleefdheid in de omgang, proberen uit te vinden wat we aan elkaar hebben en wat de ander bedoeld ZONDER bang te zijn als je het niet begrijpt gestraft te worden en gewoon elkaar gezelschap houden. Longeren doe ik momenteel twee keer per week (vaak maar 10 minuten of hooguit 15 minuten), ik stap er een keer per week op voor een kort ritje, wandelen en oefeningentjes in de bak doen we bijna elke dag. Leren hoe het werkt als je samen ergens door moet, niet proppen of drukken, maar WACHTEN als het krap wordt, IK los het wel op. Lily doet heel erg haar best en probeert alles wat ik haar vraag te begrijpen. Soms lukt het niet omdat ze toch terugvalt op hoe ze altijd reageerde, maar uit die situatie heb ik haar altijd nog kunnen halen. Als ik naar Lily kijk, hoe ze veranderd is, haar houding met longeren / rijden, denk ik dat ik aardig op weg ben, al hebben we nog een lange weg te gaan.

Ik heb nu al een paar keer om de oren gekregen dat ik het helemaal fout doe. Ik moet haar longeren met bijzetteugels, aan een longeerlijn en haar tempo moet omhoog. Nu volgde ik de (voor mij) logische gedachtengang dat een paard wat met veel geweld/druk hektisch gereden is en overal doorheen loopt met haar enorm sterk ontwikkelde onderhals allereerst moet ontspannen. Alles zoveel mogelijk weg dus wat stress veroorzaakt. Lily is nu in staat alleen met halster in een rustig tempo te draven, waarbij ze ver ondertreedt en haar hoofd op een ontspannen manier houdt. Na enkele ronden draf komt haar hoofd vanzelf iets hoger, haar hals is licht gebogen en haar neus iets voor de loodlijn. Ik krijg nu regelmatig te horen dat ze hiermee haar rug stuk loopt en dat ik haar met bijzetteugels "de weg naar beneden, naar aanleuning moet tonen". Zelf zitten dat soort figuren op driejarigen die elke dag gereden worden en waarop ze ook nog dressuur- of springles krijgen.

Nu pak ik het heel anders aan, zodra Lily toevallig de juiste houding vanzelf laat zien, prijs ik haar de hemel in en ik stop waarna ik haar lekker ga borstelen of een stukje met haar wandelen. Eerst snapte ze er niets van, nu zie je haar hersenen gewoon malen om erachter te komen wat ze goed gedaan heeft. Door dit simpele belonen is ze met sprongen vooruit gegaan. Ik merk nu van week tot week tijdens de stukjes dat ik met haar rijd, dat de rug steeds meer swingt en dat de bewegingen lichter worden. Haar hoofd blijft beneden en ze loopt rechtuit, zwalkt niet meer van links naar rechts. De onderhals is grotendeels verdwenen, de hals is al iets anders gespierd.

Om een lang verhaal kort te maken: hoe hebben jullie aan de houding van jullie paardjes gewerkt ZONDER allerlei toeters en bellen?

Groeten,
Monique

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 15 augustus 2009, 0:27:


....dat slaan we nog maar even over....
Baasje erachter lopen is nog niet lollig, Lily werd altijd met een quad opgedreven, ze gaat momenteel nog op de loop. Zodra ze zover is zullen we het eens proberen!

Groeten,
Monique

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 15 augustus 2009, 15:22:


Overstappen van de achterbenen doen we al, ook het eerste begin van zijwaarts is er. Haar linker kant is buigzamer dan de rechterkant, maar ze geeft aan dat ze weet wat ik bedoel en probeert het.

Groeten,
Monique

eddy DRUPPEL schreef op zondag 16 augustus 2009, 12:15: