Liesje_Olli schreef op donderdag 13 augustus 2009, 17:00:


Dank jullie wel. Eerlijk? Achteraf gezien heeft het weinig om het lijf gehad. Ik heb ze geprobeerd op hun gemak te stellen door niets van ze te vragen, in alle omstandigheden rustig te blijven, héél véél aandacht in de zin van er zijn (ik heb ze zelf laten komen als ze aangehaald wilden worden) en ze gewoon goed te eten gegeven. Ingenioso is een ontzettend zachtaardig paard; heeft inmiddels "blind" vertrouwen in mij en gedraagt zich echt als een gezond paard. Hij loopt te rennen door de weide alsof het een jong veulentje is, echt dartelen. Mensen staan wel eens te kijken en als ik ze dan zeg dat hij blind is, valt hun mond open van verbazing. Nolasco is een jonge hond, helemaal niets gewend en vindt alles interessant. Ik heb bij hem het gevoel dat hij meer "schade" heeft opgelopen dan zijn vader. Hij heeft fysiek en mentaal een achterstand op leeftijdgenoten. Maar ach, hij is nog maar 3 dus we hebben nergens haast mee.
Ergens in mijn achterhoofd heb ik het idee dat ze ooit met zijn allen als kudde kunnen lopen. Ze staan ook met z'n allen op een kluitje te "slapen", ieder op hun eigen helft, maar wel bij elkaar. Jeen heeft het meeste moeite met die twee gehad, voornamelijk Ingenioso. Maar de laatste tijd is het veel neusruiken tussen die twee, zonder gebrul of zonder slaan met de voorbenen ... Ach wie weet en anders houden we het zo!