Cindy Helms schreef op donderdag 22 oktober 2009, 20:37:


Nee hoor... heb het toch echt over het type wat nog niet ontploft al had je het graag...
Type... ik-ga-me-nie-moe-maken-voor-de-dolle-op-mijn-rug

marianne laenen schreef op donderdag 22 oktober 2009, 19:54:


klopt.. ik zie deze paarden helaas bij ten ene male ongeschikte ruiters voor dit type, die de oplossing in slaan en schoppen zoeken, wat dus nooit nie werkt. (je ziet het zelfs kinders op shetten doen)

Jammer, want het kunnen superpaardjes zijn, vooral in benarde situaties buiten (weet ik uit ervaring) Maar alleen als ze een ruiter hebben die snapt uit welk hout ze zijn gesneden en ze motiveert... jaaaaaaaaa clickeren wil zeker helpen :)

Spirithorses schreef op donderdag 22 oktober 2009, 21:06:


Als je enne echte hebt, werkt heel veel druk averechts
(werk al een leven lang met dit soort figuren)
Lichte druk aanhouden kan wel werken. In de eerste instantie kan het een kwestie zijn van heeeeeeeele lange adem. Gewoon een kwestie van aanhouden en niet toegeven, zonder opvoer van druk, zonder gevecht,
Ook hier geldt... de aanhouder wint.

Een extreem geval is mijn tommy. In het begin liet ie zich al omkiepen als je hem aan de hand wilde meenemen.
Nu is hij op straat een en al levendigheid met oortjes er vrolijk op (en onverschrokken, das meegenomen) en kan ik zelfs in de ring goed met hem werken.

Veel druk heeft een iemand bij hem in het begin geprobeerd. Pony ging gewoon op de rug liggen.
Aanhouden en veeeeeeeeeeeeeeeel belonen bij een goed antwoord (click/laten grazen/einde les) heeft hem echter tot een vlotte pony gemaakt waar je mee kunt lezen en schrijven.

Sil dreigt trouwens ook wel eens met omploffen als ze haar zin niet krijgt. Veel druk maakt haar nijdig en vergroot dat risico. Weinig druk maar aanhouden en ook hier weer belonen bij een goed antwoord zorgt ook bij sil voor een gemotiveerd paard.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 22 oktober 2009, 22:17:


Klopt dat mensen vaak zo'n type kopen omdat hij er niet vantussen gaat. Meestal verkopen ze hem ook weer net zo snel omdat hij wel huiswaarts gaat wanneer het niet de bedoeling is, zich laat omkiepen omdat ie zijn zin niet krijgt, terugslaat als je erop mept, ruiter eraf kiept als hij het geschop ervan moe wordt of gewoon lekker gaat staan grazen...

Want deze paarden zijn vaak ooooook zeer zeflbewust, niet onder de indruk van een boos ruitertje (of iets anders) en niet zelden dominant.
Mijn helaas overleden haf was ook al zo'n type (ik weet het... ik heb een hele serie in het verleden en nu) Zeer dominant.

Maar ieder paard is te motiveren. Mijn dominante haf, mijn tommy die liever op zijn rug ging liggen, silja die neigt tot terugmeppen als je haar wil dwingen en ook simpelweg zal gaan liggen en de andere dwarskoppen die ik heb gehad.

Heb zelfs een hond die bekend staat vanwege eigenzinnigheid.

;Motiveren van deze figuren is voor mij juist de uitdaging. Ik kan je verzekeren dat je daar in het begin aardig wat gevoel voor humor bij moet hebben en dat is zeker niet voor iedereen weggelegd. Maar als je zo'n type gemotiveerd krijgt, heb je er eentje waarmee je kunt lezen en schrijven. En echt... dan gaaaaaaan ze.

En ja... clickeren werkt wel degelijk, mits goed ingezet.
(wat vaak niet gebeurt... het ontaard vaak in omkopen en dat werkt dus niet)

Ik kan je verzekeren dat deze types vaak volkomen verkeerd worden ingeschat en zeer ondergewaardeerd worden. Het is niet zo dat ze niet willen lopen, het is alleen zo dat ze graag een reden zien waarom ze zo hard zouden lopen...
Geef ze maar eens ongelijk

Maar ach... misschien ben ik zelf wel zo'n type :)

Gea R schreef op donderdag 22 oktober 2009, 22:25:


precies....helemaal mee eens

Monique Meijer schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 11:26:


sorry,,, ik moest hier toch erg mee lachen. Zag het gewoon voor me.
Ik ken die types dus wel

Maar ik kan me voorstellen dat je je rot schrok

Ans Jondral schreef op donderdag 22 oktober 2009, 22:58:


Ellendig en vreemd. Ik dacht aan lyme omdat ik paarden kende met vage problemen, gebrek aan energie ed die dit bleken te hebben en ik zag het bij onze hond, lyme en erlichiose... ene moment stokkreupel, ander moment ging het wel weer.
Met de restverschijnselen kampt ie trouwens nog.
Maar als het dat niet kan zijn, dan wordt het helemaal moeilijk

IR is idd ook nog iets om aan te denken of een andere autoimmuunziekte.-..
Is het een optie om een keer met erik laarakker te praten? Hij heeft goede resultaten met dit soort situaties.
Maar ja.. misschien heb je ook al zoveel afgelopen.

Moeilijk moeilijk... en heel verdrietig

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 22 oktober 2009, 20:41:

Was toch wel benieuwd-

Anja Seijn schreef op zaterdag 24 oktober 2009, 14:34:


Heb hem niet eens afgekeken. Ronduit walgelijk. Wanner wordt hier eens iets aan gedaan??????

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 23:50:


Heel erg sneu voor die man, maar als hij om paarden gaf zou hij een andere keuze maken op gebied van rijden ipv springen, want op deze manier is zijn paard binnen de kortste keren ook gehandicapt vanwege oa ernstige rugproblemen. En dat kan nooit de bedoeling zijn....

Moniek schreef op zaterdag 24 oktober 2009, 13:51:


Hier nog iemand die niet midden in de oorlog terecht wil komen en toch ook even iets wil zeggen...Ik vind het gewoon een prettig ontspannen beeld geven en persoonlijk zie ik dit liever dan al die gekunstelde passen die sommigen anderen laten zien met een extreem gebogen paard (zie je ook bij de bitlozen en zelfs hoofdstellozen nogal eens) en ingewikkelde passen die hun doel voorbij schieten.
Maar goed... wie ben ik...

Over wie beter is dan wie en wie juist weer niet en met technische praat hou ik mij niet bezig. Hoe eddy als persoon is, vind ik ook niet van belang als ik een filmpje bekijk en mijn mening geef.
Ik ken hem nie eens.
Kzal nie altijd zijn mening delen, maar ach... als we het altijd allemaal met elkaar eens zijn, zijn we snel uitgediscussierd. Dan wordt het ook saai.

Cindy Helms schreef op zaterdag 24 oktober 2009, 9:58:


Dat is inderdaad erg mooi om te zien. Heb dat toch een paar keer mogen aanschouwen, zo'n paard wat met grondwerk de achterhand beter gaat gebruiken en de spieren op de juiste wijze ontwikkelen.
Dat vind ik dan weer het mooie aan grondwerk.
Je kunt veel voorwerk doen, waardoor het voor het paard stukken makkelijker wordt om de ruiter te dragen.

Sky schreef op zondag 25 oktober 2009, 9:11:


Omdat dat veel gemakkelijker is en iedereen kan het. De kop omlaag trekken met een scala aan hulpmiddelen is binnen een paar minuten gebeurt en voilá: een keurig plaatje voor de dressuurmiepen die niet verder kijken dan hun neus lang kijken en alleeeeeen dat plaatje nastreven.

Achterhand activeren vraagt meer kennis, meer tijd en meer techniek, En dan ziet het er nog niet helemaal zo uit als de plaatjes van de wedstrijden met anky bv.