eddy DRUPPEL schreef op zondag 25 oktober 2009, 15:12:


Verklaart weeral veel

Herman schreef op zondag 25 oktober 2009, 15:35:


Dan ben jij al net zo naïef.
Al wat je niet aanstaat, bestaat niet?
De reacties op jullie PT-gedoe waren niet unaniem positief. En het waren wel degelijk mensen die daar lijfelijk aanwezig waren, die negatief reageerden. (Overgings niet alleen ik)
Er staan wel degelijk leugens in de meest recente berichten. Ik snap eerlijk gezegd niet hoe jullie in eer en geweten dat kunnen ontkennen? Maar soit, als je ervoor kiest het niet te erkennen dan bestaat het niet, toch?

En geen bravoure, laat me niet lachen...

Ik haat jullie overgings niet. Waarom zou ik? Jullie hebben mij of mijn naasten persoonlijk niet tekort gedaan en ik zal er wel voor waken erg ver uit jullie buurt te blijven zodat dat ook nooit gebeurt. Ik wens jullie ook erg veel plezier met jullie website.
Als jullie er zelf maar in geloven toch??

Maar als jullie er dan voor kiezen de boel hier op PN te spammen onder op z'n minst nogal hoogdravende titeltjes, gun mij dan ook m'n pleziertje.
Want ik lig hier al zowat de hele week strijk van het lachen.
Hoezo frustratie, dit is regelrechte lach-therapie
Het is maar internet toch?

Maria Delavega schreef op zondag 25 oktober 2009, 21:50:


Hoe heet ze, die merrie?
Ik heb een enkele maanden geleden nog een zwarte Lusitanomerrie gereden die te koop stond. (Niet als koper hoor, ze werd me uitgeleend.)
Ze kijkt op die foto net de andere kant op dus kan haar gezicht niet zien. Maar nu vraag ik me af dat deze merrie misschien is.

groetjes
Ans

Maria Delavega schreef op maandag 26 oktober 2009, 7:33:


Nee ze is het inderdaad niet.
De Lusitano merrie die ik reed was een jaar of 5, fokmerrie en net zadelmak. Dus ze was minder gespierd dan jouw merrie en inderdaad minder zwaar van hals enzo. (maar op een half jaar tijd kan een paard natuurlijk erg veranderen hé, dus op die eerste foto kon ik niet af gaan. )
En ja, ik vond haar best leuk om mee te rijden. De eigenaar vertelde dat ze amper een keer of 10 gereden was. En ik kende haar niet.
Maar ik heb haar mee naar buiten genomen, ben met haar hopeloos verdwaald terwijl het stormde. Het was ergens in de buurt van Maastricht en we waaiden bijna van de heuvels af en hebben daar echt overal gezeten. Maar ze gaf geen krimp. Nochtans zat er behoorlijk wat temperament in. En dat kwam ook af en toe opborrelen, soms zelfs een beetje een dramaqueen. Maar ze bleef de hele tijd bij mij.
Ik ben echt verliefd geworden op het ras. (We verwachten hier dan ook volgend jaar een Portugees cruzado veulen. En op iets langere termijn gaat er waarschijnlijk wel een volbloed merrie uit Portugal komen. Maar tot het zover is, zullen we eerst nog maar eens richting Maastricht gaan om van ze te genieten. )

Danielle Zontrop schreef op woensdag 28 oktober 2009, 6:08:


En hier een New Forest merrie die het doet wanneer ze ongeduldig of nerveus is.
Als je komt aanlopen met een baal hooi, doet ze het ook. Net alsof ze wil zeggen "Opschieten met die baal, ik heb honger!"

Piet schreef op woensdag 28 oktober 2009, 18:54:


Ging hij echt bewust liggen dan? En stond hij uit zichzelf weer recht?

Pête deed dat ook vroeger. Ben je gewoon lekker met een lange teugel aan het instappen en plots Boem, paard op haar buik. Maar die trok er dan zo'n vertwijfeld hoofd bij van: 'Wat doe ik nou in godsnaam op de grond??'
En ze deed het ook vaak als ze eventjes schrok ofzo en dat konden hele domme kleine schrikreacties zijn, geen grote paniek. Soms bleef ze dan 1 à 2 minuten liggen, maar ze stond altijd uit zichzelf weer op en ging verder alsof er niets aan de hand was. Ik heb nooit geweten hoe dit kwam. Ik weet alleen dat ik het haar niet meer zien doen heb sinds ik haar enkele jaren geleden intensiever aan het werk had gezet.

Spirithorses schreef op donderdag 29 oktober 2009, 9:19:


Ik vind het eigenlijk wel gevaarlijk.
Het doet geen deugd hoor om 500 kilo paard op je onderbeen te krijgen.
Ik ben al 10-tallen keren van paarden gevallen omwille van allerlei redenen; In sprongen getuimeld omdat paard weigerde, eraf gebokt, omgeslagen met een steigerend paard etc...
Maar ik heb me daar nooit echt mee bezeeerd.
De enige keer dat ik richting ziekenhuis kon, was toen paardlief op mijn been was gaan liggen. 3 weken met krukken rondhuppelen en enkelbanden die jaren later nog af en toe pijn doen.
Misschien toeval...