Na lang nadenken over wat nu de beste optie was, heb ik besloten vandaag mijn kleine ponietje te laten schieten om hem te castreren. En het was echt de beste optie :).
Hij weigerde sinds een week of 2 het halster helemaal, terwijl het daarvoor eigenlijk heel goed ging. Ik weet dat de fout meer bij mij ligt dus ben ik op zoek gegaan naar andere trainingsopties. Inmiddels heb ik die gevonden en komt Evy me helpen met vooral het trainen van mezelf .
Maar aangezien we besloten hebben gewoon weer helemaal van voor af aan te beginnen en de tijd qua castreren wel begon te dringen, heb ik dan toch de optie schieten genomen.

Toen de veearts de wei in liep met zijn pistool bleef hij al super rustig staan verder eten, ik had verwacht dat de aanblik van de veearts genoeg zou zijn voor een sprintje. Het eerste pijltje leverde twee bokjes op en verder niets. Maar helaas was 1 pijltje niet genoeg, dus een tweede erin. Ook daar reageerde hij amper op! Toen besloot onze andere pony hem in zijn billen te bijten en daarop rende hij de stal in.
Toch bleek ook 2 pijltjes nog niet genoeg te zijn om mijn knul te kalmeren en pas na het 3e pijltje wassie rustig genoeg om in alle rust zijn halster aan te doen en hem een infuusje te geven.
Wel grappig want we hebben mijn arabje bij hem in de stal gezet voor de rust en een beetje als 'buffer' zodat Ziggy niet plots om kon draaien en ons tegen de wand kon drukken. En Zafir heeft het SUPER gedaan als begeleiding, de coolheid zelve die meteen precies wist wat de bedoeling was! En dan te bedenken dat ik hem 5 jaar geleden als toch redelijk onhandelbaar paard kreeg... En echt een engeltje dat beest .

Nou in ieder geval is het castreren zelf daarna goed gegaan. Buiten de veearts stonden we wel allemaal te trillen op onze benen van de spanning en was ik heeeeeeeel blij toen alles afgelopen was. Net stond ie alweer rustig hooi te knabbelen.

Hij zal morgen wel een beetje kwaad zijn en pijn hebben, maar dat mag ook he. We gaan vanaf morgen weer rustig verder waar we gebleven waren, gewoon bij het begin.

Ow en als mensen zich afvragen waarom ik zijn halster nu niet heb omgelaten. De eerste keer dattie werd geschoten (geen goede ervaring) werd ie wakker met een halster om. Ik vond het een slecht idee om hem nu bij deze toch waarschijnlijk ook mindere ervaring, weer wakker te laten worden met een halster om.

Hij was gisteren niet eens boos, kon hem gewoon aaien en poetsen enz en hij is geen een keer weg gelopen. Hij had wel vrij veel pijn dus ik hoop dat het vandaag beter gaat!

Hij is inderdaad zomaar op mijn pad gekomen en ik heb de laatste maanden, door mijn eigen situatie, regelmatig de handdoek in de ring willen gooien. Maar ja, waar komt ie dan terecht... Hij heeft er ook niet voor gekozen om op mijn pad te komen natuurlijk. Dus ik wil echt proberen die verantwoordelijk vol te houden tot er echt geen andere uitweg meer zou zijn.

Nils Vellinga schreef op vrijdag 11 juni 2010, 13:58:

Wow wat krijgen jullie paardjes weinig in vergelijking met de onze...
Die van ons lopen nu van 8 tot minstens 18 (meestal later) op de wei en kunnen dan ook hooi eten.
En verder krijgen ze eigenlijk 10 kg hooi per dag per paard er nog bij, maar dat eten ze niet altijd op. In een hooidispenser overigens, dus we hoeven maar 1 maal per dag te vullen. In de winter kregen ze 15-20 kg hooi per dag per paard.
Arm hooi kopen?

Ja echt klote dit... Het is weer gewoon afwachten, er is verder weinig aan te doen blijkbaar. Ik vind het zooo raar dat dit 2 keer bij een paard gebeurd dat verder helemaal niks hoeft te doen behalve eten (oke, ze is dus ook wel te dik...).
Maar zou zoiets echt van overgewicht kunnen komen???
De eerste keer zei de veearts namelijk dat het vooral bij sportpaarden voorkomt, die dus echt veel moeten werken.
Naja afwachten dus...

En natuuuuurlijk ben ik al weidemaatje ook heel trots op Kootje en Joyce !