Omdat ik deze winter nogal paniekerig over ons shetje Puk schreef, leek het me wel zo netjes even een update te geven. Want het gaat fantastisch met haar!
Ondanks dat we een aantal keer te horen kregen dat we "niet te lang door moesten gaan hiermee".
Met de röntgenfoto's erbij is ze nogmaals rigoureus bekapt, wat een behoorlijke verlichting gaf, zeker in combinatie met de pijnstilling die we zijn blijven geven zolang ze over haar hele lijfje pijn leek te hebben.

N.a.v. de hyperlipemie zijn we ook gaan nadenken over voeding.
Waarom krijgt een pony die onbeperkt hooi tot haar beschikking heeft hyperlipemie.
Kou (ondanks een megavacht en altijd regen- en windschuilmogelijkheid)? Toch tekorten van iets (calorieën?)?
Hoewel dat laatste door diverse deskundigen werd tegengesproken, velen houden toch vol dat goed hooi voldoende moet zijn, zijn we eigenwijs ons gevoel volgend (alleen) haar toch gaan bijvoeren met speciaal voer en een kruidenmengsel (om gezeur te voorkomen geen merken en namen).
En gelukkig is het nu warmer geworden.

Wat uiteindelijk precies de doorslag gaf, of welke combinatie ze nodig had - om het peperkoekprincipe er maar even bij te halen - maakt eigenlijk niet zoveel uit, ze is enorm opgeknapt.
Waarschijnlijk nooit meer op de grote wei, dat staat (stond al) vast, maar met haar eigen kuddetje op een aangepast terrein is dat geen probleem. Er loopt (rent, bokt!) op dit moment een stralende, vrolijke, als vanouds bazige ponykoningin rond.

Nou ja, ik dacht, ter compensatie van ellendeverhalen is het toch hoopgevend dat het, zelfs al ziet het er heel erg beroerd uit, ook nog allemaal goed kan aflopen.

Wil schreef op zondag 6 juni 2010, 15:51:


Nee, we hebben haar gedurende een week veel voedsel moeten geven wat ze normaal nooit mocht. Veel hoge koolhydraten muesli en biks.
Ik vond het doodeng, maar het was kiezen uit 2 kwaden, waarvan 1 dodelijk.
Overigens was het feit dat ze niet dik is/was waarschijnlijk haar redding geweest.

Het vreemde van dit verhaal blijft dat ze dus niet op dieet (mindering) gezet was, maar gewoon de hele dag hooi kon eten en ook geen tijdelijke mindere inname heeft gehad door koliek of zoiets.
Wel hoorde ik van nog een shetlander met dezelfde klacht in die periode.
Wellicht heeft toch de relatief strenge kou er iets mee te maken gehad? (bij een pony die gevoelig is voor dit soort klachten)

Tja Wil, het verstand zegt natuurlijk dat je er zomaar pak 'm beet 25 jaar zeker mee bezig gaat zijn, tijd en geld en dat Juultje niet degene is waar je op moet gaan rekenen.

Aan de andere kant... heb je toch al 2 paarden lopen. Op dit moment ruimte zat en is het vast een erg leuk dier...

Maar die afweging had je zelf ook al gemaakt he?
Deze beslissing zal je toch echt zelf moeten nemen. Ik ben benieuwd (maar ik weet wel waar ik mijn geld op ga zetten)!

Herman schreef op dinsdag 15 juni 2010, 17:25:


Waarom?
Ik was te laat en heb alleen de laatste minuut gezien en vond het wel sympathiek overkomen eerlijk gezegd?
Wat was er mis mee?

Huh????? Het idee alleen al......

Gaaf die foto! Kippies voorlopig bedekt houden dan maar he?

joop schreef op maandag 21 juni 2010, 13:45:


Reken maar! Ook foto's van vosjes of martertjes hebben een erg hoog schattigheidsgehalte.

Maar niks ineens hoor. Roofdieren zijn mij nog nooit minder sympathiek geweest dan prooidieren. Zelfs niet als mijn erfgenoten ten prooi vallen. Hoe waardeloos ik dat dan ook vind...

Wat kan, bij paarden met een verstoorde spijsvertering is dat ammoniak in de longen terechtkomt. Sommige paarden gaan daar ook van hoesten.
Ik heb zo'n paard dat een heel erg gevoelige spijsvertering heeft (a.g.v. veel medicijnen, prednisolon(!) in het verleden). Als dat uit balans is gaat hij moeilijker ademen en in het slechtste geval ook hoesten. Inmiddels weten we waar dat vandaan komt.
Vaak wordt dat trouwens ten onrechte als dampigheid bestempeld.

Het lijkt wel of iedereen met een een paard met een paar witte vlekjes nu ineens een probleem heeft en met smeersels en windsels aan de gang moet.
Ik heb hier 3 schimmels* in de wei staan en die hebben nergens last van.
Ze kunnen schuilen voor de zon als ze dat willen en dat doen ze ook als het echt heet is.

*Puur toeval, ik heb niks met kleurtjes en het zal me ook een zorg zijn welke kleur(en) of welk merk mijn paarden hebben, het is maar net wat er op mijn pad komt