Zieltje schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 14:07:
> Nou, dat zal heus wel meevallen lijkt mij, in Amerika heeft
> iemand allang geleden deze manier verfijnd en er een handig ding
> van ontwikkeld.
Iemand heeft ook de hoefijzers ontwikkeld. Zegt mij dus niets. Probleem is dat veel mensen veel te weinig natuurkundig inzicht hebben in wat ze aan het doen zijn. Hier ook vrees ik. Waarom?
Als je opstijgt via je stijgbeugels dan hang je niet rechtstreeks aan de rug. Nee, het zadel wil eigenlijk doordraaien maar wordt tegengehouden door... de singel. (Maak de singel maar eens los als je me niet gelooft). De singel houdt het zadel tegen door oa de wrijvingsweerstand met de buik, ter plaatse van de oksel. Dat er vervolgens krachten ontstaan op de rug komt niet rechtstreeks door de stijgbeugels maar omdat er een ongelijke gewichtsverdeling ontstaat.
Nu ga je de truuk doen met het touw onder de oksel. Onstaan er nu geen krachten op de rug? Jawel hoor! Nog evenveel als hiervoor, want de gewichtsverdeling is en blijft ongelijk, balanstechnisch verandert er weinig.
Vergelijk het met een wip. Stel dat je precies in balans bent met degene tegenover je. Maakt het nu wat uit voor de gewichtsverdeling of je op je achterwerk zit, op de wip gaat staan, met je handen op het handvat steunt, of, als het ding hoog genoeg is, met een touw eraan gaat hangen? Nee dus. Het gewicht blijft waar het is.
Een andere vergelijking: Stel dat je rugpijn hebt (probeer het anders eens een keer als je echt rugpijn hebt) en dat je een boodschappentas moet dragen. Als je die aan je rechterarm hebt hangen doet het pijn aan je rug. Zou het nu wat uitmaken als je de tas niet meer aan je arm maar aan je nek hangt waarbij hij nog steeds aan de rechterkant blijft hangen? Nee dus, want je rug protesteert omdat 'er gewicht hangt aan de rechterkant', en hoe dat precies is vastgemaakt doet er niet toe. Je kan zelfs een touw maken aan de tas en die over je nek laten lopen en het uiteinde met je linkerhand vasthouden, maar je rug blijft een kracht voelen die naar rechts is gericht. Dit laatste voorbeeld lijkt al verdacht veel op de oksel-opstijg-methode, nietwaar?
Uiteindelijk maakt het dus niet uit hoe je eea bevestigt, maar gaat het om het gewicht dat buiten het middelpunt hangt. Er zijn, natuurkundig gezien, maar een paar manieren waarop je dit kan beinvloeden:
1) Minder gewicht. Hoe lager het gewicht hoe minder krachten. Veel mensen zijn enorm bezorgd over hoe dik of dun hun paard is, maar letten ze wel op zichzelf?
2) De afstand uit het midden. Hoe verder je uit het midden hangt, hoe groter de kracht. Dus bij het opstijgen proberen om zo dicht mogelijk langs het paard te glijden en zoveel mogelijk van je lichaam direct onder of boven het paard door te buigen. Het allerslechtste is het om met gestrekte arm aan de knop van je zadel te hangen met een voet in de beugel. Maak om te testen de singel maar eens net te los, en probeer hoe je kan opstijgen zonder dat het zadel scheef trekt. DAT levert de minste krachten op.
3) De afstand van de grond. Inderdaad, een krukje verzacht de pijn.
4) Via de achterkant van je paard opstijgen. Je blijft dan mooi in het midden.
5) tegenwicht aan de andere kant. Ben je met zijn tweeen? Laat dan de ander het zadel aan de andere kant tegenhouden door er aan te gaan hangen. Je paard heeft dan even dubbel gewicht te dragen maar dat is beter dan de helft die uit balans hangt.
> Als zou blijken dat het zo vreselijk slecht is voor het paard,
> hadden ze het allang uit de produktie gegooid, want het is
Ja, net als met hoefijzers. Maar helaas...
Hoop dat dit wat verduidelijkt.
Groeten,
Frans
Warboel
