Met natriumbicarbonaat kun je toch uitbarstingen van vulkanen nabootsen?

Natriumbicarbonaat kun je in NL gewoon bij de drogist kopen (de DA). Ik koop het vaak voor proefjes voor mijn kids. Onlangs nog hebben ze een vulkaan van papiermaché in elkaar zitten knutselen en dan moet er natuurlijk ook een uitbarsting komen. Hele pakje natrbicarb. gebruikt, schuimde lekker!

Lijkt me wat scherp, zeker voor iemand die helemaal nieuw is met longeren?

Maar ik ben het met je eens dat goedkope alternatieven o.h.a. prima voldoen

Ik ben heel geinteresseerd in dit topic; ook wij hebben een draver in de kudde staan die soortgelijk gedrag vertoont. Ongelooflijk lief en gevoelig beest, ruin van 18 jaar, maar zodra hij mag gaan draven of galopperen slaan de stoppen door. Buiten dit is het een heel rustige ruin die veelal wat afgezonderd van de rest van de paarden staat. Afwachtend, terughoudend.

Kunnen de Pienen op de forum mij iets meer vertellen over de omgang met dit type paard?

Hoe gaat het inmiddels met Liz?

Femke, lief dat je er naar vraagt. Het gaat op zich eigenlijk best heel goed. Ik heb Liz, nadat ik het ontzettend zat was, in een omheind stuk gezet en ben gaan loswerken. Einde van de loswerksessie, na de join-up, halster om. Belonen, halster af en rust. Liz wordt heel erg rustig en ontspannen van loswerken. Jij bent de baas, ik volg, fijn, ben ik mooi veilig.
Omstanders (de paarden waren even verhuisd naar een flinke achtertuin aan de rand van een woonwijk) vroegen me wat ik aan het doen was. Ik stond mijn uiterste best te doen om me te concentreren dus kon nog net uitbrengen dat ik haar aan het opjagen was .... Nou, ze wilden me wel even helpen.... elke keer als Liz in de buurt kwam begonnen ze te klappen en haar weg van de draad te jagen. Eentje gaf haar zelfs een klap op haar hals...
Uiteindelijk dus halster om.... en weer af.... en Liz weer terug in de kudde. Wat doe je nou? Nou heb je haar, dan ga je toch aan de slag met haar? Werken moet ze! Zak lekker in de stront allemaal..................

De volgende dag liet ze zich keurig het halster omdoen. De dag daarna niet meer, dus hup weer een loswerksessie. Nu had ze het heel snel door en bij de eerste de beste toenadering tijdens het loswerken deed ze haar hoofd al naar beneden. Halster om, belonen, halster af, rust.
Inmiddels staan we weer op de eigen wei en laat Liz zich, na enig heen en weer geloop, opsluiten/insluiten met voetenwerk, het halster omdoen. Maar prettig is het nog altijd niet. Ik zie de onrust en het wantrouwen in haar ogen. Liz is angstig voor wat er volgt op het halster omdoen. Moet ik weer weg? Andere eigenaar? Wat ga je met me doen? Tegelijkertijd ben ik wat gespannen omdat ik niet weet of ze wel of niet het halster om laat doen en soms omhoog komt of me de kont toekeert. Zo versterken we elkaar en blijft het moeilijk.

Ik heb iemand ingeschakeld die me hierbij komt helpen. Ook om me te helpen bij de enorme verlatingsangst die Liz heeft.

Pardon????

Ik begin een beetje genoeg te krijgen van de manier waarop er op dit forum maar gewoon wordt geroepen en geschreven zonder daarbij enig vorm van fatsoen in acht te nemen. Wellicht blijf ik meelezen, maar posten is voor mij klaar.

Ik weet het. Ik heb zelf loswerken geleerd volgens de 'methode Petra Vlasblom'. Zij werkt met minder druk, maar zonder druk is het zeker niet. Ik vind haar methode vriendelijker, maar ben van mening dat je het zo min mogelijk moet inzetten.

Ik zal proberen uit te leggen waarom ik toch voor een loswerksessie (Petra noemt het loswerken, anderen join-up, ikzelf noem het moment van weer toelaten de join-up maar wellicht roept dat verwarring op) heb gekozen: in mijn achterhoofd bleef de twijfel knagen of ze me niet toch gewoon aan het uitproberen was. M.a.w of ik toch niet gewoon onvoldoende leiderschap ten toon stelde. Helemaal in het begin, toen ze net bij me was, heb ik een sessie gedaan. Ik vond het een prettige sessie en had daarna voor het eerst echt close contact met mijn nieuwe paard. Voor mijn gevoel was er echt helemaal niets verkeerd met deze loswerksessie. Na een week of 4 heb ik het herhaald als demo voor de spreekbeurt van mijn dochter en toen werkte het helemaal verkeerd. De rollen waren gewoon duidelijk en dus is zo'n sessie niet nodig. Ik merkte het tijdens het loswerken en zag het ook terug op de door mijn dochter gefilmde beelden. Een gestresste, verwarde Liz. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan.... leermoment.
Voordat ik er vorige week toe over ging om toch weer een sessie te doen, heb ik uitvoerig nagedacht, gedubt en gewogen. En het dus gedaan, in volle overtuiging. Helaas was ik onvoldoende geconcentreerd door het gezeik van omstanders.


Bij de 'methode Vlasblom' gebruik je een leadrope en daar had ik graag mee gezwaaid en gericht geraakt. Ik heb inderdaad de sessie voortijdig beeindigd maar Liz voelde kennelijk een en ander aan en liet me keurig het halster omdoen.


Ik ben al bezig sinds april..... en op zich geeft dat niets, al duurt het twee jaar. Ik ben het met je eens. Ik heb gewoon iets uitgeprobeerd waarvan ik dacht dat het zou kunnen werken. Ik heb mijn ervaring hier gepost omdat er, hoop ik, meerderen op dit forum lezen die, net als ik, net komen kijken in paardenland en proberen het allemaal zo goed mogelijk te doen.

Spirithorses schreef op dinsdag 7 september 2010, 9:43:


Hoe weet jij dat nou?


Ik geloof echt dat ik helemaal klaar ben hier.

Nee, ik mis de boodschap niet. Wellicht heb ik inderdaad (wederom) een fout gemaakt door voor deze sessie te kiezen.

Mijn punt is dat er op dit forum weinig compassie is voor mensen die helemaal groen zijn in paardenland. En die uit alle adviezen die ze krijgen, lezen en zien moeten oppikken wat voor hen en hun paard het beste werkt. Wie zegt mij dat jullie het hier allemaal bij het rechte eind hebben? Ik vogel dat graag zelf uit. Doe niet zomaar iets wat een ander zegt.