Ik heb Liz altijd los staan. Niet omdat ik geen knopen kan maken (nou ja, ook wel een beetje...) maar omdat het niet nodig is. Ze staat keurig te wachten, beetje kijken maar verder niets. Ze weet dat ze niet mag eten. Als ze ergens van schrikt, mag ze even weg maar ze weet dat ze terug moet komen. Doet ze ook keurig, gaat ze weer netjes op haar plaats staan.

Als jij nou eens al die knopen knoopt met camera erbij. Knopenbijbel voor dummies.....

Er moet zowieso meer op film, voor de visueel ingestelden.

Heb je al tussen die 100 paarden gezeten?

Ik zie hier Liz met de jaarlingen het volgende doen: de jongste, 15 mnd, duwt ze gewoon zachtjes met haar hals weg. Verder niets, ze mogen vrij veel. Het merrieveulen van 18 mnd krijgt het nu iets moeilijker. Die wordt nu opgevoed door de leider van de kudde. Dit uit zich met name door happen/bijten om haar haar plaats te wijzen. Voorheen mochten de jaarlingen gewoon lekker meeeten, nu moet die van 18 mnd wachten. Die van 15 mnd mag nog direct meeeten.

Nu is Liz natuurlijk niet de biologische moeder, dus dit kan verschillen geven. Maar mijn (korte) ervaring is dat de veulens veel mogen maar naarmate ze ouders worden zelf meer afstand nemen van de moeder en dat dan vervolgens het opvoeden door de kudde wordt gedaan.

Ik weet het............

Stichting Paarden Met Plezier, PmP. www.stichtingpaardenmetplezier.com
of via deze link naar mijn trainer Josien van der Poel / Uddel www.clerx.nl/jvdpoel/index.htm

Zie ook artikel in De Vrijruiter van okt 2010.

Anja S schreef op woensdag 27 oktober 2010, 13:13:


wellicht toch te oud om het te begrijpen?

Ze rijdt en lest inmiddels geheel bitloos, anders was ik nooit met haar in zee gegaan.

Ik zet het toch niet voor niets hier in de lijst met bitlose adressen . Waarom toch altijd zo negatief? Ze is dus '' tot inkeer' gekomen. Fantastisch toch?

Dan toch maar leren knopen. Wacht met smart op foto of fimpje.