Anette Jansen schreef op donderdag 18 november 2010, 9:34:


René van der Hoven, de professor die EMND heeft "ontdekt', mailt over het windhondenfiguur volgende:

"De klassieke EMND paarden vermageren en krijgen een "windhondenmodel" (opgetrokken buik). Deels gelijke symptomen ziet men bij chronische grass sickness en ook in de spierbiopten heb ik daarbij merkwaardige zaken gezien, maar anders als bij EMND. Nu wil Utrecht Grass sickness en EMND als één syndroom zien en daarom is hun beschrijving van de ziekte soms verwarrend. Hiertegen verzetten zich enige andere Uni's (vooral Edinburgh vindt dit onzin) omdat de onderliggende mechanismen toch verschillend zijn. Bij EMND is het somatische zenuwstelsel anngetast en bij grass sickness primair het autonome."

Anette Jansen schreef op donderdag 18 november 2010, 10:51:


"Met bloedondderzoek, EMG en spierbiopsie is de diagnose echter wel te stellen. De laatste jaren hebben wij geen gevallen van EMND gezien, maar na een slechte zomer en een natte winter kan in het gras veel mis zijn. In tegenstelling tot wat de ami`s zeggen treedt EMND in Europa ook op bij paarden op de weide.

Lage vitamine E gehaltes in het voer spelen zeker een rol. Niet de hoofdrol echter. Therapeutische is de enige optie vit E, maar als de schade te groot is valt er niet veel meer te verwachten van therapie."

Anette Jansen schreef op donderdag 18 november 2010, 12:55:


Onderzoek is zeker zinvol omdat je dan pas weet wat het paard heeft. Als onderzoek lang gaat duren, kun je intussen een middel geven en dan kan Chevivit geen kwaad. Chevivit is Vit E met selenium op basis van Omega3 olie, zonder extra toevoegingen. Pas op met overdosering; selenium is dan toxisch. Het is duur, maar als je googelt kun je soms ergens een aanbieding vinden.
Als dat wat je da heeft voorgeschreven ook selenium bevat, zou ik uitkijken met Chevivit erbij te geven, want dan komt de seleniumdosering in de gevarenzone.
Wat moet je geven van je da?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Anette Jansen schreef op donderdag 18 november 2010, 14:46:


Hoe heet het en wat zit erin?
Heeft je paard nu wel of niet een opgetrokken buik? dat kan ik op de foto's niet zien. Er is wel heel veel bespiering weggevallen bovenop.

Anette Jansen schreef op donderdag 18 november 2010, 15:07:

Ik durf geen enkele kliniek aan te raden; ik zou zelf naar Den Hoek gaan als er een kliniek aan te pas moet komen.
Als ze geen opgetrokken buik heeft, is het praktisch zeker dat ze geen EMND heeft. Van der Hoven is daar zeer expliciet in en ik vertrouw de man dat hij op dat gebied geniaal is. Hij waarschuwt dat EMND heel vaak gemisdiagnosticeerd wordt (vandaar dat ik geen kliniek durf aan te raden) wanneer sommige symptomen erop lijken te wijzen. Een paard met EMND MOET aan alle voorwaarden daarvoor voldoen, en anders heeft hij het gewoon niet, aldus vdH. Het is dus nooit een waarschijnlijkheidsdiagnose en toch hoor je die te pas en te onpas opduiken.
Een proef om te checken of het om een neurologische aandoening gaat: laat het paard zigzaggend en stoeprand op en af lopen. Voor alle duidelijkheid: EMND is een neurologische aandoening.

Het verhaal van Wil's paard komt ook in de buurt van het jouwe. Ik meen mij echter te herinneren dat die ook een zware dosis ontwormmiddel heeft gehad?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Anette Jansen schreef op donderdag 18 november 2010, 16:57:


Ik zou het je niet kunnen zeggen. Ik kan je het mailadres van de professor sturen. Dan kun je misschien eea zelf navragen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 20 november 2010, 11:27:


Hele goede vraag! Ik heb het mij wel eens afgevraagd, juist omdat paarden er zo ontzettend gretig van worden. Ik clicker zelf niet structureel genoeg om het antwoord zelf mee te maken. Wel weet ik dat het helpt als een soort quick fix om een timide of sloom paard 'wakker' te maken. Daarbij kom ik geen verwarringsperiode tegen, maar ik beoefen het dan ook niet structureel genoeg.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Wat een verdriet.
Hij was zo enorm gewenst!
Brute pech dit. Sterkte hoor.

Tweemaal lichte koliek hier.

Buck stond in 1998 een dag in de oostenwind heel PN zonder jurk in de wei. Waterbak was bevroren. Die avond wilde hij zijn hooi niet zo erg eten. De volgende ochtend koliekverschijnselen, die echter verdwenen was toen de da arriveerde. Wellicht krampkoliek door weinig water/blootstelling aan snijdende koude.

Vorig jaar had Buck onverklaarbare koliekverschijnselen: normale mest, maar buikpijn, schoppen naar de buik, schrapen, iets verhoging (38,7). De da constateerde een virus na bloedonderzoek. Later zou blijken dat Buck al jaren de ziekte van Lyme heeft, en die zorgt voor een lichaam in chronisch ontstekingsreactieve toestand waardoor virussen gemakkelijker opspelen.

Hier wordt ook meidoorn smakelijk verorberd.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik heb voor mezelf een looppad gelegd van dakpannen en ik vind het een ramp. Het breekt, glijdt weg, je blijft erachter haken, stukken steken recht omhoog, waardeloos! Misschien helpt het als je het eerst flink verpulvert?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

MarshaBart schreef op maandag 22 november 2010, 20:40:

Ik ken een fries die erg koliekgevoelig was, een keer of 6 voordat hij op zijn 8ste stierf. En een bont paard (wambloed x tinker) met een fiks koliekverleden.
Mijn buckskin Buck heeft witte voeten -achter sokken- en een snebje, tweemaal dus gekoliekt.
Ik ken veel schimmels (spaans), die allemaal nooit koliek hebben gehad.
Ik ken een bruin paard zonder aftekeningen, nu 24, nooit koliek.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Leuk woord: aanwijziging.
Wil je het zó, of wil je het anders?

van lennep schreef op dinsdag 23 november 2010, 7:28:
"PN houden" staat los van koliek krijgen lijkt me. Ik lees hier op PN toch vrij vaak over koliekgevallen.

rmelle schreef op dinsdag 23 november 2010, 12:42:

Het mag, alles mag. Maar zonder zadel creëer je puntbelasting op de (toch al niet voor dragen geschikte) paardenrug. Een goed passend zadel verdeelt die druk over een veel groter oppervlak; de druk per vierkante cm is dan kleiner, dus de belasting van de paardenrug ook. Je kunt de 'schade' beperken door minder lang of minder vaak zonder zadel te rijden. Voor het ruitergevoel is het overigens prima om zadelloos te rijden.
Als je paard zonder zadel beter loopt dan met, zou ik het huidige zadel eens na laten kijken.
De oervolkeren deden wel meer dingen waar we nu onze wenkbrauwen over fronsen, dus dat is geen referentie.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •