Christel Provaas schreef op donderdag 13 januari 2011, 21:08:


Dan ben je zeker ook strafbaar als je paarden in de wei lopen te mesten, die mest laat je liggen en je sleept de wei periodiek?

joop schreef op vrijdag 14 januari 2011, 10:14:


Yep! Ik woon in Kootwijkerbroek, heb twee Friezen die bitloos (vanzelfsprekend) worden gereden en ik kan er maar één tegelijk rijden hé In het voorjaar gaat Nolasco, 5-jarige Andalusiër, naar Eddy, dus dan staat de teller op 3! Ik geef geen les en zal geen les gaan geven Maar ik ga wel regelmatig lessen bij Eddy. Dus als je interesse hebt en we kunnen elkaar een beetje pruimen?

Met Bert rijden wij al heel lang niet meer buiten ... maar met Goke natuurlijk wel. Gisteren heb ik Goke op een andere manier leren kennen, een manier die ik niet had verwacht en, achteraf gezien, heb ik niet goed naar Goke gekeken

Gisteren ben ik met Goke naar Eddy Druppel afgereisd. Goke, die bekend staat als een echt beginnerspaard onder het mom “iedereen kan erop!” heeft mij de schellen van de ogen laten vallen Ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt Goke mee te nemen, ’t is altijd de Jeen die hier de klok slaat. En Goke? Ach, die is zo makkelijk … Niet dus! Ja, Goke loopt en Goke doet geen heftige dingen, bokt niet, gaat niet aan de kletter. Maar Goke doet wel gewoon haar eigen ding voor zover het haar blieft

Enfin, heenreis ging relaxt, aankomt op Outback eveneens relaxt. Goke vond het wel spannend, gelet op het mesten wat ze deed … spoot er letterlijk met een vuurpijl uit! Eddy dacht eerst dat Jeen z’n manen nogal behoorlijk gegroeid was

We vertrokken met z’n allen: Eddy op Indy, Hilde op Yur, Lie op Lana, Judith op Canaille (wat kan die Judith rijden zeg, om je bottekes van jaloezie op te vreten gewoon!!!!) en dit ouwe gebakkie op haar Goke. Het pad langs de rijbak van Outback was één grote baggerbende. De eerste 100 meter zouden zwaar zijn, riep Eddy. Nou!!! De eerst 10 meter was voor Granny al bingo!!! Goke had geen zin om haar prachtige pantoffels vies te maken en sprong letterlijk op 5 mm langs de rijbak. Dat houdt dus in dat ik van dichtbij mocht kennismaken met de zware kwaliteit van de staande palen!!! Vol op mijn linkerknie! Godverdegodver … ik zag letterlijk sterren en werd misselijk van de pijn, maar heeeee … ik heb een naam hoog te houden “Granny met ballen” en dan ga je niet binnen 5 minuten alweer zitten te piepen hé?

Kom je aan het einde van het terrein, dan krijg je een soort greppeltje, vanzelfsprekend dit keer gevuld met water. Nope, dacht Goke, da doe ik nie hè! Teugels open, links, rechts, links, rechts … been eraan. Nope, ik doe het nog steeds nie en weet je wat? Ik ga lekker om me heen staan kijken, ge doet maar, maar ik doe het nie! What the fuck is dit????? Eddy moest wel tig keer met z’n Indy terug en voor me uit. Uiteindelijk Goke erover heen gekregen. Bospaadjes met bomen, rakelings kunnen passeren. Wijken voor het been? Nope, dacht het niet hé? Eerlijk waar, ik zou er een trauma aan overhouden. Hoofd draaien naar paal om haar zo te laten wijken. Wat doet Goke? Die gaat takken staan vreten!!!! Heb ik weer!!!
Diverse waterpartijen met moeite kunnen doorkomen. Maar de aanhouder wint en op het laatst wilde mevrouw wel met lichte drang.
Wijken? Voor geen meter. Ze kent het niet of ik kan het niet of het is een combinatie van die twee. Whatever it may be, ik moet dat serieus gaan leren en aanleren, want het gevolg van deze les is: een knie die ik nu niet kan gebruiken, kan niet eens normaal zitten of buigen. Ik dacht dat Jeen een lomperik was, maar Goke doet niet onder hoor

We hebben later op een recht pad instructie gekregen hoe je wijken voor het been moet aanleren, hoe je een paard schouder voor laat doen. Dat ging een paar keer goed, maar niet met de streling die bijvoorbeeld Yur laat zien. Dat is dus een kwestie van oefenen en rustig aanleren op een plaats waar je je knieën wel heel kunt houden.

We hebben daarna nog mooie dingen gedaan. Van elkaar weglopen, aandraven en aangalopperen, terwijl de rest wacht. Eén voor één … Eddy en Hilde als laatste. Dat is prachtig om te doen en dat is een mooie manier om te zien of jouw paard jou als partner ziet en dus ook doet wat je vraagt. Goke heeft niet de neiging om mee te willen, dat wist ik al wel van haar. Maar een groep verlaten om naar een andere groep te rijden, dat was voor haar toch wel aanleiding om ietwat te twijfelen. Kreeg haar de eerste keer niet in een galop, de tweede keer wel op het laatst. Achter de chef, Eddy, lopen ze allemaal braaf in ieder tempo. Maar alleen voor de chef uit? Nope, dan gaan ze jou vragen stellen en dan moet je wel het antwoord op een overtuigende manier geven. Dan pas kan je paardrijden, nie eerder! Die kleine dingen, die misschien door andere ruiters als “vervelend paard” worden gezien, die hebben mega grote impact op mij. Ik vind het fantastisch om steeds een stukje meer te leren van de subtiele communicatie en besef dat wij, mensen, toch vaak onnozel zijn en onze ogen niet goed gebruiken!

Dus nu heeft Eddy Druppel al twee paarden die hij regelmatig zal gaan ontmoeten met dezelfde ruiter op hun rug. Nummer drie, Nolasco, staat voor maart/april op de planning om beleerd te worden. Nu nog de shetjes een keer meenemen en het feest is compleet!

Cindy Helms schreef op dinsdag 18 januari 2011, 9:05:


Nou, Cindy, als je er bij geweest was .... dan had je waarschijnlijk een verschoning nodig gehad, zo formitastisch was het nie hoor
Stel je maar eens voor: een heel groot zwart paard (de grootste van ons clubje) en een ruiter met kippenkuitjes voor een greppel met een boomstam, tok op mijn hoofd, brilletje op half zeven en een paard die zich schuil houdt achter een geweldige bos haar die gaat staan: "Ik weet niet wat u van plan bent, maar ik doe het nie!" om vervolgens naar de vogels in de bomen gaan staan loeren! Amai zeg, wat een klasse ruiter!
Als jij nog eens met je Rock door de Merode aan het struinen bent hé en je ziet bloed aan de bomen, dan weet je dat ik met één van mijn Friese paarden langs geweest ben hé

Maar even serieus nu, ik heb wel weer vreselijk genoten. Het mooie, vind ik, dat als je denkt dat je serieuze vorderingen maakt, je door Eddy weer net een niveautje hoger wordt gebracht, waardoor je weer net eventjes bedenkelijk achter de oren moet krabbelen. Niet alles tegelijk, maar prioriteiten aanbrengen in je leerproces en zo stapje voor stapje groeien van een passagier op een paardenrug naar een volwaardige ruiter. Ik vind het een mega ervaring die ik voor geen goud zou willen missen!

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 18 januari 2011, 9:17:


Die knie zit er nog steeds hoor, beetje dik en beetje moeilijk nu ... maar wel een goede leerschool geweest hoor. Tja en dan zijn er nog mensen die denken dat als je door de bossen struint met bijna een vieswoord "recreatiepaard" dat je dan niets van dressuuroefeningen hoeft te weten. Of zouden die mensen bij ieder moeilijk dingetje afstappen of omrijden? Denk dat veel dressuurruitertjes die uitsluitend in een bak rijden in hun prachtige dressuurbroekje poepen van angst hé?

Ik rijd Jeen zeer regelmatig en daarmee heb ik Goke tekort gedaan, dat is mij afgelopen zondag wel gebleken. Het is denk ik een fout die we allemaal wel maken, degene die het meeste aandacht op eist, krijgt de meeste aandacht, terwijl de wat "stillere" als vanzelfsprekend worden beschouwd. Goke is niet zo cool als ze overkomt, je moet alleen bij haar beter kijken. Goke is meer het type "ik bevries en doe net of niemand er is". Ik heb dat niet gezien Stom hé?
Ik ben echt heel blij dat ik de beslissing genomen heb om Goke mee te nemen naar België en niet Jeen. Vanaf nu doe ik het om en om. Ik heb nog veel te leren, maar beide paarden ook, dus aandacht verdelen. Dat zal ook met Nolasco gaan gebeuren, aandacht verdelen. Niks niet domme rondjes in de bak laten lopen tot ze er zelf scheel van gaan kijken, maar kwaliteit in je training in bouwen. De ene keer neem ik Jeen mee naar buiten en doe ik wat lang teugelwerk of grondwerk met Goke, de volgende keer is het andersom. Straks als het weer lang licht is, rijd ik ze alle twee. Dat heb ik afgelopen zomer ook gedaan en dat ging prima. Ook heb ik het voorrecht zelfstandig te zijn, dus kan er soms makkelijk eventjes tussenuit om het later, desnoods 's avonds af te maken. Ik heb een vriendin die twee keer per week komt om samen naar buiten te gaan, dan gaan ze alle twee mee of we doen leuke dingen hier op mijn terrein. Ik ga nog iemand zoeken die geen eigen paard heeft, maar wel graag samen met mij mijn paarden wil berijden danwel trainen. Ga alleen één eis stellen: mee gaan lessen bij Eddy Druppel en tijd in jezelf willen investeren. Dus niet een beetje paardhobbelen, maar echt goed leren rijden op de manier waarop ik nu leer rijden.

Cindy Helms schreef op dinsdag 18 januari 2011, 11:37:


Die verschoning bedoelde ik dus ook, Cindy, je had werkelijk in je broek geplast van het lachen. Ik kon er ook smakelijk om lachen hoor. Maar ja, ik vind alles gewoon één groot feest!
Je hebt helemaal gelijk, waar ik vandaan kwam en waar ik nu sta. Klopt helemaal. Als ik dat gestuntel op Jeen terug zie op een film en ik zie mijzelf nog geen halfjaar later keurig netjes buiten met hem rijden. Dan ben ik best fier op mezelf en Jeen. De weg er naar toe, die had ik echt voor geen goud willen missen, Cindy! Het heeft mij zoveel gebracht wat niet onder woorden te brengen valt. Nee echt, zou het voor goud willen missen!

Nope, die rode strepen betekent heel simpel "Annie was here!" Nou, dan weet jij inmiddels wel hoeveel bomen ik van dichtbij gezien heb hé?

Anja Seijn schreef op dinsdag 18 januari 2011, 12:01:


Kleine toevoeging nog:
Tijdje terug kreeg ik les op Yur van Eddy. Gingen we door een bos, dus van het "ruiterpad" waar je letterlijk stapje voor stapje zijwaarts links rechts langs de bomen moest manouvreren. Zegt Eddy plots: "HA! Als ne Jeen hier had gelopen, was het bos gekapt!"
Yur wijkt voor een streling! Jeen en Goke die moeten er gewoon DOOR!!!! Maar hee, dat heeft allemaal met mij te maken hé, dat besef ik heel goed. Als je leert rijden ben je niet zo stil met je beentjes dan buts je alle kanten op, dus die paarden van mij hebben zoveel onbedoelde signalen gekregen dat ze er een beetje oost indisch gestoord van geworden zijn. Dus nu ik een stuk beter zit en controle over die sprietjes (die ze ook wel benen noemen) heb, gaan we leren wijken voor het been. Zal ik jou eens vertellen? Ik denk dat ze dat heel snel op zullen pakken met "good boy of good girl" en beloning! Weet het zeker, mijn knieën zullen in het vervolg heel blijven. We gaan er aan werken!

Christel Provaas schreef op dinsdag 18 januari 2011, 16:24:


Beemd = waterrijk, laaggelegen land
Meersen = moerassig land

Spirithorses schreef op donderdag 20 januari 2011, 18:43:


Dank voor de info, Pien. Maar even toch een vraagje nog? Jij ent tegen tetanus om de twee jaar, bedoel je dus bijvoorbeeld nu in 2011 en dan weer in 2014 of om het jaar, dus 2011 en 2013?