Jaydot schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:05:


Prettige dag , ook voor jou. Waarschijnlijk heb ik dan een link gemist, kan best hoor. Het is ook altijd zo enerverend hier
Groet, Pien

Wij hebben verschillende soorten paarden(rassen) die elk een verschillend "opleidingsnivo" en een verschillende gevoeligheid hebben.

Holly (Quarter), Stef (Halfinger), Winner (Quarter) rijden wij altijd zonder bit, ook op buitenritten. Zelfs alleen een nekrope is bij hun al voldoende. Ze kennen alle hulpen en zijn van nature zeer meegaand, dus we hebben een goede onderlinge communicatie.

BD , mijn Arabier, rijd ik net zo goed met alleen een neckrope, maar uitsluitend dan wanneer ik weet dat het een rustig ritje zal worden.
Gaan we veel gallopperen dan hang ik er liever een duidelijker instrument aan. Dat varieert van stalhalster tot bosal of bit, al naar gelang onze mood van die dag.
Zij heeft nogal eens de neiging om zelf te gaan bepalen wat haar volgende stap is, ik ben het daar niet altijd mee eens. (Bijvoorbeeld zoals vandaag een berg op te willen sjezen terwijl er zo'n 30 schreeuwende padvindertjes om ons heen waren aan het klimmen....)
Dat zegt meer over haar temperament dan over mijn controle. Ze zal onder alle omstandigheden bij mij blijven, ik rij haar met een pink, maar ze loopt dan wel te dansen en te stomen onder mij.

Izzy, onze allerkleinste, maar een van de felste is een hogesnelheidstank. Met haar ben ik hard aan het werken om haar te 'fine-tunen', maar zij is nog net niet klaar voor een touwhalster, dus blijft zij nog even met bit. Ik hoop dat dat niet lang meer hoeft te duren.

Ik vind het verkeerd een beeld te schetsen waarin iedereen maar zonder bit moet rijden. Je paard en jijzelf moeten daaraan toe zijn.
Het is wel een mooi streven, en daar doe ik graag aan mee !

Ik moet er niet aan denken Cherokee (Appaloosa) een (touw)halster te rijden, dat is in mijn geval spelen met mijn leven.
Ik vergelijk het met dressuur : Je kunt ook niet mee op Z nivo als je de basis niet beheerst of als je paard er gewoonweg niet geschikt voor is.
Ik ga graag hard, (ben uiteindelijk niet voor niks een Barrel Racer) , maar wel gecontroleerd. Ik geef mijn paard graag carte blanche om te doen wat zij wil, maar dan wel onder mijn leiding, want ik wil stilstaan zodra ik dat wil, en echt, met die snelheid en met die wendingen:
geen meter verder.

Ik moet er werkelijk ook niet aan denken wanneer een van mijn paarden ervandoor schiet zonder rem, en vervolgens zijn of haar galop bergaf voortzet . En dat gebeurt heus wel eens hoor.
Mijn paarden zijn behoorlijk voorwaarts, sommigen erg gevoelig en derhalve niet allemaal geschikt voor beginners.

Zou ik met alleen een touwhaltser of het Egon-hoofdstel rijden met deze paarden, hoe zou ik dan moeten stoppen ? Ik kan niet "omtrekken" want dan verschuift het halster, ik kan niet inhouden met 2 handen, want dat werkt te hard in op de neus....
Wat dan? Ik beheers de basis wel, mijn zit is onafhankelijk, maar ik heb nou eenmaal ook een paard die daar niet gevoelig voor schijnt....
Dit paard ook kan a b s o l u u t geen enkele druk hoog op haar neus verdragen, dus daar ga je dan al.... Ik rijd haar nu met een bit, geen neusriem, want dat vind ik zowiezo flauwekul.

Dan wil ik het volgende opmerken over de overigens zeer mooie foto's van jouw Russische vriend Oleg (weet ff niet meer zeker of dat zijn naam was) : Het geheel ziet er aardig uit, precies datzelfde doen wij hier ook.
Wat mij opvalt is dat hij op zijn 'blote' paard zit in een omheinde bak.... Het maakt pas echt indruk op mij wanneer hij dit ook buiten in een open veld kan. Ik zeg heel eerlijk dat ik zover nog niet ben. Ik heb dat touwtje om de hals nog nodig.....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 0:46:


Overigens vind ik by the way dat elk paard ingereden dient te worden op alleen een halster.
Als je je hulpen vanaf het begin af aan verfijnd weet te geven kun je met bijna elk paard blijven communiceren in fase 1, hooguit 2.
Elk paard is zo gevoelig dattie een vlieg kan voelen op zijn kont, en haast elke ongevoeligheid is er door mensen ingeramd, daar blijf ik bij!
(Ja, ja, er zijn uitzonderingen, Peter, ik weet het en ik ben het met je eens)

De onduidelijkheden tussen Cherokee en ons, en de harde mond en voowaartsigheid van Izzy zijn het gevolg van het vele trekken aan het bit en het uitsluitend communiceren via die mond door de vorige eigenaars en het kost mij nu weer een boel werk om deze paarden gevoeliger op ander soort hulpen te maken.

Ik weet zeker dat wanneer ik ze zelf ingereden zou hebben dat hele bit niet nodig geweest zou zijn.
Jammer.... het zal even duren maar we komen er wel, alleen nu via een omweg. Pien

Egon en Pien hebben het over zonder bit - of met touwhalster rijden

Ik heb me waarschijnlijk verkeerd uitgedrukt : Ik wou eigenlijk zeggen dat ik het niet juist vind wanneer er nu mensen zijn die zonodig zonder bit oid willen rijden omdat ze denken dat dat zo NH -erig is en ze ook zo moeten zijn terwijl misschien zijzelf - of hun paard daar nog niet ervaren genoeg voor zijn. In dat licht bezien vind ik het risicovol om dat zo te stellen. Vandaar mijn dressuurverhaaltje over de basis.

Daarbij schreef ik in mijn latere post dat ik eigenlijk vind dat ieder paard zonder bit zou moeten ingereden worden, dan kunnen we die bitten naar een andere wereld verbannen en hoef ik niet de paardentrauma's van onwetende eigenaren op te lossen....zoals bij Cherokee !


Goed, ik zal me nader verklaren : Tis helemaal niet moeilijk.
Ten eerste is mijn "cowboy-achtergrond" al helemaal niet zo ruig als jij misschien ten onrechte veronderstelt. Ik ben NH 'geschoold' in de Pat Parelli trant, niks 'nieuw omgaan met' , maar juist het traditionele buckaroo gebeuren. En dat is een beetje anders dan je in de Spaghetti Western films of de Marlboro-reclame ziet.
Als een buckaroo op de uitgestrekte prairie niet goed was voor zijn paard of er verkeerde methoden op na hield peerde zijn paard het 'm en had hij het nakijken.... Dus die keken wel uit hoor.
Ze konden maar beter vriendjes zijn met hun Alles, hun maatje, want zonder was het erg ver lopen naar het dichtstbijzijnde dorpje....

En ja : Mijn favoriet is Barrel Racen, BD en ik kunnen helemaal uit ons dak gaan van deze adrenaline-kick. Maar ik heb haar wel zover dat "teugels los" rust betekent, ook meteen na een run, over de finish-lijn, en dat kan alleen maar als je voor je paard heel veel rustmomenten inbouwt en niet te vaak aan de sjees gaat, want dan neemt het temperament het over van de fijngevoeligheid.
Niet voor niks is dat het advies wat ik geef aan mensen met erg drukke paarden : Rust, rust, rust....
BD was ook ooit zo een idioot met alleen maar snelheid in de ogen, gisteren heeft mijn dochter van 12 haar gereden in het bos, sterker nog : We hebben geruild omdat BD veel meer ontspannen was dan Winner, die zag overal groene padvinders............


Ik had het echter over Maninka van Peter Donck....en niet over Huertecilla, die ook Peter heet, hoewel zijn verhaal ook goed aansloot op hetgeen ik schreef.


Ik heb er ook een paard bij op wie niet iedereen zomaar kan stappen, dat weet je, zij heeft nou eenmaal haar trauma's en het gaat iedere keer een beetje beter met haar. Ik ben geenszins van plan dat paard in de paddock te laten staan en de rest wel uit rijden mee te nemen, ze zou zich maar dood vervelen en ik zie hoe ze geniet van haar buitenritten, want ze weet dat dat ontspanning voor haar is.
Ik straf haar door haar thuis te laten....


Hahaha, goh, da's een goeie, dat ik daar nog niet aan gedacht had. Had je me dat niet eerder kunnen vertellen? ....Dat is wel het allermakkelijkste.
Egon, ik heb het hier over een paard dat heeeeeeel goed weet wat ik bedoel, dat perfect de ORS beheerst, dat graag stopt omdat ze eigenlijk van nature liever lui dan moe is en dus alles zal aangrijpen om te stoppen dus je hoeft maar te gaan verzitten en zij staat op de rem.

Maar ditzelfde paard heeft af en toe een kortsluitinkje in het hoofd en gaat dan blind. Bijvoorbeeld wanneer zij het in haar hoofd heeft dat ze weg van de groep wil en naar huis wil rennen. Dat is niet geheel logisch. Dit hele paard is niet geheel logisch, maar wij houden toch heel veel van haar. Een tijdelijke tussenoplossing is dan het bit. -Kan zij toch veilig mee naar buiten. Van elke druk of elk gevoel op de neus raakt zij volledig in paniek, misschien te wijten aan die prachtige Engelse neusriem waarmee haar vorige eigenaar haar insnoerde??????

Ook zoiets : Je moet haar alleen op de verharde weg rijden, op het zachte draait ze zich om en wil ze naar huis. Is toch net zo goed niet logisch? Weg van haar maatjes.
Maar zij heeft inmiddels haar plekje al gevonden bij ons en we gaan vooruit. Ik klicker nu met haar en dat vinden wij allebei super. In die zin is er wel een nieuwe wereld voor mij opengegaan, en Cherokee ?
Die komt me nu vragen om aan het werk te gaan.....


Erg flauw dat jij mij nu schetst als een op geld beluste wolf.
Ter informatie : Dit paard brengt mij amper wat op in de les, ik zou nog meer voor haar krijgen als ik haar verkoop aan de slachter. Weet je waarom ik dat niet doe ? Omdat ik van haar houd en het voor mij heel belangrijk is dat mijn paard gelukkig is ! Om die reden ben ik al een jaar met haar bezig, en we boeken vooruitgang. En dat zit 'm echt niet in een halstertje hoor....Daar komt wel iets meer bij kijken!

Pien

Maaike schreef :
Knip

Niet zo moeilijk. Als je weet dat een paard -ik noem het maar even- "geen respect" heeft voor een touwhalster maar wel luistert naar een bit (omdat haar dat zo aangeleerd is hoor, verder geen reden) dan kan er het volgende aan de hand zijn : (Altans, zo was dat bij Izzy)

Het paard is nooit gevoelig gereden. Het bekende 'slam-bam' verhaal.
Duwen, rukken trekken en aansporen. Izzy snapte dan ook niet dat wanneer ik dieper ging zitten en daar een 'whow' bij liet horen, ze geacht werd om de stoppen.Ze stopte puur op trekken aan de teugel, zoals jammergenoeg aan zoveel paarden geleerd is.
Als je je daarbij goed schrap zette kon je nóg harder aan de teugels trekken he....

Wat ze deed met het halster was met het hoofd schudden en gooien om eronderuit te komen. Dikke nek op slot en rammen maar.
Ik kan nu niet zeggen dat dat zo fijngevoelig is.
Het leek dan alsof ze 'van haar kracht gebruik maakte' .

Met bit echter bleef/blijft ze keurig op een lijn en stopt ze redelijk in balans (en met stoppen bedoel ik niet meer dan van stap naar stilstaan, voordat er gedacht wordt aan sliding stops enzo).
Gewoon : mooi stilstaan op 4 benen, meer niet.
En niks slaan met haar hoofd.

Je leert het door eerst de zit- en stemhulp te geven (ik zeg altijd met het woord "en" ervoor zodat ze weten dat er wat gaat komen) en als ze dan niet stopt ofwel daardoorheen loopt neem je de teugels licht op om haar duidelijk te maken dat haar oude hulpen in relatie gebracht moeten worden met de nieuwe aan te leren hulpen.
Dat verband leggen ze vrij snel hoor, want een paard doet heel veel om onder die 'druk' uit te komen, zoals we allemaal weten.
Voor je het weet heb stopt ze uit zichzelf op alleen de zit en de stem en kun je inderdaad die teugels slap laten hangen.
Daarom ook ga je te werk in stappen : Het opnemen van de teugel als allerlaatste. Vergelijk het met de fases van Parelli. Fase 1 zijn stem en zithulp in dit geval, fase 2 zijn de teugels. Gewoon, simpel en duidelijk, iedere keer consequent hetzelfde.!

De truc is nu om het 'solid' te maken, zodat zij en ik er niet alleen in de bak profijt van hebben, maar ook in het open veld.
Wat het wat hindert is dat zij af en toe nog in haar kracht komt en er nog een beetje doorheen wil rennen, met name door in te halen, of naar het midden van de bak te sjezen, dat is wat ik aangaf met 'we zijn er nog niet helemaal'. Haar grote voordeel - en mijn nadeeltje- is dat zij zichzelf geleerd heeft dat ze met haar kracht en dikke fjordennek meer power heeft dan een ruitertje.

De oefeningen die zij daarvoor moet doen zijn bijvoorbeeld : In de groep om de 10 stappen stoppen, 3 seconden stilstaan, en weer verdergaan.
Terwijl de rest om haar heenloopt en ook met een programma bezig is. Zo leert zij zelfstandig te lopen, niet te trekken, en te luisteren naar de ruiterhulpen. Het moment is er bijna om dit ook buiten te gaan oefenen.

Als dit goed gaat en dus solid is, hang je er op een dag een halster aan ipv dat bit. En je bent er!
Zo duidelijk ?

Groet, Pien