Sandra van Bommel schreef op maandag 14 mei 2012, 10:07:


Tja, nochtans al genoeg paarden met graaskorf gezien, en daar baseer ik mijn mening dan ook op. Ik blijf het een onding vinden.

Nog iets dat je mee moet nemen in je overweging, is trouwens dat je je paard dwingt om anders te gaan eten. En voor 'tijdelijk' zal dat niet zoveel uitmaken. Maar bij een paard dat er permanent mee rondloopt zou ik mij toch serieus afvragen welke impact het heeft om de slijtage van tanden en kaken etc...
Was het niet op dit forum dat iemand berichtte over een paard dat z'n gebit helemaal scheef had gesleten door zo'n graaskorfding?

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 mei 2012, 10:07:


Gek argument trouwens...
Als ik op dit forum zou schrijven dat mijn paard haar bit gewoon aanneemt en haar mond ervoor open doet, dan wordt er geroepen dat dit aangeleerd gedrag is. En dat ze er net zo goed ongemak van zal ondervinden.
Andersom trouwens ook. Als ik nu oefen met mijn veulen om zijn halstertje aan te doen, dan doet hij alsof hij vermoord gaat worden. Hij gaat zich al verschuilen achter zijn mama als hij dat halstertje in de gaten krijgt en wil dan tikkertje spelen of zoiets. En dan moet ik dat ding aan doen onder zwaar protest. Eens hij het aan heeft, vindt hij het trouwens niet zo erg meer. En aandoen zal hij binnenkort ook wel aan wennen. Maar uit zijn reactie nu zou je dan kunnen vermoeden dat zo'n halster hem erg groot ongemak bezorgt. Wat waarschijnlijk toch niet echt het geval zal zijn?

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 mei 2012, 11:30:


Voor zo'n veulen is alles eng.
De eerste aanrakingen zijn eng, de eerste keer uit de loopstal moet je hem er bijna uit tillen (wat ook eng is.) andere paarden zijn eng etc...
Als je dan gaat zitten wachten tot hij zelf het initiatief neemt dan kan je héél lang wachten.

Bevestigen doet het niet echt hoor. Ik moet alleen nog wat meer kunnen oefenen.
Maar zo heb ik vorige week bijvoorbeeld z'n kont gewassen. (veulendiarree )
Gewoon hem in mijn armen tegen mij aan genomen (zonder halster of koord dus) en met 1 hand z'n kont beginnen afsponzen. In eerste instantie vond hij dat water natuurlijk niets en ging hij steigeren en proberen weg te geraken. Maar daarna gaf hij toe en bleef braaf staan. En afdrogen heb ik gedaan terwijl hij gewoon los stond. En enkele minuten later kwam hij alweer vragen of ik aub z'n kont wilde kriebelen. Even doorzetten, wordt hij heus niet slechter van.


Dan mag jij mij eens uitleggen hoe je bij een pasgeboren veulen R+ toepast?
Let wel, veulenbeest heeft geen tandjes, drinkt alleen melk en aanraking wordt ook nog niet direct als 'leuk' ervaren.
Nu, met 2 weken, vindt hij ondertussen kriebelen op z'n kont en halsje wel leuk. En dat gebruik ik dan uiteraard ook oa. met halstertje aan doen etc... Maar mijn kereltje is nogal een oversociaal veulen. Bij sommige veulens blijft aanraking de eerste maanden 'eng'.

Coralie schreef op woensdag 16 mei 2012, 8:50:


Ja, Pête heeft op 30 april een hengstenveulen gekregen.
En hij is hééééééél mooi

Ik heb eigenlijk geen idee hoe die geboorte verlopen is. Hij is pas in de ochtend 'ontdekt' toen hij al aan Pête haar uier hing. Paardlief had een geboortemelder aan maar die is niet afgegaan bij zijn geboorte. (Terwijl dat ding eerder wel geregeld af ging aangezien Pête al liggend slaapt.) Ik wist wel dat ze die nacht waarschijnlijk ging bevallen (de melk liep eruit) maar op stal waken, vond ik ook niks. Dan zou ik haar alleen maar gestoord hebben. En ik ging er vanuit dat die geboortemelder wel alarm zou slaan. Tja, niet dus.
Dus hoe ze dat gelapt heeft? Alleszins in de ochtend want rond 8 uur s'morgens was hij nog nat. Ze zal wel gewacht hebben tot een moment dat alles stil en rustig was, een uur of 5 s'morgens ofzo? Stiekeme merrie...
En ze was wat gekneusd en gescheurd achteraan en dat in combinatie met dat alarm dat niet af ging... vreemde zaak. Rechtstaand misschien, of gewoon heel snel?
Ach, beter zo dan dat er echt een probleem is natuurlijk.

Dit was hij trouwens toen hij net geboren was:
http://www.facebook.com/photo.php?v=401111446590348
Zijn kleur is nog steeds een beetje een raadsel. Valk of Smoky black, maar hij heeft ook wat mogelijke wildkleur kenmerken...of misschien toch valk +sooty. Afwachten.

En t'is een schatje hoor
http://www.facebook.com/photo.php?v=408131439221682

Pête is helemaal gek op hem. Een beetje té zelfs want ze laat hem nog altijd geen seconde uit haar buurt en als hij wil spelen gaat ze hem elke keer terug halen. En ze wordt er nogal gestrest van als andere paarden of mensen interesse tonen in haar kind.
Ze moet er nog wat relaxer in worden. Maar dat zal wel beteren als ons andere veulen geboren is en ze de kunst van het mama spelen wat kan afkijken van Charly.

Ze is alleszins helemaal in haar nopjes met haar zoon. Ze wil hem ook altijd aanraken. Zo schattig. Ik weet dat iedereen hier anti-fokken is. Maar nu hij er is ben ik er nog meer van overtuigd dat je een merrie het moederschap moet gunnen. Ze is een heel ander paard nu, een mama-paard

joop schreef op donderdag 17 mei 2012, 9:19:


Nee inderdaad, zwier maar op de wei in de kudde en dan mag je s'morgens je veulen ergens in de beek gaan zoeken, zoals een ander veulen dat bij ons op stal (te vroeg) geboren is. Nog een geluk dat die beek net droog stond. Zo'n pasgeboren wankel veulen vind je op de gekste plekken terug. Die lopen dwars door stroomdraden.
Onze andere merrie die normaal wel 24/7 op de wei loopt en die één van de komende weken moet bevallen, laten we ook niet gewoon op de wei hoor.
We zouden wel gek zijn. Je zit bijna een jaar op je veulen te wachten dan zou het een beetje jammer zijn om hem na enkele uren al verzopen uit een beek te moeten vissen.


Nee, ik zou mij zeker schuldig moeten voelen omdat ik mijn 14 jarige merrie nu toch 1 veulen gun. En dat veulen ook nog eens bedoeld is als mijn eigen toekomstige rijpaard?
Dan richt je je pijlen op de verkeerde.
Feit blijft dat er een hele resem aan natuurlijke gedragingen verbonden zijn met het moederschap. En dat je die je paard ontzegt.
Maar ik vind het gek dat men zo valt over het wel/niet laten dekken van hengsten en castreren etc... Maar wanneer het op natuurlijk gedrag van merries aan komt, men blijkbaar minder nauw kijkt. Die keuze is voor iedereen persoonlijk. Maar zolang je de mogelijkheid hebt om het veulen ook een toekomst te bieden, zie ik niet in waarom je jezelf zou laten overtuigen dat fokken verderfelijk is.
Ik zie Pête dingen doen en hoor haar geluiden maken, wat ze nooit eerder gedaan heeft in de 12 jaar dat ik haar heb. Natuurlijk gedrag dat ze nog nooit heeft kunnen uiten.
En dan kan jij vallen over het feit dat ze binnen in een loopstal staat omdat dat volgens jou ook niet natuurlijk is. Maar dan vraag ik mij af wat ze zelf erger vindt, het feit dat ze geen veulen zou mogen hebben of die loopstal en dan durf ik met 100% zekerheid zeggen het eerste.
Momenteel vraagt ze zelfs om binnen te mogen als ze buiten staat. (Want ze is nog niet helemaal op haar gemak buiten, te veel paarden die interesse tonen in haar zoon.)

joop schreef op donderdag 17 mei 2012, 13:17:


Zucht, wat ben jij ontzettend vermoeiend. Drink je azijn bij je koffie ofzo?
Je weet best wat ik bedoel te zeggen. Het zou het eerste veulen niet zijn dat vlak na de geboorte aan de verkeerde kant van de omheining terecht komt. Genoeg mensen die dat kunnen beamen, wij hebben in maart hier nog voorgehad, Pien heeft ook al eens voorgehad etc...
En dan moet je er maar net op tijd bij zijn. En zo niet dan zit je in het beste geval met een merrie die compleet over haar toeren is, een veulen dat verhinderd wordt van op tijd te drinken,... En in het slechtste geval zijn je weides inderdaad omgeven door sloten of wegen en kunnen er gevaarlijke situaties ontstaan.
Nou we het er toch over hebben, Ik heb daarnet toevallig nog een veulen van enkele dagen dwars door een omheining zien wandelen. Ze schrok zich een ongeluk en durfde niet meer terug.

En moet ik mij nou aangesproken voelen door dat geklets over mishandelde en verwaarloosde paarden en allerhande mistoestanden?
Wat heeft dat in godsnaam met mijn veulen te maken?
En met al andere veulens die gefokt worden door mensen die graag een veulen hebben uit hun eigen geliefde merrie en dat doen met de beste intenties?

Feit blijft dat het gedrag wat mijn merrie vertoond naar haar veulen toe, ze nog nooit vertoond heeft naar een ander paard toe. Ook al is ze best sociaal vaardig en heeft ze een aantal hechte vriendschappen. Dus wat je schrijft is simpelweg niet correct.

joop schreef op donderdag 17 mei 2012, 19:25:


En jij weet dat want je bent zelf een paard?
Er zijn net zo goed mensen die wél ongelukkiger zijn omdat ze tegen hun wil kinderloos zijn. En als mens heb je nog de mogelijkheid om de dingen rationeel te overdenken. Als dier heb je het maar te doen met zo'n biologisch verlangen wat onbeantwoord blijft?

Ik schrijf alleen maar wat ik observeer. En dat is, dat een merrie die ik al bijna haar hele leven ken, veranderd is omdat ze nu moeder is.
En denk inderdaad niet dat ze tervoren 'ongelukkig' was, maar ik neem wel waar dat ze nu gelukkiger lijkt. Doorgaans is het een paard dat niet voor al te veel te motiveren valt en dan is het mooi om te zien hoe verliefd ze reageert op haar zoon en hoe ze met hem bezig is.
Hij is een sterkere motivatie dan alle andere dingen in haar leven.
En van Char durf ik zelfs zeggen dat die wel tot op zekere hoogte ongelukkig is zonder veulen. Die gaat zelfs zo ver dat ze veulens van andere merries probeert te stelen, als ze zelf geen heeft.

En ik zeg helemaal niet dat iedereen zomaar snel met z'n merrie moet fokken.
Net zomin dat ik vind dat alle hengsten, hengst moeten blijven met de mogelijkheid om te dekken. Dat is aan de eigenaar om af te wegen, wat wel/niet kan in de situatie die hij/zij ter beschikking heeft.
Maar ik vind dat anti-fok-dogma op een site die natuurlijk gedrag promoot wel dikke onzin.
Het wordt absoluut not done gevonden om een paard s'nachts op stal te zetten, omdat hij dan misschien die enkele 10 tallen meters die hij heen en weer naar zijn drinkbak loopt, minder zou bewegen. Want dat zou hem 'beperken in de uiting van zijn natuurlijk gedrag'. En iedereen is druk in de weer met ingewikkelde slow-feeding systemen om er toch maar zeker voor te zorgen dat zijn teergeliefde paard geen uurtje zonder eten hoeft te doen. Want dat is 'natuurlijk', weet je wel? Maar aan iets zo uitgebreid, instinctief en betekenisvol in het leven van elk levend wezen, als zichzelf voortplanten, wordt dan compleet aan voorbij gegaan? Meer nog, de discussie mag blijkbaar zelfs niet aangegaan worden. Mag ik dit bijzonder hypocriet vinden?

Nils Vellinga schreef op maandag 4 juni 2012, 14:46:


Ik heb gelijkaardige ervaringen.
Mijn eigen paard kon ik vanaf dag 1 in galop over de meest idiote ondergronden sturen. Ze gaf geen kik. Haar hoeven hebben misschien niet dé 'ideale' vorm maar ze zijn wel steenhard en erg functioneel. Ik moet er eigenlijk nooit rekening mee houden.

En dan zie ik bijvoorbeeld ook een 3 jarig paard, niet ingereden. Altijd extensief gehouden in kuddeverband, op de weide met een steenpuinpad waar hij regelmatig overheen moet. En verder helemaal gezond. Alleen de hoeven van dat paard vallen er zowat onderuit. Net alsof ze plat geduwd worden onder zijn gewicht met scheuren tot in de kroonrand. Zelfs op egale ondergrond loopt hij gevoelig.
Misschien toch ook wel enige genetische aanleg? Hij had vanaf veulen al slechte voeten wordt gezegd. En zijn moeder staat ook niet bepaald bekend om de schitterende kwaliteit van haar onderstel. Het zal maar net jou paard wezen...

Piet schreef op dinsdag 5 juni 2012, 11:58:


Tja, geen idee. De andere jonge paarden hebben allemaal normale hoeven, dus dan mag je waarschijnlijk wel aannemen dat 'het voldoet' in normale omstandigheden?
Foute bekapping of hoefijzerschade etc... dan heb je misschien nog wel perspectief om er verbetering in te krijgen. Maar als je deze 3-jarige z'n voeten ziet, vraag ik mij serieus af of er ooit iets van te maken valt. En zo zullen er nog wel paarden zijn?
No feet no horse, kan je zo wel erg letterlijk nemen.

Piet schreef op dinsdag 5 juni 2012, 21:36:


Helemaal mee eens!
Ik begin er niet meer aan hoor. Mocht ik ooit nog een ander paard kopen, dan laat ik ze er echt voor staan als ze ooit hoefijzers hebben gehad of zelfs maar gevoelig lopen op een oneffen harde ondergrond. Nee, ik hoef ze niet.
En toen ik papa-hengst voor mijn veulen uitzocht, is mijn blik zeker ook langs meneer zijn hoeven gepasseerd.

Eigenlijk gek hé. Mensen laten vaak paarden met 'kleinere' problemen staan omdat het mogelijk wat extra onderhoud-kosten zou opleveren. En het potentiële nieuwe sportpaard wordt voor de aankoop helemaal binnenste buiten gekeerd op zoek naar mogelijke zwakke plekken die op termijn wel eens geld zouden kunnen kosten. Of waardoor men zou kunnen vermoeden dat paardlief geen 20 jaar zal meegaan. Want zo'n beest kost natuurlijk wel een aardige duit.
Maar dat zo'n dier niet normaal op z'n eigen blote voeten kan lopen, hebben ze dan niet door of ze vinden het geen probleem. Beestje wordt uiteraard met ijzerwinkel en al gekeurd...
En die 80 à 100 euro aan ijzerwaar elke 2 maanden, worden zonder morren opgehoest. Dat is dan 400 à 600 euro jaarlijks. Makkelijk 4000 à 6000 euro op 10 jaar. Dus eigenlijk kan je elke 10 jaar wel al een heel nette en leuke jonge recreatie-sportknol kopen voor het geld dat je eronder laat nagelen...
Dan kan je beter het geld van de keuring en het geld van die hoefijzertjes in je zak steken...Dan mag hij best al voortijdig versleten zijn toch??? Je hebt je 'nieuwe' er dan toch al uit.
Dikke kans alleen dat de oude dan ook nog eens langer gaat meegaan. Of je dat een voordeel of een nadeel vindt, hangt er natuurlijk vanaf... Maar tel uit je winst!