gioia schreef op zondag 23 september 2012, 20:27:
>
> Mag ik vragen op welke manier dit het verschil heeft gemaakt?
Mijn paard kreeg keer op keer hoefzweren, liep gevoelig. De hoefwand was zo dun (nauwelijks 1 mm) dat de zo nodige ijzers om haar aan de praat te houden niet meer hielden. Ze scheurden er gewoon af, vreselijke schade achterlatend. Hoefsmeden wilden niet meer komen omdat er geen eer meer aan te behalen was, ze had gewoon "kankerhoefjes" zoals een smid zei, ik moest haar maar naar de slacht doen en een normaal paard kopen waar je tenminste ijzers onder kon slaan. Op dat moment kon ze alleen nog maar op zachte ondergrond lopen, het kleine stukje beton tussen weiland en stal overbruggen was een drama. Ze was ook verschrikkelijk bang geworden voor hoefsmeden door de pijn die ze had. Ik heb daarna een cursus bekappen gevolgd bij de Groene Welle in Zwolle, zodat ik tenminste zelf kon bekappen. Het hielp niet veel, maar ik kon nu tenminste direkt ingrijpen als ze weer een gigantische scheur dreigde te ontwikkelen, maar de zweren bleven en de gevoeligheid ook.
PaardNatuurlijk was letterlijk de laatste strohalm, wat kon ik anders nog doen. Ik heb in 2004 met klapperende oren en zeer sceptisch de cursus gevolgd. Na de eerste bekapping kreeg ze gek genoeg geen hoefzweren meer en na enkele maanden was ze stukken beter gaan lopen. De hoefwand werd dikker. Ze heeft daarna nog wel af en toe een hoefzweer gehad, bijvoorbeeld als ze in draf op een steen ging staan. Nadat ik haar tijdelijk met hoefschoenen heb laten lopen op slechtere wegen, ging dat ook goed.
Helaas is mijn lieve schat drie jaar geleden aan een koliek overleden.
Mijn huidige paarden, een tinkermerrie en een shetlandermerrie hebben nooit een hoefsmid gezien, hun hoeven waren erg verwaarloosd toen ik ze kocht. Mijn shetlander bekap ik zelf, mijn tinkermerrie wordt sinds een tijdje gedaan door Fred Emmerig, een natuurlijk bekapper, omdat ik die grote smakvoeten helaas niet meer kan doen vanwege mijn knie. Mijn dames lopen overal overheen, de hoeven zijn knoerthard.
Monique
Warboel
