Christel Provaas schreef op vrijdag 2 november 2012, 17:45:


Geen idee. Ik heb in die tijd met verschillende bekappers collega's overlegd en niemand kon me verder helpen, alleen dat er ws tekorten in de bodem zaten. We hebben dat niet laten testen verder.

Het gaat bij ons om een weide die we al jaren hebben en waar dit eenmalig in één bepaald jaar voorgekomen is. De paarden grazen er nu nog steeds en er is niks meer aan de hand geweest.

joop schreef op maandag 5 november 2012, 10:14:


Bovendien (en ik werk toch met heel wat bitloze paarden en rijders) heb ik werkelijk nog nooit een kapot getrokken neus gezien door een bitloze optoming. Hooguit wat haren weg en een kale plek door teveel aan de teugel rijden (zagen, kort houden) of bij een sidepull met nieuwe en daardoor nog te stugge neusriem. Dat los je dan op met een tijdelijk bontje en een paard hoeft niet de hele tijd met het hoofd omlaag in de houding te lopen.

Ik vind de pony in het filmpje ook raar demen maar herken niet gelijk cornage. We hebben er hier een met cornage en dat klnik heel anders dan deze. Die witte lieve pony staat gewoon bol van de stress en ademt heel hoog.

Nils Vellinga schreef op maandag 5 november 2012, 18:55:


@ Wendy: OK, wáárom is dat paard bang van zwijnen? Kan er ooit iets gebeurd zijn, bijvoorbeeld jagers, gegil, rijder die enorm schrok bij het zien van een troep zwijnen en dat heeft overgebracht etc. Hoe zit je zelf op het paard op dat moment?!

Onze paarden hebben het niet zo heel erg op de varkenslucht die op de boerderij naast ons hier hangt; het gegil van die dieren, de stank van de kadavers. We komen er dagelijks langs en natuurlijk, ze zeuren niet, maar ze blijven wel altijd iets alerter bij het passeren van de boerderij.
Terwijl ze absoluut niet angstig reageren op de geur- en het zien van onze oefenhoeven (kadaverhoeven) die wij bij de cursus Natuurlijk Bekappen gebruiken.

Als je paard echt angstig is, OK< dan stap je af, je besteedt er verder nul aandacht aan (negeren) en je gaat dat gedrag zeker niet lopen bevestigen door de angst te belonen. Eventueel wel geruststellen als je weet dat je paard daar gevoelig voor is ('it's OK') maar pas belonen als je erlangs bent en het paard weer 'gezakt' is.

Groet, Pien

Maria Delavega schreef op dinsdag 6 november 2012, 19:06:


De foto hier is niet (meer) zichtbaar, ik heb even naar je Facebookfoto gekeken.
Wat ik zo uit de foto kan opmaken:

-Hoeven lijken zó niet te kort maar een schuin gemaakte foto was handiger geweest, bovendien weet ik niet hoe de hoef voorheen was (lange hoefwanden? etc).
-Steunsels lijken iets uit te steken, vooral de bovenste op de foto. Dat kan drukkingen binnenin geven.
-Is de straal dragend of gelijk met de hoefwand? Een te dikke straal kan ook gevoeligheid geven op het harde (op het zachte merk je daar niks van).
-Toon zou je iets kunnen afronden.

Er lijkt weinig mis met deze hoef, beetje onderhoud maar dat een paard daar zo behoedzaam gaat lopen ligt mijns inziens meer aan het feit dat het heel veel geregend heeft en de hoeven als gevolg daarvan iets verweekt kunnen zijn. Het is mijn ervaring (oa bij onze eigen lespaarden) dat dat een tijdelijke gevoeligheid kan geven op het harde, de eerste 15 minuten zeg maar. Wij hebben dat hier op het moment bij sommige paarden precies eender.
Júíst wel op de beton lopen, rustigaan, niet overvragen. Gaat ze na ca 15 minuten beter lopen dan weet je dat dát het geval is
Maar waarom zou dit paard biotine moeten hebben????

Groetjes, Pien

Maria Delavega schreef :


Het is ijzertaal te denken dat een hoef koud moet aanvoelen.
Be-ijzerde voeten die weinig hoefmechanisme en dus minder doorbloeding hebben hebben voelen koud aan. Onze Natuurlijk Bekapte hoeven zijn gewoon op lichaamstemperatuur. Soms eens iets kouder, soms eens iets warmer.

Pas wanneer de temperatuur in één hoef een hele tijd duidelijk hoger dan de andere is, het paard pijn aangeeft, er eventueel zwellingen, je de ader voelt pulseren zijn dan zou ik me pas zorgen gaan maken. Eerder niet hoor

Sarah_Noah_Sol schreef op woensdag 7 november 2012, 9:18:


Onze paarden vinden de varkens boerderijen niet echt geweldig maar ik denk eerder dat dit komt doordat ze het erbarmelijke leven van die beesten voelen; de kadavers, niks zien, veel gegil horen.
Buur-hangbuikzwijn Frits daarentegen bewoog zich maandenlang op z'n gemakkie door onze kudde paarden, at zelfs met ze mee en dat is nooit een probleem geweest, ze vonden mekaar wel altijd interessant eigenlijk....

Piet schreef op vrijdag 16 november 2012, 11:10:


En Shania Twain promootte haar concerttour te paard, op hoefschoenen!
Nu nog dat Heras Hekwerk uit de mond van het paard....:

http://www.nu.nl/achterklap/#slideshow-/slideshow/1891700/popup.html

Jos Pasmans schreef op dinsdag 20 november 2012, 20:03:


Jos, als de stralen uitsteken tov de hoefwand dan kan dat op het harde drukkingen opleveren en dus gevoelig (traag) lopen. Haal je een flintertje van de stralen af dan is de kans groot dat ze gelijk beter loopt. Maar niet teveel, wat ze moeten wel de grond nog raken (hoefgroeisensor, schokabsorber etc).
Daarnaast zul je de hoeven moeten trainen en wennen aan de harde ondergrond door inderdaad regelmatig te wandelen. Houd er rekening mee dat bij een paard dat nog niet veel gewend is qua harde ondergrond, dit proces een jaar kan duren.
Die tijd heb je, ze is pas twee en een half .

Groet, Pien

Jos Pasmans schreef :

Door de juiste manier bekappen en beweging, beweging, beweging.
Daarbij ook regelmatig over het harde.

Wij geven het advies om minstens een kwartier per dag over het harde te gaan wandelen tijdens de 'overgangsfase'. Da's bijvoorbeeld in de winter voor heel wat fulltime werkende mensen al een beghoorlijke opgave. Als je dat al aanhoudt als begin-uitgangspunt, elke dag, kom je al een heel eind. Verder ligt het totaal aan de hoeven van je paard wat deze aan kunnen (verleden, manier van huisvesting, is-ie verder gezond etc). Indien je wat stoeptegels, grindtegels (Marktplaats) oid om de hooibakken heen kunt leggen is dat ook zeer aan te raden, gaat het harden meer vanzelf (als hij niet elke dag een kwartier de tijd hebt om te gaan wandelen).

'Gevoelvol' kan iets anders zijn dan 'gevoelig'. Je wílt dat je paard het gevoel in zijn voeten terugkrijgt dus zul je daar rekening mee moeten houden. Een beslagen paard bijvoorbeeld dendert misschien wel sneller door maar hij mist wel het gevoel in z'n voeten.

En een paard dat zich eens verstapt op een steentje is iets anders dan een paard dat zich met de oren plat niet meer over de straat laat trekken. Als je paard eens een stapje hompelt over een steentje is dat geen probleem. Het wordt natuurlijk iets anders als hij echt niet vooruit te branden is, dan wordt het tijd voor hoefschoenen.

Jawel hoor. Het paard zal prettiger bewegen en dat komt de doorbloeding dus herstelproces ook welweer ten goede.

Heb jij de cursus gevolgd? Waar? Bij Piet of bij ons?

Groetjes, Pien

Locanda schreef op maandag 26 november 2012, 19:32:


Je kunt elk paard meenemen als handpaard maar niet elk paard is een goed leidpaard, dat ten eerste. Het leidpaard moet stabiel in zijn gangen zijn en zich gemakkelijk laten manouvreren, lieft op één hand laten rijden en rechtdoor lopen (ook als jij eens aan het handpaard moet trekken om wat voor reden dan ook).

Wat Cindy ook aangeeft: een handpaard moet al goed aan de hulpen zijn; stap, draf, eventueel galop, stoppen, vertragen en halthouden. Is-hij dat niet dan wordt het een trekpartij om het paard naast je te houden. Dan kun je beter nog even oefenen inderdaad.

Het handpaard loopt bij mij altijd rechts van het leidpaard en het mag niet vóór het leidpaard komen dus neuzen op gelijke hoogte of liever zelfs iets daarachter, anders verlies jij 'controle' en kan het handpaard om jullie heen cirkelen en dan loop je heel erg te klooien. De meest ideale positie is de neus van het handpaard zo'n beetje op gelijke hoogte van de schouder van het leidpaard. Dus moet-ie aan de hulpen zijn en reageren op 'easy' en inhouden op de teugel. Daarvoor heb ik een ring door de kinriem en daar leid ik het paard aan. Leadrope kan overigens ook gewoon aan de linkerkant van je sidepull maar dan trekt de SP nogal eens scheef als je werkelijk moet ingrijpen. Ik neem een lichte en vooral ook niet te lange learope mee (niet zo'n ding met een zware wiebelende snap) en de leadrope hangt altijd iets doorgehangen, ik houd hem in mijn rechterhand. Is de leadrope te lang zit je te worstelen met een kluwen touw in je handen. Mijn handpaard rijd ik meestal op mijn linkerhand (hihihi, ik zit het hier achter de PC uit te proberen)

De meeste leidpaarden snappen gauw wat de bedoeling is en deze helpen ook zelf mee door het handpaard naast zich te houden (oren plat en corrigeren als handpaard teveel naar voren komt). Rubio blokt het handpaard ook als die teveel naar voren komt. Hop, schouder ervoor en afstoppen, maar ondertussen wel voorwaarts blijven gaan.

Als je je jonge paard went op buitenritten als handpaard en hij zo alle hulpen kan uitvoeren is de stap om erop te stappen nog maar heel klein, 'straks' , als hij oud genoeg is. Ik neem wekelijks handpaarden mee, alle lespaarden zijn dit ook gewend. Als er een beginner op zit die bijvoorbeeld gaat leren galopperen doe ik dat op de buitenritten, veilig rechtdoor naast Rubio, ik heb de totale controle en de rijder hoeft (in eerste instantie) alleen maar aan de galop te denken en niet te sturen. Ideaal!

Lenneke keijzer schreef op dinsdag 27 november 2012, 10:53:


Noway, aan de hand zou ik niet willen toestaan dat er gebokt wordt want ook al doet hij dat keurig netjes van je af, het blijft risicovol. Hij moet rekening met jou houden. Al kun je niet het uiterste van hem vragen nu want hij zal wel bokken omdat hij barst van de energie. Kun je hem echt helemaal nergens loslaten om ergens uit te bokken?