Hier staan ze met zijn vieren in de schuilstal als het vies weer is (regen en wind) en denk maar niet dat ze ook maar een seconde langer buiten komen dan absoluut noodzakelijk.
Bovendien vreten ze alles dat ze in beslag kunnen nemen.
Bij een gezellig kampvuurtje in de wei waarbij we oud hout moeten opstoken en van de gelegenheid gebruik maakten om een worstje in het vuur te grillen met wat lekkernijen en een wijntje erbij met de op vakantie zijnde familie, slaagde silja erin om op een onbewaakt moment in de aardappelsalade te duiken (wist niet dat je die zo snel kon opeten ) terwijl een van de shetten een pilsje wist te bemachtigen.

Er is daarbij overigens geen dier geschaad

Ik mis nog iets in de verhalen hier over dominantie.

Dominant gedrag wordt niet zelden gekoppeld aan leiderschap. Maar de dominantie/leiderschap binnen een kudde kan fluctueren. Daar is ook onderzoek naar gedaan, maar ik zie het ook hier.

Silja is degene die iedereen wegjaagt aan het voer en aan het water. Maar als het erom gaat om te bepalen waar gegraasd wordt, is het Hälga die dat doet.
Zonder uitzondering zie je haar beslissen wanneer er verkast gaat worden naar een andere plek en de rest netjes volgen.
Als ze samen ergens staan te eten (hooi/gras) , Hälga besluit te vertrekken en sil (en de rest) heeft het niet meteen in de gaten, dan schiet sil opeens in de stress als ze het ziet en holt als een dolle achter Hälga aan. Hälga gunt haar daarbij nauwelijks een blik waardig.
Opletten jij.


Dit is overigens ook een punt dat in de NH niet wordt onderkend,.
De training staat bol van het 'bewijzen' van leiderschap, maar leiderschap is simpelweg geen statisch gegeven.

Talitha schreef op woensdag 24 april 2013, 12:39:


Lijkt mij waarschijnlijker dat de eigenaresse door het stellen van grenzen het paard duidelijkheid heeft gegeven en dat het paard daarmee van zijn onzekerheid werd afgeholpen. Iedereen weet graag waar ie aan toe is
Onzekerheid is een bitch

Martina, ik zie het helemaal voor me

Maar wat al wordt gezegd... hier is ook de dominante bitch tevens de grootste schijtlaars.

Het is dus ook zoals egon noemt... het is een ingewikkelde structuur en het hele punt waar NH op borduurt over het laten zien wie de baas is , ervanuit gaand dat de baas ook de leider is, slaat dus nergens op.
Dat betekent dus dat het hele verhaal van de join up waarbij je voor eens en altijd leiderschap zou bepalen, ook de vuilnisbak in kan.

Wat ik dan altijd verwonderlijk vind, is het feit dat toch behoorlijk wat onderzoek inmiddels heeft uitgewezen dat er idd een verschil is tussen dominantie en leiderschap en dat de sociale struktuur in een kudde heel wat ingewikkelder en flexibeler is dan wordt voorgespiegeld.

Ook verwonderlijk vind ik altijd het idee dat de mens dan deel uit zou moeten maken van die kudde. Nog afgezien van het feit dat we met de beste wil van de wereld niet op een paard lijken en qua instincten, kracht, snelheid etc maar een stel sukkels zijn vergeleken met een paard, brengen we slechts zeer beperkt tijd door in de kudde. Hoe zou je daar dan in hemelsnaam deel van moeten uitmaken.

Met die hele stelling van het doen alsof je een paard bent (iemand heeft soms zelfs oren verzonnen, die je op je kop kon zetten en die bewogen ) vinden mensen ook dat ze best mogen slaan of schoppen, want dat doen paarden onderling ook.

Ik verbaas mij altijd hoe veel gebazel serieus wordt genomen door de meute, terwijl we toch onderhand beter zouden moeten weten. Aan bewijs geen gebrek,

Moet trouwens altijd erg lachen met die strips van egon. Zo herkenbaar met shetten... monstertjes. haha. Maar juist die instelling maakt het wel tot ideale paardjes voor een wagentje. Als je tot samenwerking kunt komen, zijn ze veelal onverschrokken.

Maar dan toch eens een andere vraag: agressie naar andere diersoorten. Heel bekend zijn de ezels die alles in hun wei vermorzelen (nou ja niet alle ezels, maar ezels staan hier toch een beetje om bekend) Of de pony die de hond de wei uitjaagt of of de kat ondersteboven schopt.
Waar komt die agressie vandaan?

Gracy schreef op donderdag 25 april 2013, 20:53:


IK geloof niet dat het probleem in het verleden zit, maar in de tegenwoordige tijd, Het paard was eerst braaf en nu agressief en nerveus. Blijkbaar is dat lonend en/of is er iets wat hem frustreert. Het probleem ligt dus bij jou (en nee, ik wil niet gemeen zijn, maar dat is gewoon een feit. Als hier de paarden gaan etteren, ligt het ook aan mij.) of het paard heeft een serieus lichamelijk probleem (ook dat veroorzaakt agressie en angst)
Het is aan jou uit te zoeken wat dat is.

Dat ervanuit gaan dat er vroeger iets ergs is gebeurd/dat een paard slecht is behandeld etc is vaak het zoeken van excuus voor de dingen die fout gaan en berust vrijwel nooit op waarheid.

Uitzonderingen bestaan. Ik heb hier een paard gehad met een werkelijk traumatisch verleden. Maar die was vanaf het allereerste begin zo geflipt als een bos uien.

Christel Provaas schreef op vrijdag 26 april 2013, 9:26:


Dat was anders geen quote van mij
Ik ben meer voor het opzoeken van de oorzaak,. Idd lichamelijk zoals jij al noemde, of trainings/hanterings fouten.
Met alleen geduld kom je er idd niet. En kunst baart het al net zo min

Tja.... paarden zijn de mirrors van de baas he, zeggen de die-hard nh-ers.... kun je nagaan hoe baasje is. hahaha....

Ik zie het hier ook hoor. Twee braaf naar de honden toe, twee draken... moet ik echt wel in de gaten houden. Zal idd soms wel spelen zijn, maar niet altijd.
Killers. Dat zijn het.

En ja, christel.. heb idd over een ezel gepraat, maar gezien ik er zelf al een ben, hoeft er geen meer bij. Nee, dacht toen aan een grote ezel om ook op te zitten en rond te klossen, maar van dat idee ben ik snel afgestapt. Nog afgezien van de vaak voorkomende agressie naar andere dieren toe, komt er gewoon te veel bij kijken en waren de grote te duur. Kleintjes staan hier ook te koop, maar nee... toch maar niet.

Heb wel een shet gekocht Tja... wat kan ik zeggen .... gezelschap voor trulsa, nu billy er niet meer is? (klinkt best aardig niet)
Ik heb de zadels en alles verkocht en van dat geld shet (wel een grotere dit keer) en keuring van die shet betaald.
Dat betekende dus dat er geen extra kosten mee waren gemoeid en in onderhoud blijft het hetzelfde als toen billy er nog was.
Dit keer dus wel gekeurd, want het beestje moet straks voor een wagentje. Maar daar moet ik nog voor sparen, Maakt verder ook niet uit. Knolletje is al zolang uit de rolatie dat het opnieuw erin brengen weer tijd gaat kosten, maar ik heb daarmee weer iets leuks om handen.

Had stiekem al vanalles bekeken van ardenner tot shet, maar definitief besloten dat ik niet meer wilde uitgeven dan de opbrengst van de rijspullen en dat ik toch niet meer ging rijden. Als de grote ooit wegvallen, komen er geen grote meer voor in de plaats. Dan blijft het bij 2-3 shetters. Vreten niet zoveel en poepen niet zo veel. Handiger voor beurs en rug.