Piet schreef op dinsdag 2 september 2014, 16:58:


Helemaal mee eens. Er zal prachtig te zien zijn geweest welk voetje er mankeerde.
Voor dergelijke simpele diagnosen heb je uiteraard geen uitgebreide opleiding nodig.

Het gaat toch om VISUELE warmtebeeld camera's? Die zijn op die Fluke website vanaf 495 euro.... wat moet ik me voor een paar tientjes dan voorstellen? Aan een digitaal cijfertje dan een temperatuur aangeeft (waar precies?) heb je niet zo veel, mensen zijn bij uitstek kijk-dieren, het is visueel denk ik voor de meesten al razend moeilijk om vanuit 2D beelden een 3D situatie te construeren. Digitale verwerking van visueel beeld en warmtebeeld door de camera begint als ik het goed begrepen heb rond de 600 euro.

Toch lijkt mij de stelling "koop voor een paar tientjes zo'n ding en de doe-het-zelver kan de temperatuur doen" veel te kort door de bocht als het om medische diagnosen gaat.
Laat ik ook een voorbeeld proberen:
Een pony liep raar, geen mens snapte wat er aan de hand was. Leek op bevangen maar miste alle andere kenmerken die bevangenheid moesten bevestigen. Mijn idee was juist: hoefzweren aan BEIDE voorvoeten (mijn raad: gewoon even afwachten want gaat vanzelf over).
Op een warmtegevoelige camera (die ik niet bezit) had ik dus beide voorvoeten warm gezien, misschien met meer nauwkeurigheid zelfs de exacte plek waar de zweerderij zit. Maar stel nou dat dat tweezijdig symmetrisch was, dan zou het alsnog net lijken of het zo hoort....
Volgens mij is diagnostisering van arthrose-achtige zaken e.d. nog veel lastiger en is zonder serieuze studie/opleiding niet te doen.

Piet schreef op woensdag 3 september 2014, 17:49:


Met of zonder beijzering?


Mee eens, Piet, maar dan heb je het over profs. De afschrijving van een hele goeie warmtebeeld camera lijkt mij voor een bedrijf ook eerder in de rede liggen. Maar wie is dan jouw prof? De veterinair? De moderne bekapper? De warmtebeeldcameramens?
We hebben het over een stuk gereedschap dat aanmerkelijk ingewikkelder is dan een hamer.
Benodigd zijn echter: kennis van de technische werking en bediening van deze apparatuur (de meeste nitwits kunnen niet eens met een gewone profi DSLR omgaan al hebben ze er wel een), kennis van het gefotografeerde (wat valt te verwachten, wat is normaal, ervaring van waar op te letten) en dan moet er ook nog veterinaire kennis bij komen.

Ik vind dus dat je niet de indruk moet wekken dat iedere Jan, Truus en Klaas daarmee succesvol aan de slag kan. Dat gaat tot teleurstellingen leiden.

En ik ben nog steeds benieuwd waar ik voor een paar tientjes een visuele warmtebeeld camera kan kopen. Voor een temperatuurmeter die als output met een digitaal cijfertje komt is iets als een paardenvoet nmm veel te ingewikkeld als je precies wilt kunnen zien waar wat aan de hand is.

Maar laten we je andere voorbeeld nemen, de zadelpasser. Dat lijkt toch zo een simpele toepassing. Maar, hoe bepaal je aan de hand van warmtebeeld of: a) het zadel niet past b) het paard op 1 of andere manier scheef of anderszins uit model is c) de ruiter scheef zit, of; een willekeurige mix van a, b, en c waaraan je in praktijk denk ik nooit 100% aan kan ontkomen. Ik vind dat niet simpel.
Natuurlijk, als een zadel brugt zou je dat na 10 minuten proberen duidelijk moeten kunnen zien, maar dat zie je net zo goed aan haar- en/of zweetplekken.
Ook hier kom ik uit op dat studie, ijking van verwachtingspatronen en afwijkingen leren correct te benoemen, onontkoombaar is naast het leren begrijpen en bedienen van de apparatuur.

Toch ben ik het met je eens dat warmtebeeldcamera een prachtig stuk gereedschap is om tot inkadering van diagnose te komen en dat er veel te weinig van circuleren.