> Het scheelt ook dat je weet dat ze nu genoeg respect en vertrouwen jegens
mij heeft hoor, ze houd heel goed rekening met mijn ruimte. De grens is
duidelijk
> Ze doet het ook vaak om even te laten merken dat ze blij is me te zien,
hahaha, zolang ze dus maar niet op me springt (en dat doet ze niet) vind ik
het best
De grens is duidelijk evenals het wederzijds vertrouwen.... da's belangrijk.
Nu mijn getut...de grens bennik een beetje aan het leren aangeven. Laatst
wilde ik hem naar achteren yo'n (da's yoyo'n zónder eerste yo). Eerder deed
ik het met een lullig vingertje. Nah... dachtie (Daan) bij jou moet je
gewoon doorlopen.... hij yo'de mij gewoon achterúit!!!!
Dús nu mijn wijsvinger op herrieachtige wijze (jullie noemen dat mét energie
. Hij keek óp; ik zág hem denken: ze zet mme in mun achteruit en wandelde
met heel snelle pasjes naar achter.
Maaaarrrrrr... hij stond in de stal en Juliette naast hem en hij ging bijna
door de achtermuur heen! Volgens Jet hield ik te lang aan
Toch gaf het mij een goed gevoel hoor.... dat grote lijf wéék voor me omdat
ik spreekwoordeliijk riep: "gréns!".
Vertrouwen komt ook toenemend.. .Eerst stonden we elkaar aan te kijken: ik:
wat ben jíj groot en eng... En hij: 'wat staat ze me aan te kijken?; wat mót
dat enge mens van me?"
Nu, als hij iets goed doet en klaar is sta ik aan de kant en roep: "knáppe
jonge; gróte vent!" komtie met gebogen koppie naar me een aaitje halen.
Dus het komt bij mij ook hoor, dat grens en vertrouwen.
> ---Het gaat prima! Stappen gaat heel goed onder het zadel en ik kan nu ook
een klein stukje draven. Dat moeten we nog wat langer zien vol te houden,
maar dat komt ook vast wel. Vandaag heeft ze trouwens voor het eerst een
goede meter hoog gesprongen aan de lijn! En dat voor een paardje wat nog
niet echt genoeg zelfvertrouwen heeft wat betreft springen. Ik moet haar
altijd nog eerst overtuigen dat ze het toch echt wel kan: "Kom op meid, jij
bent 1.67m en dat hindernisje is een peuleschil voor je hoor, je kan het
echt wel!"...dan springt ze er na veel vragen eindelijk overheen en komt
naar me toe met zo'n trots smoelwerkje: "Zo, zag je dat? Dat heb ik toch
maar mooi effe gedaan he?"...hahaha, echt zo leuk! De wandelingen buiten
gaan nu ook veel relaxter, ik ben afgelopen zaterdag met haar buiten gaan
lopen langs een rijksweg (daar zoeven de auto's toch wel met 80 km. per uur
voorbij). Nou, het interesseerde haar niets hoor! Hahaha, houden zo
> Het gaat dus heel goed op alle vlakken eigenlijk wel, alleen het blijft
nog een jong ding he? Dus die steigerspeel-buien neem ik voor lief, geniet
ervan en moet toch ook ooit mijn camera nog eens meenemen en hopen dat ze
eens een steiger-show weggeeft
Léuk hoor dat het zo goed gaat. En het gaat écht goed he?
En ja, Daan is (ook bont en) ongeveer even oud als jouw Tamara (nét 4) en
speelt en rommelt ook behoorlijk (ineens in het bos gaan rollen als Jet
wandelt (naast) met hem. Daar heeft ze 1 x toestemming voor gegeven ooit.
Als Tamara steigert... hoever sta je dan van haar af?
>
> Groetjes,
> Linda
>
Groetjes
Ellen
die greep probeert te krijgen op steigerfantasieen
Warboel
