Spirithorses schreef op donderdag, 14 juli 2005, 8:50:
> Ik kom in mijn werk erg veel losgeslagen paarden tegen, dat zijn
> meestal de paarden van heel lieve mensen die het allerbeste voor
> hun paard willen maar ze niet durven opvoeden of eens een keer
> op hun plek zetten door actief leiderschap te tonen.
> Wat je dan vaak ziet zijn paarden die het helemaal zelf gaan
> regelen en hun eigen wetten maken. Dat noemt men dan dominante
> paarden terwijl ze in feite alleen maar op zoek zijn naar
> duidelijkheid, en vaak juist erg onzeker zijn.
************************
Dat is eigenlijk precies (een deel van) wat ik ook bedoelde.
Die paarden komen zo "dwingend" en "tegendraads" over, maar in feite zijn ze alleen maar op zoek naar wat vastigheid. Zolang ze dat niet vinden, blijven ze daarnaar op zoek. Vinden ze het opeens WEL, in de vorm van een stevige vaste (maar ook lieve) hand, een heel duidelijk "nee" en natuurlijk hoort daar ook bij een heel duidelijk "ja", dan zie je iets wat ik zelf haast zou omschrijven met "opluchting".
Tenminste ... dat meen ik uit jouw stuk ook te lezen Pien.
Vooral dat onrustige, niet kunnen stilstaan, dat vind ik dan inderdaad wel typerend. Ze zijn op zoek, ze hebben het letterlijk nog niet gevonden. Dus blijven ze onrustig verder zoeken en hebben pas rust als ze weer in de wei staan.
(weet niet of Morrie dat ook heeft hoor, dit ging even niet meer over Morrie wat mij betreft)
Warboel
