Tamara Spruit schreef op dinsdag, 16 augustus 2005, 9:22:

*********************

Ik heb inmiddels onze jaarling Belgische geleerd om redelijk rustig en netjes d´r hoeven op te tillen. Het was geen gemakkelijke opgave, moet ik zeggen, maar tis gelukt!

Wat ik gedaan heb, was in elk geval paard stevig genoeg vastzetten (bij een jaarlinger lukt het nog echt niet om dat los te doen)

Eerst heb ik Neel eraan gewend, dat ze d´r been optilt als ik dat vraag. Simpelweg om het been vragen en daarbij steeds meer druk uitoefenen tot ze het optilde. Bij Neel moest ik dan soms wel flink in de zwilwrat knijpen, of tikjes met een stokje op haar been geven. Neel had zoiets van `mwoh, wat jij doet kan mij echnie boeien`. Zodra ze het been optilde (op wat voor manier dan ook), was´t goed (loslaten, meteen belonen). Ben toen dus niet verder gegaan, tot ze dat goed begreep, dat aanwijzen "optillen" betekende. Je kunt dit ook heel leuk clickeren. Maar ik was te druk met die maaiende voorhoeven te ontwijken. Neel was nog niezo handig met die stelten van haar, en zodra ze doorhad dat het om been optillen ging, ging ze enthousiast met een maaiende beweging dat been optillen als een Spaanse pas ..... RUN for your life! Maar´t was goed bedoeld hoor toen!

Toen het eenmaal eraan toe was, dat ik het been ging vasthouden, heb ik een stevig touw genomen, en dat om de kootholte geslagen (eerst rustig aan het touw wennen). Toen combinatie maken "aanwijzen=optillen" en met het touw het been omhoog houden. Je kunt zo veel steviger vasthouden. Wat ik toen gedaan heb, is het been zo lang vasthouden, tot ze ophield met wegtrekken. Dat was wel even lastig, maar als ze goed vaststaan en het touw goed vast om het been zit, kun je aardig wat kracht zetten en goed vasthouden. Zodra ze ophield met wegtrekken, been ZELF voor haar neerzetten (niet uit je handen laten trekken) en uitbundig belonen. Zo leerde ze wel goed, dat ze nooit met wegtrekken haar been mocht gaan neerzetten, maar dat ze het pas mocht neerzetten als ze d´r rustig bij stond. Dit was de moeilijkste periode, want ze is vreselijk sterk en kon vreselijk hard aan dat been sjorren, dus dat was wel een kwestie van hardnekkig vasthouden tot ze ophield met aan dat been trekken. Heeft even geduurd. M´n rug ging daar niet op vooruit toen . Duurde een paar weken.

Toen ze eenmaal begreep dat ze RUSTIG moest blijven staan als ik haar been optilde, en niet mocht trekken, heb ik dat gewoon uitgebouwd (langer vasthouden, zodra ze wat gaat trekken, steviger vasthouden, als ze weer rustig is, meteen weer neerzetten en belonen). Ze is nu (na ca. paar maanden) zover, dat ze zelf haar hoeven best goed omhoog houdt zonder dat ze op je leunt en dat je rustig zonder zweetdruppels haar hoeven kunt uitkrabben en evt bekappen. Belgen schijnen niet zo handig te bekappen te zijn (ik snap nu heel goed waarom!!!), ze worden vaak in zo´n bekapstal gezet. Maar met Neel ben ik nu al erg tevreden. Het is nu goed te doen. Heb geen touw meer nodig. Ze begrijpt ook dat ze ze voor je moet optillen, dus zoekt zelf al actief mee naar de beste houding om te gaan staan als ik naar haar been wijs.

De volgende stap is dat ik haar los wil kunnen laten staan. Maar zo ver is het nog niet. Dan heeft zij nog iets van `ja doeg, dan loop ik toch gewoon weg ....`. Ben er nu wel mee bezig, en gaat ook zeker wel lukken, maar ja´t kind is nog maar 16 maand of zo, het hoef ook niet allemaal tegelijk.

Tis wel even volhouden bij een paard dat helemaal niet van plan is om mee te werken (zoals Neel toen) .... .

Heb je hier wat aan?

Tamara Spruit schreef op dinsdag, 16 augustus 2005, 9:59:


*************************
Ik snap het probleem. Neel deed dat dus ook, ging ze eerst met ´r volle gewicht op je hangen ... zo onder het mom van `och als je´m toch vasthebt, kan ik je ook wel als steuntje gebruiken ...?`. En dan ging ze achter gewoon op rust staan!

Het was lastig om dat goed op te lossen, ik heb haar uiteindelijk toch maar een aantal keren door die knie laten zakken, tot ze dus op haar knie lag. En dan bleef ik dus maar "nee" zeggen. Maar ik vond ook wel dat een deel in de oplossing lag om haar duidelijk te maken dat ze ZELF dat been moest optillen, m.a.w. het begin vond ik het belangrijkste. Want om dat been op te tillen, moeten ze eerst gaan nadenken, hoe ga ik staan om dat te kunnen doen??? Dan beginnen ze dus in elk geval met goed te STAAN, als ze ZELF optillen, ipv dat jij dat been omhoog gaat sjorren.

Als je dat optillen goed beloont, en ze snappen dat dan kun je gaan uitbouwen.

Dat leunen doet ze nu nog wel eens hoor. Dan geef ik geen weerstand, m.a.w. ze kan niet op mij leunen want ik zet me niet schrap tegen haar gewicht, ik laat haar gewoon meteen door dat been zakken en zeg "nee!". Nu begrijpt ze dat wel, dan zie je haar corrigeren, en die achterhoef weer goed neerzetten zodat ze weer stevig genoeg staat.

Tis soms best lastig hoor.

Het probleem met het vastzetten. Tsjaaa, da´s weer een verhaal apart. Het lijkt mij niet te doen om met een paard dat niet wil mee werken, losstaand te oefenen. Dan moet je dus OF eerst dat probleem oplossen, OF er iemand bij laten helpen. Anders kom je daar nooit uit.

Ik heb als er iemand in de buurt stond, weleens gevraagd om bij Neel´s hoofd te gaan staan, en dan zodra ik "goed zo" riep, meteen een brokje te geven, als een soort extra bevestiging. Dus ik heb af en toe ook wel es een hulpje gebruikt om het haar wat vlotter te leren.