Dit schiet me te binnen na het lezen van de reactie van Connie over hout eten. Wat mij opvalt is dat mijn paarden dat helemaal niet doen.
Om de bak staat een houten omheining die half opgevreten is door een paar tinkers die er gestaan hebben.( "Voorlopig" hebben we dat opgelost met wat schrikdraad). Sinds mijn paarden er staan wordt er niks opgegeten. In de bak staan 2 houten hooi fruitkisten waar niets vanaf gegeten wordt.
Dat heb ik ook geprobeerd bij die tinkers in de wei, maar het duurde precies een dag voordat alleen de bodem van de kist nog over was.
In het weitje van de buurman waar mijn paarden wel eens lopen, staan wat wilgen en struiken. Als daar het gras praktisch op is, zie ik Don wel eens wat bladeren van de wilgen eten. Shiny doet dat echter nooit.
De mannen krijgen alleen hooi te eten en hebben de beschikking over een liksteen.
Kortom, waarom eet het ene paard hout en het andere niet?

Piet

van lennep schreef op maandag 2 januari 2006, 18:11:


#10115
Esther, niet alles zit in hooi, er wordt ook altijd bij gezegd dat er een mineralensteen bijhoort. De "andere" Esther heeft ooit eens uitgezocht wat de beste was. Ik heb wel een lijntje gevonden, maar er moet veel meer van zijn, ik meen dat in de roze van de Boerenbond het grootste aantal verschillende mineralen zit.
Piet

epona schreef op maandag 2 januari 2006, 18:17:


Ik kan niet precies volgen wat je nu bedoelt en met weke kootstanden of welke andere vorm van stand dan ook, houd ik me helemaal niet bezig. Is niet belangrijk. De zool is de referentie en die hiel hoort zoveel mogelijk in de buurt te zitten van het breedste stuk van de straal. Zo simpel is het.

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

e m kraak schreef op dinsdag 3 januari 2006, 1:09:


Het zou zeer interessant zijn te weten of het inderdaad zo is of en waarom het ene paard wel van een steen likt en het andere uit dezelfde wei niet.
Of likt het ene paard soms overdag en het andere 's nachts.
Maw, voorzien ze in hun eigen behoefte of niet? Heeft de een geen behoefte en de ander wel?

Het is niet zo moeilijk te bedenken dat een stuk grond waarvan de toplaag al eeuwen bewerkt wordt veel van de oorspronkelijke mineralen zal verliezen door uitspoeling.
Ik verwacht dat zeeklei door de structuur en relatief korte bewerking hier het minste last van heeft.
Er is een mogelijkheid om je kuil te "zouten", nadeel hiervan lijkt me dat je nooit kunt bepalen hoeveel zout je paard binnenkrijgt en ook het paard niet omdat het wel graag de kuil wil eten (anders dan een liksteen, waarvan het paard zelf de hoeveelheid bepaalt.) Een ongeraffineerd zeezout bemesting van je grond,in de juiste hoeveelheid per meter, eens in de 5 jaar, is de meest natuurlijke aanvulling die er bestaat.
Je bemest namelijk de grond, niet het gras. Het gras neemt de mineralen op naar behoefte.
Zeezout en vast ook wel steenzout, bevatten alle mineralen die op aarde voorkomen omdat ze ooit in zee zijn gespoeld.
Het is niet alleen goed voor de dieren, maar je gras zal ook veel beter groeien.
Er is tegenwoordig kunstmest te koop met toegevoegde mineralen en sporenelementen. Ik denk dat dit er nooit zoveel zullen zijn en in een veel minder natuurlijke verhouding dan dat ze voorkomen in onbewerkt zeezout.

Piet

Cassandra Berg schreef op dinsdag 3 januari 2006, 17:40:


Is wel weer leuk zoals deze discussie alle kanten op zwiept.
Over de reacties van Cassandra en Michiel kan ik zeggen dat we helemaal niet zover hoeven te kijken, maar gewoon een halve eeuw terug in Nederland.
Ik ben een boerenkleinzoon, het hele gezin en familie had gewoon mee te helpen om te zorgen dat bv. de boontjes geoogst werden en klaargemaakt voor de veiling, aardappels gerooid, bieten gedund, hooien, enz, enz. Alles voor en na schooltijd voor mij en onder schooltijd voor mijn moeder. Gewoon omdat er brood op de plank moest.
En dan weet ik nog wel kindertjes van school die het heel wat slechter hadden dan ik, ik was dan nog buiten, kon met de paarden omgaan.
Nu is er een wet die zegt dat je 14 of 15 moet zijn. Natuurlijk is dat veel beter, kinderen moeten naar school gaan en spelen en kind zijn. Maar lekker makkelijk oordelen over kinderarbeid met onze buiken nog vol van de kerst en oud en nieuw.

Piet

irene schreef op dinsdag 3 januari 2006, 21:55:


Als je paard geen echte wintervacht heeft deed ik haar een deken op en besloot dat dit de laatste keer was.


Ik denk dat er ondanks het langzaam wennen aan het gras er toch enorm veel paarden op deze manier bevangen raken.
Stel je voor : je went je paard een uur buiten en denkt morgen een halve dag.
Nu was het vandaag donker weer, geen zon te zien. Vannacht voorspellen ze lichte nachtvorst en morgen een lekker zonnetje.
Resultaat? Overmorgen je paard hartstikke bevangen.
Je hebt namelijk geen rekening gehouden met het fructaangehalte in het gras.
Best mogelijk dat je paard 3 uur onder bedekte hemel in vers gras beter verdraagt dan 1 uur met een vriendelijk zonnetje erbij.
Dus wennen ok, maar wel met al je aandacht voor de fructaanindex.

Piet

Kingsize schreef op dinsdag 3 januari 2006, 20:41:


Over het algemeen is dat een hartstikke goed teken.
De verbinding tussen hoefwand en hoefbeen wordt dan zo sterk dat de hoefwand het gewicht van het paard weer kan dragen en het hoefbeen de zool mee omhoog trekt.
Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op woensdag 4 januari 2006, 8:06:


Goh, Madelon, ik heb nog even jouw berichten doorgelezen en ik geloof dat je een enorme overwinning aan het behalen bent.
Van speciaal beslag, de hoeven zo steil mogelijk, naar blootsvoets, bijna holle zolen, binnen een paar maanden is een prachtig resultaat toch?
Geweldig! Doe je het samen met Hans of alleen?

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

van lennep schreef op woensdag 4 januari 2006, 9:45:


Ik zou niet weten welk trucje je kunt gebruiken. Maar als hij nog erge platvoeten heeft is het niet gek dat hij gevoelig loopt.
Hoelang ben je nu met hem bezig, paar maanden?
Ik kan je nog wel even het pad van Carlos voorleggen om je misschien wat gerust te stellen?

januari/februari: bevangen, met prote pannekoek hoeven en een bijna bolle zool.
t/m april langzaam maar zeker wanden korter en grote mustangroll aan de tenen ( de neus eraf) en hielen lager gezet.
Hartstikke gevoelig ook in de wei.
Onderhoud: elke week
na april ging het wat beter in de wei, maar zeer gevoelig over grind en onregelmatig terrein en asfalt
September: in de wei gemakkelijk en op asfalt wat gemakkelijker, gevoelig op grind
Oktober gevoelig op zand door ophoping van zand onder de voet, maar dat was dan weer weg als ik de voet schoonmaakte.
Nog steeds elke week nakijken en waar groei te zien was weggehaald.
Asfalt en weide liep hij nu goed op, grind nog steeds gevoelig
November: Eerste teken van hol trekken van de zool, zandprobleem over, grind gaat steeds iets gemakkelijker.
December: mooie holle zool, hoewel nog altijd iets voorzichtiger over het grind, loopt hij overal prima.
Onderhoud normaal = eens in de 2 weken.

Ik zou denken, geen paniek. Het heeft tijd nodig. Gewoon stug volhouden in je ingeslagen weg om de voeten in de juiste vorm te krijgen en de natuur te laten werken.
Schoenen kan natuurlijk, maar ik denk dat hij ze over een paar maanden niet meer nodig heeft. Daar komt bij als de vorm blijft veranderen zit je straks misschien met schoenen die niet meer passen?

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Ik ben lid van een Amerikaanse Jahoo mailgroep en de site heeft een pagina waarop wie dat wil een mapje op naam aan kan maken en daar wat foto's van voeten van zijn/haar paard kan opbergen.
Voordeel is dat die foto's gemakkelijk te vinden zijn en er dus door, wie dat wil, te allen tijde advies gegeven kan worden of commentaar mogelijk is.
Plus wanneer iemand over de voeten van haar paard schrijft je jezelf weer gemakkelijker inleest.
Kan dat voor hoefnatuurlijk ook een optie zijn?

PIet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

manonnetje schreef op woensdag 4 januari 2006, 21:42:


Manon, als een paard dat op blote voeten loopt pijn aan de voeten heeft is dat nooit met een ijzer op te lossen. Door er ijzers onder te slaan zal de voet zelf minder gebruikt worden en lijkt het alsof het beter is.
Door er dan mee te werken heb je flinke kans dat de boel verergerd omdat de oorzaak niet weggenomen is.

Om te zorgen dat de voeten beter worden zodat je paard ontspannender zal gaan lopen, moeten absoluut de ijzers eraf en moet je paard goed bekapt worden.
Kijk eens in de lijst van natuurlijk bekappers of er iemand bij je in de buurt zit en laat er eens een ervaren bekapper naar kijken.
Zet je paard niet in de box, maar zorg dat hij toch zo veel mogelijk beweging krijgt. Lees ook eens in Hoefnatuurlijk wat de nadelen van ijzers zijn.

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

van lennep schreef op donderdag 5 januari 2006, 9:04:


Je hebt daar helemaal gelijk in Esther.
Kort en krachtig, -zakelijk- had je er ook nog achter kunnen plakken.
Niks mis mee, zou je op het eerste gezicht zeggen.
Maar nergens komt naar voren dat ik het erg vind dat Manon en haar paard al die tijd zo slecht behandeld worden door "mensen die het kunnen weten" zoals die dierenarts, die adviseert om een ijzer onder een zieke hoef te slaan, omdat het een "slechte" hoef is. Een smid die daarin meegaat en die zo het vertrouwen in wie dan ook ondermijnt, omdat de blessure natuurlijk weer terug komt.... Beter gezegd: nooit weg is geweest.
Waarom zou je lui die het allemaal zo goed lijken te weten dan wel geloven?
Jouw antwoord is veel beter, terwijl we hetzelfde beweren.
De toon he, daar gaat het om :)

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Jet van Gulik schreef op donderdag 5 januari 2006, 9:23:


Hallo Jet, dit lijken me problemen die op te lossen zijn met clikkeren. Kijk eens op deze site http://www.cremebrulee.be/inge/
Goed gedrag belonen en verkeerd negeren zorgt ervoor dat het verkeerde gedrag uitdooft.
Lees erover wat je kunt en zoek iemand die je kan helpen starten.
Kijk anders waar Inge een clinic geeft of rijdt een keer naar Zeeuws-vlaanderen.
Piet
http://people.zeelandnet.nl/empltd/

van lennep schreef op donderdag 5 januari 2006, 10:54:


Bloos,bloos, bloos :)
nah, tuurlijk Natuurlijk!