hester schreef op woensdag, 29 oktober 2003, 23:13:


Nee, je moet je niet verdedigen.
Dat was ook niet de bedoeling.

Maar op elkaar ingaan, weerleggen of.........wat je wilt.

Ik krijg een idee dat paarden kasplantjes aan het worden zijn, maar is dat ook zo?

Of zijn we te hard voor de paarden hier of kan het alleen bij koudbloedpaarden..........primitief vrij leven?

Na morgen ben ik drie weken niet hier.
Cursus in NL.

We zijn bezig de paarden te ontschoenen.

Twee Fjordenpaarden hebben nergens last van.
We raspen en snijden regelmatig en voelen ons er "veilig" bij.

Ook twee Dølepaarden lopen nu twee maanden zonder hoefijzers.
Èèn gaat goed.
Maar de tweede.........

Hij zoek overal de zachtste plekjes van de weg, kant en wei op.
En op de (grind)baan is hij al een maand niet in draf te krijgen.

Nou zagen we al dat de onderkant van zijn hoeven iets bol stonden en de straal te hoog was.
Dat hebben we allemaal bijgesneden.
Steunkanten/hoeken, hoe heet dat(?) hebben we ook lager gemaakt.
Verder ziet zijn hoeven er goed uit.

Gisteren kreeg mijn dochter hem voorzichtig een beetje in draf.
Maar daar stopte hij telkens gauw weer mee.

Kunnen we meer voor hem doen?
Juist rust geven, juist bewegen en gebruiken?
Dwingen tot draf, alleen in stap?

Daarnaast hebben we de twee jonge paarden die nog nooit geschoent of geraspt zijn.
Èèn heeft hele steile hoeven.
Daar zijn we voorzichtig mee begonnen.
De ander wilt maar 10 tellen haar voet op houden, achterbenen helemaal niet.
Hoe raspen we dat?
Gelukkig zien haar hoeven er goed uit.

De laatste drie.......
Twee met hoefijzers.
Èèn net de hoefijzers af.

Het is een knus.
Vooral omdat je gebruikbare paarden moet houden.
Je kunt moeilijk de hele tent 10 maanden stil leggen omdat de paarden niet kunnen lopen.

Raad......opmerkingen.........critiek?
Graag!

ilona kooistra schreef op donderdag, 30 oktober 2003, 17:49:

Hoi.

We zijn nu ook lid van een "barfot"groep op internet in het noors.
Daar zijn ook veel foto's en tekeningen.
Wat we daar zagen, was dat de hoef een soort vennetje moet worden.
Hoge kant en dus de straal, steunwanden en zool lager.
Vandaar dat we tot de conclusie kwamen dat we iets van de bolling weg moesten halen.

Ja, hij kan een onsteking hebben, dat schijnt nogal eens voor te komen bij het overgaan op geen hoefijzers meer.
We hebben niet veel weggesneden, net een beetje dat de rand hoger is.
Er kwam bij ons een IJslandse hoefsmid.
Hij gaf ons ook in september een cursus hoefijzers zetten.
Daardoor leerde we zoveel, dat we in ieder geval wisten hoe we moeten rapsen, snijden en de hoeven er uit moeten zien.
Ook leerden we er hoefijzers onder te slaan.........maar dat hoeft nu niet meer.

Ja, we doen alles zelf.
De eigenaresse is eigelijk verpleegster, maar heeft daarnaast een klein paardencentrum.
In de winter vaak tussen de 8 en 12 paarden.
Ik ben bij haar gaan werken om meer over het houden van paarden te leren en heb van haar een jong paard overgenomen.

De cursus die ik ga doen is in Zwolle.
Van Piet Baalbergen.

Omdat ik zo weinig in Nederland ben, heb ik er gelijk maar drie geboekt.
Communiseren met paarden I en II en natuurlijk paardrijden.

Het paardecentrum is gebasseerd op natural horsemanship.
De eigenaresse heeft daar een cursus van gevolgd.
Maar alles hier is : ver weg en vreselijk duur.
Nou is Nederland nog verder weg , maar ik kan het combineren met familie bezoeken en het is goedkoper in NL.

Ja, hebben we ook over gedacht.
Maar boots moeten uit Denemarken komen.
Een merk die dat verhit moet worden en speciaal aan de voet van het paard moet worden aangepast.
dus er moet een man meekomen.
Vraag maar niet naar het prijskaartje.
Plakzooltjes heb ik hier nog niet gezien.

Er is een IJslander, dat is een goeie smid.
Hij woont ten hoogte van Oslo en trekt elke twee maanden een hele route tot aan Trondheim om aan de vraag aan schoenen zetten te kunnen voldoen.
Dat geeft een beetje aan hoe dun bezaaid een goeie smid is.
Eigelijk doen we alles zelf, sinds kort.
Ook tanden raspen.
Maar het is wel een lekker gevoel dat er af en toe een deskundige langs komt om te kijken of we geen grote fouten maken.

We hebben geprobeert een deskundige van de "barfot"groep hiet te krijgen.
Voor een cursus natuurlijk bekappen en gelijk de paarden na te lopen.
Maar dan willen ze minstens 10 paarden doen.
En zoveel hebben we er niet.
Dus ook dat feest ging niet door.
Alles wat afwijkt.......boomlooszadel vindt je hier niet, geen hoefijzers, paarden s'winters buiten , moet zich verdedigen.
En wordt voor niet vol aangezien.
Nou is de draafsport met flink gokken heel populair hier, dus wilt men ook niet naar de gevolgen of welzijn voor paarden kijken.
Maar er is een groep.......de alternativo's, en die wordt gelukkig groter.
Barfotgroep op internet heeft nu 200 leden en denkt er over een organisatie te worden.
Omdat een organisatie serieuzer genomen wordt.

Nee, ik heb het niet zelf. Maar woon er wel zo wat.
Ik werk er nu 7 dagen per week, vrijwillig en onbetaald.
En heb nu dan de stap genomen om zelf een paard te hebben.
Maar waarschijnlijk zal ik over een jaar samen met mijn paard wat geld kunnen verdienen.
Mijn man is huisarts.We wilden in de natuur wonen.
Hebben eerst drie jaar in een thuisland gewoond, maar het geweld werd te erg en te dichtbij.Terug in NL wilde mijn dochter leren paardrijden.Dat smette weer over naar mij en mijn jeugdhobby.
Maar NL was te vol, te druk, te weinig natuur.
Waar dan heen? Waar hebben ze artsen nodig? Noorwegen!
Wat hebben ze bij het gehucht? Een paardecentrum!
Zo kwamen we hier 7 jaar geleden terecht.
Het paardrijden was niet wat wij in ons hoofd hadden.
Oef, grindwegen, steile hellingen, een dochter die met haar jas in een boom bleef hangen, enz., niemand in de stal te vinden.
We stopten weer, tot mijn tweede dochter het wilde leren.

Het was te lang.

Toen nam ik me de tijd om de eigenaresse te leren kennen en te begrijpen waarom alles was zoals het was.
Ze verdient er geen droog snee brood mee en kan het alleen niet bol werken.Maar er komt een andere toekomst aan(ongeveer over een jaar), met veel gebruik voor paarden.In een schitterende omgeving, mensen die het nodig hebben (langdurige zieken/arbeidsongeschikten en "probleem" jeugd) en in een organisatie die het financieel kan dragen.Dus trekken we nu samen de kar en hebben er samen lol in.
Doordat ik op een lagere school gewerkt heb, ken ik veel kinderen en hun ouders.Nu weten ze dat er altijd iemand is en krijgen we al meer aanloop. Dat was het zo een beetje in vogelvlucht.
Groetjes, Joke.

maras schreef op vrijdag, 31 oktober 2003, 20:09:

Hoi
Je kunt eens kijken met een ö, Dölepaard.
Het is familie van de Gudbrandsdalpaard en noordzweedspaard.

Ik heb wel het adres van een mooie site met mooie foto´s, maar ik ben nu drie weken niet thuis.
Dan moet je even wachten.
Maar zoek eens onder die drie namen die ik nu schreef.
En dan heb ik een zwart paard, lange manen en lange sokken.

Groetjes, Joke.

Hoi .

Morgen heb ik de eerste cursus.

Ik zal je later vertellen hoe het was.

Hoi.

Ik heb nu twee cursussen achter de rug.

Communiseren met paarden I en bewust en natuurlijk paardrijden.

Ja, tjee.
Waar begin ik...........

De eerste cursus maakte het meeste indruk.
Ik moet nog veel zachter met paarden om gaan.
Doordat we op elkar oefende , voelde je ook wat en hoe een paard ons (mensen) voelt.
Dan begin je je wel een beetje te schamen over de kracht die je (IK) er achter zet.

Ik heb nu veel nieuwe handvaten om eerst nog beter in contact met mijn/alle paarden te komen.
En sta te popelen om weer in de groep paarden te gaan.

Daarnaast de tweede cursus........bewust paardrijden.
Ja, ik rij al veel zonder zadel.
Dus de sensatie die sommige cursisten voelden, kende ik al.
Ik heb wel geleerd om me meer één met het paard te kunnen gaan voelen.
En steviger/losser/dichter bij het paard te kunnen blijven.........in de bewegingen.

Dus ja, ik ben heel tevreden over de cursussen.
Ookal werkte we niet zoveel met werkelijke paarden.
Maar ook dat vond ik achteraf gezien beter, nu experimenteerden we op elkaar en weten we ook wat de paarden bespaard is gebleven.

Nog 1 weekend(cursus) en daarna nog 5 dagen, dan kan ik de wei weer induiken.

Ik ben er positief over.

Groetjes, Joke.

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 13 februari 2004, 10:56:

Je moet ook minimaal 14

Hoi Ingrid.

Ik vroeg me af waarom jezelf die losse ijzer dan niet verwijderd?
Zo moeilijk is het niet.

Vraag de hoefsmid het je een keer onder zijn begeleiding te laten doen.
De gereedschap kost niet zoveel.
En dan kan de hoef voordat er een nieuw ijzer op komt , wat natuurlijker afslijten.

Of ga over op helemaal geen ijzers meer.
Dat zou nog beter zijn. ;o)

Groetjes, Joke.

Hoi Helene.

Welkom!

Tuurlijk moet jij ook schrijven.
We leren van elkaar.
Dus lekker vragen, je mening geven en vertellen wat jij belangrijk vindt.

Ja, je draagt herinneringen bij je.
Bij een nieuw paard borrelen die vooral de eerste tijd op.
Soms wordt je daar verdrietig van, soms vergelijk je het nieuwe paard (niet altijd eerlijk ) en vaak voel je je heerlijk dat er weer een paard is.

Ik geniet nog elke dag.
Jij straks ook weer. ;o)

Joke.

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 22 februari 2004, 10:45:


Hjerkinn Fjellstue/ Ridesenter.
http://www.hjerkinn.no/
Deze naam kwam ik tegen.
Ik heb gezocht onder ridesenter Eidfjord.
Mooie omgeving.
Er zullen veel mogelijkheden voor ritten de bergen in zijn, al of niet met overnachting.


Vaak zijn het boerderijen met een paard of 20.
Ze hebben een bak, maar eigelijk is het de bedoeling een rit de natuur in te maken(onder begeleiding of alleen).
Kan 3 uur duren, hele dag, paar dagen, week.
Ze hebben meestal fjorden, IJslanders, Dølepaarden en haflinger.
Elke touristinformatie winkel zal je kunnen doorverwijzen naar paardencentra in de omgeving.

Je zal er vast van genieten.

Joke.